Edition: International | Greek
MENU

Αρχική » Διεθνή

Ελληνοτουρκικά: κρείττον το σιγάν (και προλαμβάνειν)

Η Ελλάδα θα κάνει αυτό που επιτάσσει το συμφέρον, και κυρίως η τιμή και η αξιοπρέπειά της. Δεν χρειάζεται όμως να διολισθήσει και σε τάσεις «στρατιωτικοποίησης» της εξωτερικής της πολιτικής, όπως έχει συμβεί στην Τουρκία

Από: EBR - Δημοσίευση: Πέμπτη, 11 Ιουνίου 2020

«Εάν βλέπουμε ότι έρχεται η «στρατιωτική εμπλοκή», τι κάνουμε για να την προλάβουμε, αποτρέψουμε; Καθήκον μιας καλά επεξεργασμένης διπλωματικής στρατηγικής είναι να προλαμβάνει τέτοιες καταστάσεις υπέρ της «ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών».»
«Εάν βλέπουμε ότι έρχεται η «στρατιωτική εμπλοκή», τι κάνουμε για να την προλάβουμε, αποτρέψουμε; Καθήκον μιας καλά επεξεργασμένης διπλωματικής στρατηγικής είναι να προλαμβάνει τέτοιες καταστάσεις υπέρ της «ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών».»

του Π.Κ. Ιωακείμιδη*

Η Ελλάδα είναι η κατεξοχήν «αιχμάλωτη της γεωγραφίας» χώρα, όπως λέει και ο τίτλος του γνωστού βιβλίου του Τιμ Μάρσαλ. Εχει δίπλα της τους γείτονες που έχει, και ιδιαίτερα την Τουρκία, και με αυτούς τους γείτονες θα πρέπει να συνυπάρξει. Και ενώ πολλά μπορείς να αλλάξεις, τη γεωγραφία δεν μπορείς. Και δεν υπάρχει καμιά απολύτως αμφιβολία σε κανέναν ότι καθώς η Τουρκία εντείνει την παραβατικότητα και διεκδικητικότητά της η Ελλάδα θα (πρέπει να) υπερασπισθεί την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματά της με όλα τα μέσα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει σχεδόν καθημερινά να διακηρύσσουμε, όπως περίπου κάνει ο υπουργός Αμυνας, ότι θα «δείξουμε τα δόντια μας», ότι «πάμε έτοιμοι για στρατιωτική εμπλοκή» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Η Ελλάδα θα κάνει αυτό που επιτάσσει το συμφέρον, και κυρίως η τιμή και η αξιοπρέπειά της. Δεν χρειάζεται όμως να διολισθήσει και σε τάσεις «στρατιωτικοποίησης» της εξωτερικής της πολιτικής, όπως έχει συμβεί στην Τουρκία.

Καλύτερο θα είναι για τα μεγάλα (ή μικρά) θέματα της εξωτερικής πολιτικής να μιλάνε περισσότερο οι υπουργοί Εξωτερικών και όχι οι Ακάρ και Παναγιωτόπουλος. Κρείττον το σιγάν. Ακόμη καλύτερο θα ήταν όλοι να σκέφτονται πολύ πριν μιλήσουν συνειδητοποιώντας τη δύναμη των λέξεων. «Με τη δύναμη μιας λέξης ξαναρχίζω τη ζωή μου». Γιατί τα όσα λέγονται δημιουργούν μερικές φορές, αν όχι πάντοτε, τη «δυναμική της αυτοεκπληρούμενης προφητείας». Σε παγιδεύουν σε σύνδρομα από τα οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις. Και επιπλέον διεγείρουν τα «ζωώδη ένστικτα» (animal spirits) του βαθέος κράτους.

Είναι αυτό ακριβώς που θέλει το πολεμοχαρές βαθύ κράτος της γείτονος. «Δεν ξέρεις», μου είπε ένας τούρκος δημοκράτης πανεπιστημιακός, «τι αγαλλίαση αισθάνονται οι στρατοκράτες της Αγκυρας ακούγοντας τη ρητορική για στρατιωτικές εμπλοκές» και άλλα παρεμφερή. Και πόσο έτοιμοι είναι να προχωρήσουν σε πολεμική δράση μόλις η Ελλάδα διαπράξει το όποιο μοιραίο λάθος (να προχωρήσει π.χ. σε μονομερή επέκταση χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, όπως προτείνουν ορισμένοι).

Και εν πάση περιπτώσει εάν βλέπουμε ότι έρχεται η «στρατιωτική εμπλοκή», τι κάνουμε για να την προλάβουμε, αποτρέψουμε; Καθήκον μιας καλά επεξεργασμένης διπλωματικής στρατηγικής είναι να προλαμβάνει τέτοιες καταστάσεις υπέρ της «ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών». Κινητοποιούμε την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ). Ορθόν. Αλλά προς ποια κατεύθυνση; Για να εκδώσει μία ακόμη καταγγελτική ανακοίνωση ενάντια στην Τουρκία; And so what? που θα έλεγαν και οι Αγγλοσάξονες. Μπορούμε να την κινητοποιήσουμε προς την κατεύθυνση ανάληψης κάποιας συγκεκριμένης πρωτοβουλίας για την εκτόνωση της κατάστασης και επίλυσης των προβλημάτων. Γιατί στρατηγική επίλυσης των προβλημάτων και εξόδου από τον φαύλο κύκλο του αδιεξόδου – βραχυχρόνια ή μακροχρόνια – δεν φαίνεται να έχουμε.

Και οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι κάποια πράγματα γύρω από την Τουρκία έχουν αλλάξει πολύ τελευταία. Η ΕΕ (και η Δύση γενικότερα) έχουν τώρα πολύ μεγαλύτερη ανάγκη την Τουρκία (η οποία ούτως ή άλλως επιχειρεί τώρα επαναπροσέγγισή της μέσω και της διπλωματίας της πανδημίας ως ήπια δύναμη). Και θα (υπο)στηρίξει ενεργά την Ελλάδα μόνο στη βάση μιας στρατηγικής επίλυσης των προβλημάτων. Και μια τέτοια στρατηγική περιλαμβάνει και την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, που κάπου το ξεχάσαμε, όπως ορθώς έγραψε την περασμένη εβδομάδα στα «ΝΕΑ» ο Ν. Μουζέλης. Γενικότερα όμως χρειαζόμαστε στρατηγική επίλυσης των προβλημάτων με την αξιοποίηση και της Ενωσης για π.χ. μια ειδική σχέση με την Τουρκία ως οιονεί νέο «Ελσίνκι» που θα διασφαλίζει ελληνικά συμφέροντα.

*ομ. καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην πρεσβευτής – σύμβουλος του ΥΠΕΞ
**πρώτη δημοσίευση: www.in.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Γνώμη

Οι γελωτοποιοί της "Ειρήνης"

Από: EBR

«Ο εθνικο-σοσιαλισμός (ναζισμός) και ο σταλινισμός, είχαν τη μοναδική τέχνη να παρουσιάζουν, μέσω του μύθου και του ψεύδους, τους αδικούντες και θύματα, τους ληστές ως μάρτυρες και τους εγκληματίες ως αγίους».

Ηλεκτρονική Έκδοση Τρέχοντος Τεύχους: 04/2021 2021

Περιοδικό

Τρέχον Τεύχος

04/2021 2021

Δείτε τα παλαιά τεύχη
Συνδρομή
Διαφημιστείτε
Ηλεκτρονική Έκδοση

Ευρώπη

Πώς η Ευρώπη μπορεί να καλύψει το κενό των ΗΠΑ

Πώς η Ευρώπη μπορεί να καλύψει το κενό των ΗΠΑ

Η υποχώρηση της Αμερικής θα πρέπει να είναι ο καταλύτης για μια βαθύτερη ενοποίηση και μαζί με αυτήν μια ισχυρότερη ΕΕ, γράφει ο Enrico Letta στους Financial Times. Ο ρόλος του ευρώ και της ενιαίας αγοράς

Οικονομία

Ήταν αναγκαία η προσφυγή στο πρώτο Μνημόνιο

Ήταν αναγκαία η προσφυγή στο πρώτο Μνημόνιο

Μέχρι σήμερα γνώριζα μόνον μία δημοσιευμένη πρωτογενή μαρτυρία για την ευχερή δυνατότητα της Ελλάδας να καλύψει από τις αγορές τις δανειακές της υποχρεώσεις για το 2010, χωρίς να χρειάζεται να υπαχθεί σε Μνημόνιο

EURACTIV.com - Feeds

All contents © Copyright EMG Strategic Consulting Ltd. 1997-2025. All Rights Reserved   |   Αρχική Σελίδα  |   Disclaimer  |   Website by Theratron