του Τάσου Παπαδόπουλου
Μπορεί στο Αιγαίο να υπάρχουν ήρεμα νερά εδώ και ένα και πλέον χρόνο, όμως οι «φίλοι» μας εξ ανατολών δεν κάθονται με χέρια σταυρωμένα. Φροντίζουν να διευρύνουν τις επεκτατικές τους βλέψεις και να τις διδάσκουν στα σχολεία, προσθέτοντας ένα ακόμη κεφάλαιο στα όσα εμφανίζουν ως δικαιώματά τους ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού.
Το τελευταίο «δωράκι» στην Αθήνα, παραμονές της επίσκεψης του Κ. Μητσοτάκη στην Άγκυρα, ήταν η ένταξη της λεγόμενης «γαλάζιας πατρίδας» στο μάθημα της γεωγραφίας στα παιδιά του γυμνασίου και του λυκείου, την οποία χαρακτήρισαν “κόκκινη γραμμή”.
Το φύλαγαν την Μεγάλη Εβδομάδα, έτσι για να μην μας αφήσουν να αγιάσουμε. Μεγάλη Παρασκευή λήγουν οι διαβουλεύσεις και δίνεται το πράσινο φως για να τυπωθούν τα σχολικά βιβλία, που θα περιλαμβάνουν και το κεφάλαιο των νέων «θαλάσσιων & ουράνιων συνόρων» της Τουρκίας.
Το παιχνίδι με την διχοτόμηση του Αιγαίου, που τώρα θα περάσει και στα σχολικά βιβλία, ξεκίνησε το 1982 όταν παρουσίασε η Άγκυρα χάρτη, δήθεν περιοχών, που έχει την αρμοδιότητα έρευνας και διάσωσης. Δηλ. κατάργησε τα νησιά του Α. Αιγαίου και αυθαίρετα επέκτεινε δυτικά τα όρια της ευθύνης της, για έρευνα και διάσωση σε αυτές τις θαλάσσιες περιοχές.
Με αυτό το αφήγημα πορεύτηκε για πολλά χρόνια. Το 1996, με αφορμή μια προσάραξη τουρκικού πλοίου στα Ίμια, δημιούργησε θέμα ευθύνης, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να αποδεχθεί στην ουσία το γκριζάρισμα των δύο αυτών νησιών με βάση το δόγμα Χόλμπρουκ, όχι σημαίες, όχι στρατιώτες, όχι πλοία.
Με το απόκτημα αυτό, η τουρκική διπλωματία πρόσθεσε στην φαρέτρα της ένα νέο όπλο και άρχισε να ξεδιπλώνει το αφήγημα της αμφισβήτησης νησίδων και βραχονησίδων αρχικά και στη συνέχεια του συνόλου των νησιών του Α. Αιγαίου, με το επιχείρημα ότι έχουν στρατιωτικοποιηθεί και ως εκ τούτου, δημιουργείται θέμα κυριαρχίας τους, από την Ελλάδα.
Θα πει κανείς παλαβά πράγματα. Όμως τα παλαβά έγιναν και διαβήματα, που εγγράφως υποβλήθηκαν στον ΟΗΕ. Η Ελλάδα εμφανίζεται ικανοποιημένη από την απουσία υπερπτήσεων στο Αιγαίο, την ώρα που η Τουρκία προωθεί σταθερά τις γεωπολιτικές επιδιώξεις της.
Δυστυχώς οι τεμενάδες κάποιων στον Ερντογάν, όταν επισκέφθηκε την Αθήνα ουδέν απέδωσαν, μια και η Άγκυρα προωθεί σταθερά τις επεκτατικές βλέψεις της και δεν καταλαβαίνει από υποκλίσεις και άλλα τέτοια.
Εξάλλου αυτή η επίπλαστη ηρεμία, που δεν έχει κόστος για την Τουρκία, εξυπηρετεί οικονομικό-στρατιωτικές επιδιώξεις της γειτονικής μας χώρας, μιας και με αυτήν την κίνηση εξαγόρασε το ναι του Κογκρέσου για τα F-16, ενώ παράλληλα εξακολουθεί να πιέζει την Γερμανία να άρει το βέτο της, για την αγορά των Euro fighter, με τα οποία θα ισορροπήσει την προμήθεια από την πλευρά της Ελλάδας των 24 Rafale.
Αντί λοιπόν ο Κ. Μητσοτάκης να περιδιαβαίνει την Καππαδοκία πριν συναντήσει τον Ερντογάν στις 13 Μαΐου, καλό θα ήταν να προσεγγίσει το θέμα των επεκτατικών σχεδίων της Άγκυρας και να κινηθεί προς αποτροπή της ένταξής τους στα σχολικά βιβλία.
Καιρός να σβήσουν οι φωτιές, πριν επεκταθούν και κατακαύσουν κάθε τι που ισχύει με βάση το διεθνές δίκαιο, στα ελληνοτουρκικά. Με δεδομένο ότι επικεφαλής του ΥΠΕΞ είναι ένα πρόσωπο απολύτως ελεγχόμενο από το Μέγαρο Μαξίμου, που δεν έχει εκλεγεί, η ευθύνη των όποιων παραλείψεων πέφτει στους ώμους του Κ. Μητσοτάκη, που καλείται να διαχειριστεί ο ίδιος τη νέα προκλητική ενέργεια των Τούρκων.
Γιατί καλές είναι οι τουριστικές βίζες. Δυστυχώς όμως δεν συνοδεύτηκαν με την ένταξη σαν αντιστάθμισμα, της απευθείας σύνδεσης της Λήμνου και της Σαμοθράκης, με την Ίμβρο και την Τένεδο.
Όμως καιρός είναι να δούμε και λίγο πέρα από την μύτη μας και να πάψουμε να στρουθοκαμηλίζουμε ακαταπαύστως…
