του Γιάννη Ρούντου
Δεν συνηθίζω να τοποθετούμαι με πολιτικά στερεότυπα οπαδισμού. Η πολιτική άποψη και στάση, εκ των πραγμάτων μπορεί μεν να έχει βασικές σταθερές πεποιθήσεων, αλλά επιβάλλεται να γρηγορεί και να συνεκτιμά τις συγκυρίες και το περιβάλλον, τις διαμορφούμενες συνθήκες. Πιστεύω πως πολιτικό νόημα φέρει κάθε ιδέα, κάθε δράση μικρή ή μεγάλη που έχει άμεσα ή έμμεσα οποιαδήποτε επίδρασή μας στους συμπολίτες μας. Αυτή η ιδέα, είναι μια αμετάβλητη πεποίθηση-θέμα αρχής.
Ας μη διερωτηθεί, λοιπόν, κανείς ή/και προβλέψει ποιό κόμμα ψηφίζω, μάλλον θα πέσει έξω. Σε περιόδους πολιτικής παρακμής, βρίσκομαι (περισσότερο) μακριά και (λιγότερο) κοντά, ταυτοχρόνως, έναντι όλων. Ψηφίζω Κοινωνία των Πολιτών, Πολιτισμό των Ηθών μετά Γνώσεως, Ανατρεπτική Ευημερία Ισορροπίας (δηλαδή ζεύματα διαλεκτικών αντιθέσεων σε μια πραγματική δημοκρατία, που απουσιάζει στους καιρούς μας της συγκεντρωμένης ισχύος των δυνατών), ψηφίζω Ισονομία και Δικαιοσύνη, Εξημέρωση των Παθών και παιδευτική Αγωγή Ειρηνικής Συνύπαρξης και Αλληλεγγύης. Και συνολικά, ψηφίζω ταπεινή Ευζωία, στη βάση των υγιών συναισθημάτων - σκέψεων - έργων, με μηδενικό το “αξιακό” σύστημα της οιστρηλατημένης χαράς για “κατανάλωση”. Ο χαρακτηρισμός “καταναλωτής” (είτε αφορά σε υλικά αγαθά είτε σε λόγια) προσωπικά θα με προσέβαλε. Αυτή είναι η πολιτική μου πεποίθηση, τα δικά μου κριτήρια ESG (Environmental, Social, Governance), που έχουν γίνει συνταγογραφούμενη “τάση” σε επιχειρηματικό επίπεδο ερήμην της κοσμοθέασης των απλών ανθρώπων.
Ωστόσο, ημέρες εκλογών που είναι, έχω να πω ότι στην πολιτική διακυβέρνηση δεν θα εύρισκε πολλούς αρνητές ή αμφισβητίες η εκτίμησή μου πως τα βήματα πρόσω του ψηφιακού μετασχηματισμού του κράτους, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο, είναι φανερά.
Έχει τη σημασία της κάθε ψηφίδα σε ένα μεγάλο ψηφιδωτό, ώστε να μην είναι κακοτράχαλο και προβληματικό, αντιαισθητικό και αντιλειτουργικό, να μην είναι απαξιωτικό για την ποιότητα της καθημερινότητας και αξιοπρέπειας όλων μας.
Τις ψηφίδες αυτές όταν τις τοποθετούν πρόσωπα που ονειρεύονται, μοχθούν και πράττουν με αγωνία και με σχέδιο για τη σύνθεση, τότε ως αποτέλεσμα κάτι καλό προκύπτει.
Αξίζει να αναγνωρίζονται οι δράστες σε αυτή την προσπάθεια, ακόμη και αν η μεγάλη εικόνα του πλήρους ψηφιδωτού για το οποίο και πλήθος άλλων προσώπων τοποθετούν τις δικές τους ψηφίδες ή κοτρώνες τους, έχει κενά και αντιφάσεις. Πιστεύω πως αυτή (πρέπει να) είναι η αισθητική της σύγχρονης πολιτικής διακυβέρνησης (Governance) και να περνά με μέτρο αληθείας -και όχι αλητείας- και στην Επι-κοινωνία, στα Media.
Το πρόσημο, λοιπόν, του υπουργού Πιερρακάκη στην πολιτική ζωή, κατ’ εμέ, είναι από τα πιο θετικά της παρούσας διακυβέρνησης. Έκανα τις σκέψεις αυτές διαβάζοντας πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ.
