του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Κεντρικό στήριγμα ενός κράτους δικαίου, πρέπει να είναι η Δικαιοσύνη, γιατί από αυτήν πηγάζει ο σεβασμός προς τους θεσμούς και ενισχύεται έτσι η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τη δημοκρατία.
Από την άποψη αυτή, τα όσα έγραψε ο συνάδελφος Γ. Παπαχρήστος στα «Νέα» της 8ης Νοεμβρίου, θα πρέπει να βάζουν σε σκέψη κάθε δημοκρατικό πολίτη αυτής της Χώρας. Και τούτο διότι ο έγκριτος δημοσιογράφος με απλά, αλλά μεστά σε περιεχόμενο λόγια φέρνει στο προσκήνιο δύο σοβαρά θέματα.
Πρώτον, αυτό της λογικής ενός πελατειακού πολιτικού συστήματος που έχει θλιβερές περί δημοκρατίας αντιλήψεις και δεύτερον, αυτό του τρόπου λειτουργίας της Δικαιοσύνης.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Γ. Παπαχρήστος έγραφε στα «Νέα»:
«Με μια ... τραυματική εμπειρία μου επιθυμώ να ξεκινήσω σήμερα, και θα τη μοιραστώ με το φιλοθεάμον κοινό, το οποίο με ακολουθεί σχεδόν επί καθημερινής βάσεως. Χθες λοιπόν, είχα την έμπνευση να μεταβώ στον Άρειο Πάγο, όπου συνεδριάζει το Ειδικό Δικαστήριο το οποίο δικάζει τον γνωστό Παπαγγελόπουλο ανθ’ ών έπραξε την περίοδο που ασκούσε το ρόλο του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης. Το μετάνιωσα. Κυρίως όταν άρχισαν να χτυπούν τα μηνίγγια μου από αυτά που άκουγα από την πρόεδρο του Δικαστηρίου κυρία Βασιλική Ηλιοπούλου.
Η παρουσία μου στο δικαστήριο είχε να κάνει με την κατάθεση του αξιοπρεπούς, σοβαρού και πάνω απ’ όλα τίμιου δικαστή κυρίου Παναγιώτη Αθανασίου. Ένα σκέλος των καταγγελιών του για τη δράση του Παπαγγελόπουλου στη Δικαιοσύνη αφορούσε και εμένα. Ο Παπαγγελόπουλος τον πίεσε να με «στήσει», να κατασκευάσει στοιχεία σε βάρος μου για να με εξουδετερώσει επαγγελματικά, πολιτικά, κοινωνικά, ηθικά. Ο κύριος Αθανασίου αρνήθηκε κατηγορηματικά. Πήγα να τον ακούσω. Και είχα την ...τύχη, να ακούσω την πρόεδρο του Ειδικού Δικαστηρίου (τα καλά της ...κλήρωσης των δικαστών), να επιχειρεί να αποδομήσουν εντελώς την βαριά καταγγελία του κ. Αθανασίου. «Είναι κατάχρηση εξουσίας» η παρότρυνση του Παπαγγελόπουλου να μου κατασκεύασει κατηγορίες σημείωσε εκείνος.
- Ε, όχι και κατάχρηση εξουσίας, τον διόρθωσε η πρόεδρος!
Και μετά ξεκίνησε ένα μπαράζ ερωτήσεων στο μάρτυρα, για τις οποίες εγώ θα αποφύγω επιμελώς, κάθε σχόλιο, θα αφήσω τους αναγνώστες να απαφανθούν περί της αμεροληψίας που είναι απαραίτητο να διακρίνουν τη στάση και τις ερωτήσεις της προέδρου ενός τόσο σοβαρού Δικαστηρίου.
Παραθέτω τις ερωτοαποκρίσεις, για να εξαχθεί αβίαστα το συμπέρασμα. Πάμε λοιπόν:
Αθανασίου: με ρώτησε (ο Παπαγγελόπουλος) αν έχω τίποτε σε βάρος του Παπαχρήστου. Απάντησα όχι, δεν έχω τίποτε. Και τότε μου είπε «δεν κοιτάς να του φτιάξεις κάτι»;
Πρόεδρος Ειδικού Δικαστηρίου: Αυτά τα δυο, το «κοίτα να φτιάξεις κάτι» ή «δεν κοιτάς να φτιάξεις κάτι» έχουν εκατό τοις εκατό την ίδια έννοια;
Αθανασίου: Για εμένα, ναι. Δεν μου ζητούσε να φτιάξω τραχανά. Δικογραφία μου ζητούσε να φτιάξω για έναν άνθρωπο που ήταν αθώος.
Πρόεδρος: Εννοιολογικά όμως ήταν το ίδιο όταν σας ρωτά;
Αθανασίου: Για εμένα, σας είπα, ήταν το ίδιο ακριβώς.
Πρόεδρος: Ήταν ξεκάθαρο και επιτακτικό το «φτιάξε κάτι»;
Αθανασίου: Προσπάθησε να με οδηγήσει να φτιάξω «κάτι» και να βάλω σε ομηρία έναν αθώο. Κάποιον για τον οποίο δεν είχα ούτε καταγγελία σε βάρος του, να κάνω έναν έλεγχο, που θα ήταν και αυτό ενοχλητικό για τον άνθρωπο.
Όταν σε μια χώρα υπάρχουν θεματοφύλακες της Δικαιοσύνης που επιδιώκουν να κατασκευάσουν κατηγορίες κατά αθώων και κάποιοι άλλοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις «κατασκευές» τότε το κράτος δικαίου πολύ απλά… έχει πάει περίπατο.
Όλα τα άλλα, συμπεριλαμβανομένης και της ηθικής χρεωκοπίας, έπονται.
