του Αλέξανδρου Π. Μαλλιά*
Τέσσερα ερωτήματα:
1. Πώς θα ήταν τώρα η πολιτική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα αν τον Μάρτη του 2020 είχε πέσει ο Έβρος;
2. Θα µπορούσε να σταθεί όρθια η κυβέρνηση αν αμέτρητες χιλιάδες πρόσφυγες, μετανάστες, φυγάδες και πάσης άλλης κατηγορίας άμαχοι, προωθημένοι από τις Αρχές της Τουρκίας, παραβίαζαν βίαια, με την άμεση υποστήριξη των τουρκικών δυνάμεων, τα χερσαία σύνορα της Ελλάδος;
3. Ποια θα ήταν η θέση της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση αν δεν μπορεί να υπερασπισθεί τα σύνορά της; Απαξίωση, περιφρόνηση, αγανάκτηση και οίκτος.
4. Ποια θα ήταν η ισορροπία ισχύος –όχι μόνο στρατιωτικής– με την Τουρκία αν είχε πέσει ο Έβρος; Πώς θα συμπεριφερόταν ο πρόεδρος Ερντογάν σε μια ανήμπορη να κρατήσει τα σύνορά της Ελλάδα;
Το τρίπτυχο των τουρκικών στόχων ήταν: πολιτική κρίση, πιθανώς με κλονισμό της ελληνικής κυβέρνησης 250 μέρες μετά τις εθνικές εκλογές του 2019, επικράτηση της ψυχολογίας του αδυνάμου απέναντι στην Τουρκία, ανυποληψία και κρίση στις σχέσεις μας με Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ.
Στον Έβρο ξεκινούν όλα. Οι εις γνώσιν της Ελλάδος εκτιμήσεις των υπηρεσιών Πληροφοριών της Τουρκίας διαψεύστηκαν στο πεδίο, ο Έβρος άντεξε, ο Ερντογάν απέτυχε. Πρωτακούστηκαν τότε τουρκικές ύβρεις κατά του πρωθυπουργού και υπουργών με ενορχηστρωτή τον «έντιμο» κύριο Ερντογάν. Ακολούθησε η κορύφωση της στρατιωτικοποιημένης, επιθετικής δραστηριότητας της Τουρκίας στο Αιγαίο τον Ιούλιο – Αύγουστο 2020. Τον Νοέμβριο του 2019 προηγήθηκε η υπογραφή των δύο τουρκολιβυκών συμφώνων (ΑΟΖ – στρατιωτικής συνεργασίας). Τον Ιανουάριο 2020 η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ προσκάλεσε τους Βλαντιμίρ Πούτιν και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, αποκλείοντας την Ελλάδα. Η ιδιοτελής τότε γερμανική πολιτική εξευμενισμού ολιγαρχικών καθεστώτων δεν έβλαψε μόνο την Ουκρανία. Έφερε το 2020 την Ελλάδα σε δυσμενή θέση απέναντι στην Τουρκία. Ενοχλητική αλήθεια.
Δεν εκπλήσσει ο πολιτικός εξτρεμισμός και ο ψυχολογικός παροξυσμός με τον οποίο ο πρόεδρος της Τουρκίας κλιμακώνει τις επιθέσεις του απέναντι στην Ελλάδα και στον πρωθυπουργό της. Μας λέγει να αλλάξουμε κυβέρνηση. Η σημερινή δεν τον βολεύει. Πώς όμως θα συμπεριφερόταν μια βολική κυβέρνηση για τον «έντιμο» πρόεδρο της Τουρκίας; Καταγράφω μερικές υποθετικές δράσεις της:
• Θα άνοιγε τα ευρωπαϊκά σύνορα στον Έβρο καλωσορίζοντας όποιον ήθελε να τα διασχίσει.
• Θα απέσυρε την ακτοφυλακή και τις δυνάμεις που επιτηρούν τα θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο διευκολύνοντας την παράνομη έναντι αμοιβής διακίνηση κάθε κατηγορίας φυγάδων, προσφύγων και μεταναστών στα ελληνικά νησιά και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Συμπράττοντας στην πράξη με τους γνωστούς στο καθεστώς Ερντογάν διακινητές.
• Θα «πάγωνε» τους ήδη από δωδεκαετίας καθυστερημένους εξοπλισμούς, τον εκσυγχρονισμό και την αναδιάρθρωση των Ενόπλων Δυνάμεων. Θα ματαίωνε νέες παραγγελίες και θα «συμβουλευόταν» την Τουρκία πριν προχωρήσει σε προμήθεια νέων αεροσκαφών και ναυτικών μονάδων.
• Δεν θα υπέγραφε και θα καταψήφιζε στη Βουλή των Ελλήνων διμερείς συμφωνίες στρατηγικού χαρακτήρα με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, που ενισχύουν την άμυνα και τη στρατιωτική/πολιτική αποτροπή της Ελλάδος. Επίσης, συμφωνίες που αναβαθμίζουν γεωπολιτικά ελληνικά λιμάνια (Αλεξανδρούπολη).
• Θα σταματούσε τη διεθνή ενημέρωση για τις εχθρικές ενέργειες της Τουρκίας. Θα απέρριπτε κάθε πρόταση συνάντησης με τον Αμερικανό πρόεδρο στον Λευκό Οίκο και πανηγυρική ομιλία στο Κογκρέσο. Σε περίπτωση, δε, που ο πρωθυπουργός της Ελλάδος αποδεχόταν, θα έβαζε ως όρο να μη χειροκροτηθεί…
• Δεν θα αποδεχόταν ούτε τη φραστική αλληλεγγύη Ευρωπαίων εταίρων της για να μην ενοχληθεί η Τουρκία.
Ο πρόεδρος Ερντογάν έχει δίκιο. Ο σημερινός πρωθυπουργός και η κυβέρνηση της Ελλάδος δεν ανταποκρίνονται στα κριτήριά του. Δεν αντιλαμβάνεται όμως ότι για τον λόγο αυτό ακριβώς τους εμπιστεύονται οι Έλληνες; Ματαιοπονεί ο κύριος Ερντογάν. Όσο και αν προσπαθήσει, δεν πρόκειται να υπάρξει κυβέρνηση στην Ελλάδα που να ανταποκριθεί στα θελήματά του. Τελεία και παύλα.
*ήταν πρέσβης της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον, 2005-2009
**πρώτη δημοσίευση: www.kathimerini.gr
