του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
«Σε μια ομάδα, οι μεγάλοι παίκτες κάνουν τη διαφορά. Το ομαδικό πνεύμα όμως, είναι η πραγματική δύναμη της ομάδας. Και αυτό ξεκινά από τα αποδυτήρια», τονίζει ο David Beckam, ένας από τους πιο σπουδαίους Βρετανούς ποδοσφαιριστές. Σίγουρα δε, ξέρει καλά τι θέλει να πει.
Οι συγγραφείς Jon Katzanback και Douglas Smith, στο βιβλίο τους «Η σοφία των ομάδων», τεκμηριώνουν πειστικά τα οφέλη και την απόλυτη αναγκαιότητα του ομαδικού πνεύματος στον επιχειρηματικό στίβο και περιγράφουν τη σημασία του στην επιτυχία μιας επιχειρηματικής προσπάθειας.
Στο συναρπαστικό αυτό βιβλίο, οι συγγραφείς απαριθμούν τις ιδιότητες των ισχυρών ομάδων, τονίζοντας ότι μια από αυτές είναι «η μοναδική κοινωνική διάσταση που διευρύνει τις οικονομικές και διοικητικές πτυχές του έργου.” Οι πραγματικές ομάδες δεν αναπτύσσονται παρά μόνο όταν τα μέλη τους καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να ξεπεράσουν τους φραγμούς που εμποδίζουν τις συλλογικές τους επιδόσεις.
Ξεπερνώντας τέτοια εμπόδια μαζί, τα μέλη των ομάδων αποκτούν αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στις ικανότητες ο ένας του άλλου. Επίσης ο καθένας ενισχύει την πρόθεση των άλλων να επιδιώξουν το συλλογικό σκοπό τους πέρα και πάνω από προσωπικές ή λειτουργικές επιδιώξεις. Τόσο το νόημα του έργου, όσο και η προσπάθεια που καταβάλλεται γι’ αυτό βαθαίνουν, μέχρι που τελικά η συλλογική λειτουργία γίνεται αυτοσκοπός», αναφέρουν οι συγγραφείς.
Στην ιδεώδη κατάσταση, τονίζουν, οι ομάδες παρουσιάζουν έντονο πλέγμα σχέσεων - τα μέλη τους ενδιαφέρονται πραγματικά ο ένας για τον άλλο και οικοδομούν μια υγιή ενότητα που ξεπερνάει τις συνήθειες ή ακόμη και τις καλές ανθρώπινες σχέσεις.
Πράγματι, σήμερα υπάρχει μια κίνηση προς επιχειρήσεις εντάσεως ανθρώπινων πόρων. Είτε πρόκειται για την εξυπηρέτηση ενός πελάτη, την εκπαίδευση των συνεργατών και των εταίρων της επιχείρησης, την προγύμναση ενός παιδιού στο σπίτι, ή τη συγκρότηση ενός προσωπικού ή επαγγελματικού δικτύου φίλων και συνεργατών, το κοινό γνώρισμα είναι η ζωτική ανάγκη για οικοδόμηση και διατήρηση σχέσεων.
Από αυτές τις τελευταίες εξάλλου, με τη συμβολή της τεχνολογίας, προέκυψαν και τα περίφημα κοινωνικά δίκτυα. Η απαρχή της δικτύωσης έδειξε καθαρά στους άντρες και τις γυναίκες που βρίσκονταν στην αγορά εργασίας, την ανάγκη να φρεσκάρουν τις δεξιότητές τους στον τομέα των ανθρώπινων σχέσεων. Στο κάτω-κάτω, το αν η δικτύωση σας θα επιτύχει ή θα αποτύχει, εξαρτάται από την ικανότητά σας να συνεργάζεστε με άλλους. Και αργά ή γρήγορα, οι δικτυακοί σας συνεργάτες γίνονται φίλοι σας.
Σήμερα όμως, το ερώτημα που προβάλλει με έμφαση είναι αυτό αν με την εργασία από το σπίτι και γενικά εκτός του επιχειρηματικού περιβάλλοντος το ομαδικό πνεύμα, ως συνδετικός κρίκος μπορεί να επιβιώσει. Το ύπατο στάδιο της συλλογικότητας, που είναι η ενότητα, μπορεί να επιτευχθεί όταν ο ενωτικός ιστός διασπάται;
Η επιτυχής δικτύωση, δηλαδή η πραγματικά εξαιρετική συλλογική εργασία, οικοδομείται πάνω στην αρχή της ενότητας. Όσο περισσότερο βαθαίνει μια σχέση, τόσο μεγαλύτερη ενότητα υπάρχει σ’ αυτή. Η ενότητα αυτή είναι που δημιουργεί νικηφόρες ομάδες σε μια επιχείρηση, αλλά και σε μια οικογένεια.
Μια τέτοια ενότητα έχει ως θεμέλιο μια υγιή άποψη για τους ανθρώπους. Για να έχουμε ενότητα, πρέπει να αναγνωρίζουμε τους άλλους, όχι ως πράγματα προς χρήση, αλλά ως πολύτιμα άτομα, προορισμένα για μεγαλείο, που πρέπει να αναδειχθούν και να βοηθηθούν να μεγιστοποιήσουν τη μοναδικότητά τους - κάτι το οποίο ευνοεί την ανάπτυξη υγιών, παραγωγικών θεσμών στην κοινωνία μας.
Όλα αυτά όμως μπορούν να συνυπάρξουν, με την απομάκρυνση των ομάδων από το άμεσο επιχειρηματικό περιβάλλον, αλλά και με την βαθειά μεταβολή που η ψηφιακή εποχή συνεπάγεται στο επίπεδο του συντελεστή εργασίας;
