του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Με 143 έτη ζωής πίσω της, η εφημερίς Εστία είναι σίγουρα ένα ιστορικό κειμήλιο του ελληνικού εκδοτικού και δημοσιογραφικού χώρου. Σημαντική δε, από κάθε οπτική γωνία, υπήρξε η συμμετοχή της στην ύπαρξη και προώθηση μιας ποιοτικής δημοσιογραφίας, η οποία πάντα σεβόταν συγκεκριμένες δεοντολογικές, πολιτικές και ηθικές αρχές. Τεράστιος υπήρξε επίσης ο ρόλος της εφημερίδος στην προστασία της ελληνικής γλώσσας, ύπατη αξία του ελληνισμού και της διαχρονικής πορείας του.
Με έκπληξή μου έτσι, το 2009, σ΄ ένα πολιτιστικό συνέδριο στη Ρώμη, είχα διαπιστώσει ότι η «Εστία» είχε και φιλέλληνες αναγνώστες στην Ευρώπη, οι οποίοι ανελλιπώς διάβαζαν τα κύρια άρθρα της, για να καλλιεργούν τα ελληνικά τους. Από την άλλη, ο από ετών αναγνώστης της εφημερίδος Φινλανδός ιστορικός Μάττι Χόχτι, το 2013, μου είχε πει ότι «η «Εστία» είναι η εφημερίδα του 21ου αιώνα. Λίγες σελίδες ξεκάθαρες γνώμες λιτή εμφάνιση, άψογη ελληνική γλώσσα, και σοβαρότητα, είναι τα στοιχεία που την κάνουν εξαιρετικό πνευματικό προϊόν».
Στην εφημερίδα αυτή, είχα την ευκαιρία και τιμή να προσφέρω τις υπηρεσίες μου, ως ένας από τους αρθρογράφους της, από τον Μάιο του 2001 έως και την Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2019. Συνολικά δε η εφημερίδα, δημοσίευσε 936 άρθρα μου, κάποια από τα οποία ίσως μια μέρα κυκλοφορήσουν και σε βιβλίο.
Τον τελευταίο καιρό, είναι προφανές ότι η αρθρογραφία αυτή, ίσως να αποτελούσε παραφωνία στον γενικό προσανατολισμό της εφημερίδος, η οποία απομακρύνεται από τις ανοικτές φιλελεύθερης αρχές που της είχε εμφυσήσει, πριν τη μεταβίβαση της στο Όμιλο του κυρίου Ιωάννη Φιλιππάκη η οικογένεια Κύρου, ιδιοκτήτρια της εφημερίδας και ο κύριος Αλέξης Ζαούσης, επί πολλά χρόνια διευθυντής της. Αποφάσισε έτσι, για λόγους που δεν θέλω να σχολιάσω, να διακόψει την μεταξύ μας συνεργασία. Ως προκύπτει όμως από τα γεγονότα, ταυτοχρόνως, η διεύθυνση της εφημερίδος, αποφάσισε να αποχωριστεί και ένα συγκεκριμένο φιλελεύθερο αναγνωστικό της κοινό. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή και πρωτότυπη ενέργεια εκδοτικού μάρκετινγκ, που με ενδιαφέρον οι ειδικοί του χώρου αυτού και της επικοινωνίας, θα πρέπει να παρακολουθήσουν πώς θα καταλήξει.
Το στοίχημα της εφημερίδας να γίνει ιδεολογικός εκφραστής ενός, πολύ συντηρητικού και προσεκτικά για την ώρα, αντιμητσοτακικού χώρου, παρουσιάζει ενδιαφέρον, πλην όμως απέχει από τις προκλήσεις της εποχής μας. Δεν παύει όμως το στοίχημα αυτό, να καλύπτει ένα κοινό, ευεπίφορο στον αντιφιλελεύθερο λαϊκισμό και τις ποικίλες εκδοχές του. Αν το εγχείρημα της εφημερίδος πετύχει, σίγουρα θα αποτελέσει αξιοσημείωτο γεγονός για τους ανθρώπους του εκδοτικού μάρκετινγκ. Εν αναμονή λοιπόν, αλλά για μένα αντίο Εστία όπως σε γνώρισα και βέβαια ευχαριστώ για την πολυετή και ανέφελη συνεργασία μας. Noblesse oblige, λένε οι Γαλάτες.
