του N. Peter Kramer
Όπως ήταν αναμενόμενο, η «Διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης» (δηλ. της Ευρωπαϊκής Ένωσης) αποδείχθηκε αντίθετη από τον αρχικό σκοπό της. Αρχικά, θεωρήθηκε ως μια ευκαιρία για τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα να προσεγγίσουν τον ευρύτερο πληθυσμό, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αντιτίθενται σε περισσότερες εξουσίες για τις «Βρυξέλλες». Θα έπρεπε να ήταν μια ευρεία διαβούλευση σχετικά με τον προσανατολισμό της ΕΕ για τα επόμενα χρόνια - μια ελεύθερη συζήτηση στην οποία θα μπορούσαν να εξεταστούν διαφορετικές απόψεις.
Αντίθετα, είναι σαφές ότι ήταν μια ακόμη προσπάθεια των πολιτικών ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να δημιουργήσουν την ψευδή εντύπωση ότι υπάρχει συναίνεση σχετικά με το μέλλον της ΕΕ, χωρίς να υπάρχει εναλλακτική λύση για περισσότερο συγκεντρωτισμό και περαιτέρω περιορισμό του ρόλου των κρατών μελών.
Μια μη αντιπροσωπευτική ομάδα πολιτών κινητοποιήθηκε για τη νομιμοποίηση αυτών των παλαιών παραδοχών. Η ατζέντα της παροχής περισσότερων εξουσιών στις «Βρυξέλλες» προωθήθηκε αδίστακτα από τους διοργανωτές της Διάσκεψης. Όμως, η ανάθεση όλο και περισσότερων εξουσιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα απομακρύνει ακόμη περισσότερο τους πολίτες από το κέντρο λήψης αποφάσεων στις Βρυξέλλες, αντί να φέρει την ΕΕ πιο κοντά τους.
Η Διάσκεψη διήρκεσε μόλις ένα χρόνο - οι πρώτοι μήνες αναλώθηκαν εξ ολοκλήρου σε διαδικαστικές διαμάχες: κυρίως προσπάθειες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να επιβάλει αλλαγές για να ενισχύσει την ικανότητά του να ελέγχει τις διαδικασίες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια βιαστική διαδικασία που κατέστειλε έναν ουσιαστικό διάλογο.
Επίσης, δεν έτυχε της προσοχής του κοινού. Σχεδόν κανένας δεν έχει ακούσει γι’ αυτήν, παρά τις σημαντικές δαπάνες και το σύνθημα «Κάντε τη φωνή σας να ακουστεί». Το βασικό επικοινωνιακό εργαλείο, μια πολύγλωσση ψηφιακή πλατφόρμα, κατέγραψε μόνο 52.000 συμμετοχές και 22.000 σχόλια.
Είναι σαφές ότι τα συμπεράσματα της Διάσκεψης για το μέλλον της Ευρώπης δεν αποτελούν έκφραση της βούλησης, ούτε των ιδεών, του πληθυσμού της ΕΕ!
Από: Athanase Papandropoulos
