του Διονύση Γουσέτη
Την Παρασκευή παραβρέθηκα σε μια τελετή στο ΕΜΠ. Ήταν για να τιμηθεί η μνήμη δυο σπουδαίων φυσιογνωμιών που αντιστάθηκαν στη Χούντα και μετά θήτευσαν στο ΠΑΣΟΚ. Του Στέργιου Αγγελίδη και του Λάμπη Ντόλκα. Η παρουσία μελών και οπαδών του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ήταν ορατή. Στη δεξίωση που ακολούθησε μίλησα με τρεις από αυτούς. Μου είπαν και οι τρεις περίπου τα ίδια:
«Θέλω να ψηφίσω ΠΑΣΟΚ, αλλά ο Ανδρουλάκης δε με αφήνει. Αφήνω πίσω τις παλιές αμαρτίες και στέκομαι στις σημερινές δηλώσεις του. Τι δήλωσε; Ότι ‘ακόμα και αν συγκεντρώσει 149 έδρες ο Μητσοτάκης, δεν θα συνεργαστούμε μαζί του’.
Η απογοήτευσή μου είναι μεγάλη και διπλή.
Η πρώτη απογοήτευση: Προσδοκώ (και πιστεύω το ίδιο κάνει κάθε μέλος του ΠΑΣΟΚ) να μετάσχει το κόμμα μου στις κυβερνητικές ευθύνες και αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε συνεργασία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Απορρίπτοντας εκ προοιμίου αυτή τη συνεργασία, ο Ανδρουλάκης βάζει τον εαυτό του και όλο το κόμμα στο περιθώριο. Το μόνο που του μένει είναι να αγωνίζεται για να μη γίνει βορά του Τσίπρα.
Η δεύτερη απογοήτευση: Αφού κ. Ανδρουλάκη στερείς από τον Κυριάκο Μητσοτάκη τη δυνατότητα να συνεργαστεί μαζί σου, σε ποιον τον στέλνεις να συνεργαστεί; Στον Βελόπουλο; Στην ακροδεξιά «Νίκη»; Ή μήπως στην Κωνσταντοπούλου και στον Βαρουφάκη; Και μετά θα του κάνεις κριτική για τις επιλογές στις οποίες εσύ τον ώθησες; Ή μήπως τον προτρέπεις να κάνει τρίτες εκλογές για να αποκτήσει την αυτοδυναμία που εσύ καταριέσαι;
Ό,τι και αν συμβαίνει από αυτά, το πόρισμα είναι το ίδιο κ. Ανδρουλάκη: δεν σε ενδιαφέρει η χώρα και το πώς θα κυβερνηθεί. Σε ενδιαφέρει αποκλειστικά η προώθηση του κόμματός σου και μέσα από αυτό η προώθηση του εαυτού σου. Σου λέω λοιπόν την ταπεινή μου γνώμη ότι με αυτό τον τρόπο όχι μόνο δεν προωθείται, αλλά σπρώχνεται προς τα πίσω τόσο το κόμμα όσο και εσύ.
Όσο για μένα, επειδή περισσότερο από το κόμμα και από εσένα με ενδιαφέρει η χώρα και ο εαυτός μου, σου δηλώνω ότι θα ψηφίσω Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν έχω άλλη διέξοδο».
Αυτά μου είπαν οι τρεις φίλοι που συνάντησα την Παρασκευή και σας βεβαιώνω ότι δεν τα έβγαλα από την κοιλιά μου. Αλλά, αγαπητέ καχύποπτε αναγνώστη, ακόμα και αν τα βρήκα μόνος μου, αμφισβητείς ότι είναι πολύ λογικές σκέψεις; Ότι αυτές οι δηλώσεις του Ανδρουλάκη είναι ένα μεγάλο δώρο στον Μητσοτάκη; Ας μην αρχίσει τουλάχιστον μετά τις εκλογές το πένθος ο κ. Ανδρουλάκης, ο οποίος θα ανακαλύπτει ότι φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από αυτόν. Όπως κάνει τώρα ο κ. Τσίπρας.
