του Τάσου Παπαδόπουλου
Το πολιτικό σκηνικό στη χώρα, λόγω της απουσίας συγκροτημένης και αξιόπιστης αντιπολίτευσης, που θυμίζει σκορποχώρι, εμφανίζει πολλά, μα πάρα πολλά συμπτώματα, ελλειμματικής λειτουργίας της δημοκρατίας.
Γιατί στις δημοκρατίες δυτικού τύπου, κρίσιμος και καθοριστικός είναι ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που αποτελεί εναλλακτική πρόταση εξουσίας, που στην παρούσα φάση είναι ασθενική έως ανύπαρκτη.
Συμβαίνει κυβερνήσεις να υπάρχουν και στα αυταρχικά ή κεκαλυμμένα, υπό τον μανδύα του κοινοβουλευτισμού ανελεύθερα καθεστώτα. Το επίπεδο των ελευθεριών, η ομαλή λειτουργία των θεσμών, το κράτος δικαίου, ο πλουραλισμός των ΜΜΕ, καθώς και ισότιμη μεταχείριση των κομμάτων στις εκλογές, συνιστούν τους βασικούς πυλώνες, μιας σύγχρονης δημοκρατίας.
Αυτές τις μέρες με αφορμή τα τραγικά γεγονότα στο Ρέντη διαπιστώνει κανείς πόσο κρίσιμο είναι για την λειτουργία των θεσμών, το θέμα των ΜΜΕ.
Αν χαρτογραφήσει κανείς τα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας, θα διαπιστώσει ότι σχεδόν στο σύνολό τους, ελέγχονται από πρόσωπα, που είναι εφοπλιστές και ταυτόχρονα έχουν την ιδιοκτησία μιας από τις έξι ποδοσφαιρικές ομάδες που παίρνουν μέρος στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.
Να θυμίσουμε ότι όταν δόθηκαν οι πρώτες προσωρινές τότε άδειες, λειτουργίας ιδιωτικών καναλιών, υπήρχε νομική υποχρέωση να αποτελούνται από σχηματισμούς ιδιοκτητών αθηναϊκών εφημερίδων με την ισότιμη συμμετοχή τεσσάρων τουλάχιστον, εκδοτών.
Το όλο εγχείρημα ξεκίνησε το 1989 με το MEGA, αλλά την ίδια ώρα ανατράπηκε από τον ΑΝΤΕΝΝΑ. Έτσι κατέρρευσε η πρόθεση του νομοθέτη, να μην αποτελεί όπλο ενός προσώπου, ένα κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας.
Σήμερα τις έξι τηλεοπτικές άδειες πανελλαδικής εμβέλειας, κατέχουν πέντε πρόσωπα με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, κυρίως από την δραστηριότητά τους στον χώρο της ναυτιλίας, που ταυτόχρονα αρκετοί έχουν υπό τον έλεγχό τους την ιδιοκτησία μιας ποδοσφαιρικής ομάδας.
Μπορούν έτσι να ασκούν πολλαπλές πιέσεις στην εκάστοτε κυβέρνηση, προκειμένου να κάνει τα στραβά μάτια σε κάθε τους στραβοτιμονιά.
Έτσι με αφορμή τον βαρύτατο τραυματισμό του 31χρονου αστυνομικού, έξω από το γήπεδο βόλεϊ στο Ρέντη, ακούσαμε να επιτίθενται με υβριστικούς χαρακτηρισμούς προς την κυβέρνηση, οι εκπρόσωποι της ομάδας, των οποίων οι οπαδοί επιτέθηκαν στους αστυνομικούς.
Και δεν ήταν μόνο αυτό, το κανάλι που διαθέτει ο ίδιος επιχειρηματίας, έκανε στροφή, εγκατέλειψε την ουδετερότητα και άρχισε να προβάλει σε πρώτο πλάνο θέματα, που σύμφωνα με την δημοσιογραφική ιεράρχηση των γεγονότων δεν ήταν της αμέσου επικαιρότητας, όμως εμπεριείχαν ευθείες βολές κατά της κυβέρνησης.
Ως αποτέλεσμα παρατηρούμε να μην πιέζει ως όφειλε η αντιπολίτευση την κυβέρνηση, αλλά εξωθεσμικά κέντρα, όπως είναι τα ΜΜΕ, για λογαριασμό των ισχυρών ομάδων, που συμβαίνει να λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία.
Ποδόσφαιρο , ΜΜΕ και πολιτική εμπλέκονται, διαπλέκονται και στο τέλος λειτουργούν σε βάρος της κοινωνίας, που θέλει μια αστυνομία για την ασφάλεια της, και όχι ως σάκο του μποξ έξω από τα γήπεδα, που στο κάτω-κάτω λειτουργούν ως επιχειρήσεις, που διακινούν για λογαριασμό των ιδιοκτητών τους, δεκάδες εκατομμύρια.
Σε αυτό το κουβάρι καλείται η κυβέρνηση να βρει τον μίτο της Αριάδνης και να ξεμπλέξει μια κατάσταση χρόνια, που στις μέρες μας μετράει εκτός από τραυματισμούς και νεκρούς.
Ο αγώνας είναι άνισος, μια και οι ισχυροί των ΜΜΕ με την παράλληλη χρησιμοποίηση των κάθε λογής προσώπων του περιθωρίου, έχουν την δυνατότητα να ανεβάζουν εκείνοι, και όχι οι πολίτες με την ψήφο τους, κυβερνήσεις.
Το γεγονός ότι ψηφίστηκαν και στο παρελθόν νόμοι προκειμένου να μπει μια τάξη στους στρατούς, που χρησιμοποιούν οι επιτήδειοι δι ίδιον όφελος, και δεν εφαρμόστηκαν, είναι μια πληγή στη λειτουργία της δημοκρατίας και των θεσμών.
