Η «στιγμή» της Ελλάδας ανοίγει νέες προοπτικές

του Γιώργου Παπανικολάου*

Δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να βρει καλύτερη περιγραφή του παράθυρου ευκαιρίας που έχει ανοίξει για την ελληνική οικονομία και τις επιχειρήσεις, από τη φράση του Δημήτρη Παπαλεξόπουλου στη συνέντευξή του στο «Business Review»: «Αυτή τη στιγμή, είμαστε μια νησίδα σταθερότητας και σοβαρότητας, σε έναν κόσμο που φαίνεται να έχει τρελαθεί».

Μοιάζει πράγματι με μοναδική «στιγμή». Στη χώρα υπάρχει πολιτική σταθερότητα αλλά και οικονομική ανάπτυξη, σαφώς ανώτερη σε σχέση ακόμη και με ισχυρές οικονομίες της Ευρωζώνης, οι οποίες κλυδωνίζονται, εν μέσω και πολιτικών «ασθενειών». Πίσω από αυτή τη θετική πραγματικότητα, όμως, κρύβονται μακροχρόνια προβλήματα, που μπορούν να απειλήσουν τη διατήρηση αυτής της δυναμικής, καθώς και εξωτερικοί κίνδυνοι.

Κοινός τόπος μεταξύ των επιχειρηματιών και των ανώτατων στελεχών που φιλοξενούνται στην έκδοση, η ανάγκη ενίσχυσης της τάσης των τελευταίων ετών, με επίκεντρο την «πράσινη» μετάβαση, την ψηφιοποίηση και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, με τελικό στόχο τη στροφή του οικονομικού μοντέλου προς την έντονη εξωστρέφεια.

Ο δρόμος από τη θεωρία στην πράξη δεν είναι εύκολος. Πολλά θα εξαρτηθούν από την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προωθήσει περαιτέρω μεταρρυθμίσεις, αξιοποιώντας την κυρίαρχη πολιτική της θέση, αλλά και πείθοντας την κοινή γνώμη ότι το όφελος θα μοιραστεί με δίκαιο τρόπο στην κοινωνία.

Το επενδυτικό κενό που εξακολουθεί να χωρίζει την Ελλάδα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα πρέπει να καλυφθεί με όσο το δυνατόν πιο γρήγορους ρυθμούς. Κάτι που αφορά όχι μόνο τους ξένους επενδυτές αλλά και τους εγχώριους κεφαλαιούχους, ώστε να αυξηθούν οι παραγωγικές επενδύσεις.

Είναι αλήθεια πως η χώρα ουδέποτε είχε τόσο «φιλοεπενδυτική» κυβέρνηση. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη σημαντικά εμπόδια, που πρέπει να αντιμετωπιστούν, στη γραφειοκρατία (η ψηφιοποίηση της οποίας είναι ένα πρώτο, αλλά όχι επαρκές βήμα), στη δικαιοσύνη, στην εκπαίδευση, στη λειτουργία των αγορών χρήματος και κεφαλαίου.

Εντούτοις, δεν θα φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα εάν δεν «συγχρονιστούν» με τις απαιτήσεις του διεθνοποιημένου ανταγωνισμού οι ίδιες οι ελληνικές επιχειρήσεις.

Η ταχύτητα των επερχόμενων αλλαγών απαιτεί εξίσου γρήγορη προσαρμογή νοοτροπίας και επιχειρησιακής κουλτούρας απέναντι στις νέες τεχνολογικές εξελίξεις και στις επιταγές της κλιματικής αλλαγής. Όπως και στις απαιτήσεις ενός γεωπολιτικού (και γεωοικονομικού) περιβάλλοντος που αλλάζει ραγδαία, επιφέροντας ξαφνικά «σοκ» όπως αυτό που ζήσαμε στον χώρο της ενέργειας.

*διευθυντής του Euro2day.gr
**πρώτη δημοσίευση: Euro2day.gr