του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Πολλοί μιλούν στην Ελλάδα για τη μεσαία τάξη. Θεωρώντας τη συνήθως σαν ένα σύνολο καλοπροαίρετων άβουλων ανθρώπων χωρίς βαθιές πεποιθήσεις και καθαρούς προσανατολισμούς. Ανθρώπους δηλαδή που πηγαινοέρχονται μεταξύ των διαφόρων πολιτικών σχηματισμών του Κέντρου προσφέροντας την πλειοψηφία σε όποιον συνήθως εμφανίζεται περισσότερο πολιτικά ασαφής και ιδεολογικά επαμφοτερίζων. Δεν είναι όμως πλέον τα πράγματα έτσι. Ο κόσμος της μεσαίας τάξης, που έχει κουραστεί πλέον να φορτώνεται αδιαμαρτύρητα στις πλάτες του τους, οικονομικούς κυρίως, πειραματισμούς των μεγάλων κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κομμάτων, δείχνει αποφασισμένος να δείξει τα δόντια του. Και να αποδείξει πως και απόψεις έχει αλλά και αίσθηση των καλώς εννοουμένων συμφερόντων του.
Στην εποχή μας εκτιμώ πως η μεσαία τάξη δεν είναι πλέον απαθής και απολιτική. Η ριζοσπαστικοποίηση αυτή της μεσαίας τάξης σημαίνει πως πρέπει να αποτελέσει κεντρικό κεφάλαιο των προγραμμάτων των πολιτικών, κομμάτων. Η μεσαία τάξη ενδιαφέρεται για την πορεία της οικονομίας και για την ευημερία που αυτή προκαλεί. Συνακόλουθα ενδιαφέρεται για πολιτικές επιλογές που επηρεάζουν αυτά τα δεδομένα. Η στάση λοιπόν της χώρας σε ζητήματα όπως η πράσινη ανάπτυξη και το κλίμα, και οι επιπτώσεις στην καθημερινότητα και στους οικονομικούς δείκτες των μέτρων που παίρνονται, είναι πολύ υψηλά στα ενδιαφέροντά τους. Δεν είναι δυνατόν η μεσαία τάξη να πληρώνει αδιαμαρτύρητα την ακριβή ενέργεια που προκαλείται από τα μέτρα ενίσχυσης των ΕΠΑ και τα κέρδη των σχετικών επιχειρήσεων. Ούτε βέβαια και να επιβαρύνεται μέσω φόρων για τις επιδοτήσεις νοικοκυριών και βιομηχανιών που αποφασίζει από μόνη της η κυβέρνηση.
Εξίσου τα μεσαία στρώματα επιθυμούν να ακούγονται όταν παίρνονται αποφάσεις κρίσιμες, που επιδρούν δραματικά στη ζωή τους. Η πολιτική της χώρας απέναντι στη σύγκρουση στην Ουκρανία επιδρά με ανατρεπτικό τρόπο στη ζωή των πολιτών. Και ιδιαίτερα της μεσαίας τάξης.
Για το ριζοσπαστικό κέντρο η επιλογή των λιγότερων κρατικών παρεμβάσεων στις οικονομικές τους δραστηριότητες αποτελεί απαραίτητο στοιχείο της σύγχρονης πολιτικής. Όπως και οι λιγότεροι φόροι που συνδυάζονται με λογικές και όχι υπερβολικές παροχές. Στόχος είναι η δημιουργία ευημερίας και η συμμετοχή όλων σε αυτήν. Οχι η αύξηση των παροχών, των διορισμών και της παρουσίας του κράτους. Αυτό πηγαίνει χέρι χέρι με ένα αποτελεσματικό κράτος που εξασφαλίζει ασφάλεια από την εγκληματικότητα και σεβασμό της έννομης τάξης. Πάταξη των «μπαχαλάκηδων» και τάξη στα Πανεπιστήμια είναι βασικός παράγων.
Ένα κράτος σοβαρό, με ισχυρά σύνορα που κανείς δεν μπορεί να παραβιάζει αυθαίρετα, συνδέεται άμεσα με αυτόν τον ριζοσπαστισμό. Σε κανέναν δεν μπορεί να δίδεται άσυλο εφόσον είναι παράνομος. Υπάρχουν τα προξενεία της χώρας για όσους επιθυμούν να μεταναστεύσουν. Νόμιμα και με προϋποθέσεις…
Αυτές κοντολογίς είναι οι απόψεις του ριζοσπαστικού Κέντρου. Που θα επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα και που ίσως να μπορέσει να εκφραστεί πολιτικά με δυναμισμό.
*πρώτη δημοσίευση:www.ot.gr
