του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Όταν ο Λευκορώσος δικτάτορας Αλεξάντερ Λουκασένκο στα τέλη του 2021 είχε στείλει σ’ ένα παγωμένο δάσος των συνόρων της χώρας του με την Πολωνία κάποιες χιλιάδες μετανάστες από το Ιράκ και το Κουρδιστάν, η Ευρωπαία Επίτροπος Ίλβα Γιόχανσον, υπεύθυνη για τις Εσωτερικές Υποθέσεις είχε κάνει λόγο «για χρήση ανθρώπινων όντων σε μια πράξη επιθετικότητας». Με πιο απλά λόγια, η Επίτροπος υπονοούσε ότι ο Λευκορώσος δικτάτορας χρησιμοποιούσε ως γεωπολιτικό όπλο δυστυχισμένους ανθρώπους που ήθελαν να ξεφύγουν από άθλιες συνθήκες ζωής.
Το όλο θέμα είχε όμως και μια άλλη πτυχή, την οποίαν τα δυτικά ΜΜΕ έδωσαν ελάχιστη δημοσιότητα. Οι εν λόγω μετανάστες, είχαν παρασυρθεί στη Λευκορωσία από μαφιόζικα δίκτυα, συνεργαζόμενα με την εξουσία Λουκασένκο, τα οποία προσφέροντας τουριστικές βίζες έδιναν την ψευδή υπόσχεση στους αφελείς μετανάστες, ότι στη συνέχεια θα έχουν εύκολη πρόσβαση στην ΕΕ. Έτσι, όταν έφθασαν στο Μινσκ, πρωτεύουσα της Λευκορωσίας, πήγαν με λεωφορεία κατευθείαν στα σύνορα της Λιθουανίας και της Πολωνίας, τα οποία όμως ηταν κλειστά για ταξειδιώτες από τη Λευκορωσία.Με το αυταρχικό καθεστώς της τελευταίας η ΕΕ ειχε διακόψει τις σχέσεις της.
Ήταν κατάδηλο ότι ο Λουκασένκο είχε σκηνοθετήσει μια τεχνητή ανθρωπιστική κρίση για να κερδίσει παραχωρήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία λόγω στημένων εκλογών είχε απορρίψει το καθεστώς του.
Αν και τελικά απέτυχε ο ελιγμός του Λουκασένκο, εν τούτοις, με τη βοήθεια και συμπαράσταση των γνωστών «όμορφων ψυχών» του δωρεάν ανθρωπισμού, κατάφερε να σπιλώσει την ΕΕ. Και τούτο διότι η πολωνική κυβέρνηση έστειλε στρατό για να υπερασπιστεί τα σύνορά της και σε συγκρούσεις που ακολούθησαν υπήρξαν αρκετοί τραυματισμοί.
Ακόμη χειρότερα στη διάρκεια των γεγονότων δέκα μετανάστες πέθαναν από έκθεση στο κρύο συμπεριλαμβανομένου και ενός παιδιού ενός έτους από την Συρία.
Αυτή η τραγική εξέλιξη πυροδότησε επιθέσεις των «όμορφων ψυχών» κατά της ΕΕ και της Πολωνίας και λίγο έλειψε να ζητηθεί και η απονομή βραβείου ανθρωπισμού στον Λουκασένκο και τους μαφιόζους συνεργάτες του! Η κατασκευασμένη κρίση στην περίπτωση της Λευκορωσίας, πέρα από την κυνική μοχθηρία του καθεστώτος Λουκασένκο, που θέλησε να τιμωρήσει την ΕΕ που δεν νομιμοποιούσε το καθεστώς του, είναι ενδεικτική της πορείας που ακολουθεί το τεράστιο μεταναστευτικό πρόβλημα.
«Το δίδαγμα από το κυνικό τέχνασμα του Μινσκ είναι ότι καθώς η σύγκρουση δημοκρατίας και αυταρχισμού εγκαταλείπει το πεδίο της μάχης και προχωρά σε κάθε άλλη σφαίρα της ζωής, η μετανάστευση έχει γίνει άλλο ένα όπλο σε ένα οπλοστάσιο που εκτείνεται από την στρατηγική παραπληροφόρηση και την σκόπιμη χρήση επενδύσεων για πολιτική πίεση έως τον έλεγχο της πρόσβασης στο νερό ή στην εξουσία. Ο Λουκασένκο είναι από πολλές απόψεις ένας πολύ παλιάς κοπής δικτάτορας, αλλά ο μεταναστευτικός του πόλεμος είναι ένα σημάδι των πραγμάτων που έρχονται».
Αυτά τονίζει ο Ιταλός καθηγητής Διεθνών Σχέσεων Μαρκ Γκαλιότι και συμπληρώνει ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, υπήρξε και αυτός «πρωτοπόρος» σε παρόμοιες ενέργειες, που αποφέρουν και κάποια δισεκατομμύρια ευρώ.
Κατά τα λοιπά, η Ευρωπαϊκή Ένωση απέχει πολύ από το να έχει συγκεκριμένη μεταναστευτική πολιτική. Και πολύ φοβούμεθα ότι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες ελάχιστα θα διδαχθούν από την μεταναστευτική πλημμύρα στο πανάρχαιο ιταλικό νησί Λαμπεντούζα, στο οποίο σήμερα συνευρίσκονται οι 6.00 κάτοικοί του, με περίπου 11.000 μετανάστες εκ Γουϊνέας, Σαχέλ και υποσαχάριας Αφρικής.
Μια Αφρική εξάλλου, η οποία το 2050 θα έχει 2 δισεκατομμύρια κατοίκους, μέσης ηλικίας 21 ετών και απέναντί τους θα υπάρχουν με το ζόρι 450 εκατομμύρια Ευρωπαίοι μέσης ηλικίας 44 ετών. Αν αυτό δεν λέει τίποτε, τότε μπορούμε από τώρα να πούμε αντίο στην Ευρώπη που όχι λίγοι Έλληνες ως μετανάστες γνώρισαν.
