του Γιάννη Ρούντου*
Πριν αρκετά χρόνια στο ξεκίνημα της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, έχοντας την ιδέα και την ευθύνη να δημιουργήσω μια Συλλογή Σύγχρονης Τέχνης για τον επιχειρηματικό όμιλο στον οποίο εργαζόμουν, είχα την τύχη να γνωρίσω και να συναναστραφώ έναν ιδιαίτερα καλλιεργημένο διανοητικά και συναισθηματικά δημιουργό, τον Γιάννη Ψυχοπαίδη. Ζωγράφος και χαράκτης, αντιπροσωπευτικός του κριτικού-σχολιαστικού νεορεαλισμού στην Ελλάδα και με πολιτική σκέψη, από τους πιο ενδιαφέροντες καλλιτέχνες της γενιάς του, μου είχε δείξει μια σειρά έργων του. Στάθηκα σε ένα μεγάλου σχήματος έργο σύνθεσης εικόνων, με τον τίτλο “Ενωμένη Ευρώπη” (στη φωτογραφία: λεπτομέρεια του έργου, μεικτής τεχνικής σε καμβά, 74Χ160 εκατ.). Όταν προχώρησα στην αγορά του έργου, τον ξαναρώτησα για τον τίτλο ώστε να συμπληρωθεί στην έκθεση εκτίμησης. Μου είχε πει, περισκεπτόμενος: “Σημείωσε σκέτο Ευρώπη, καλύτερα”.
Ποια σύνθεση, λοιπόν, χρειάζεται το Ευρωκοινοβούλιο ώστε να προκύπτει εν δυνάμει μια Ενωμένη Ευρώπη, που θα προσπαθεί να στοιχειοθετεί όραμα με προοπτική βιώσιμης ανάπτυξης, κοινωνικής δικαιοσύνης και ισορροπημένης ευημερίας σε όλα τα κράτη μέλη της αντλώντας από τον απύθμενο πλούτο της πολιτισμικού-πολιτιστικού αποθέματός της;
Η Ελλάδα στην κεντρική πολιτική σκηνή της Ευρωπαϊκής Διακυβέρνησης θα έχει παρουσία μόλις με 21 εκπροσώπους. Θα εκλεγούν, άραγε, πρόσωπα που έχουν τη συγκρότηση να αντιληφθούν και να κατανοήσουν, σε ένα πραγματικά δημοκρατικό περιβάλλον βαθειάς ώσμωσης και συνεχούς δημιουργίας, αυτό το μεγάλο πολιτισμικό-πολιτιστικό στοίχημα;
Διότι αυτό είναι το στοίχημα της Ευρωπαϊκής Βιωσιμότητας: η προστιθέμενη αξία στα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της Ευρώπης είναι το μοναδικό υπόβαθρο του πολύτιμου μωσαϊκού που χαρακτηρίζει τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, με τη μακρά συνέχειά του - το λίκνο του βρίσκεται στα βάθη του χρόνου. Τούτο σημαίνει ότι ζητούμενο είναι μια Ενωμένη Ευρώπη με επίπεδο αναφοράς ιστορικό και φιλοσοφικό, κοινωνικό και ανθρωποκεντρικό, διακίνησης και μεταβολισμού γνώσης και ιδεών μέσω των συνεργασιών στα πεδία της οικονομίας και των αγορών - της επιχειρηματικότητας, των επιστημών και των τεχνών, της έρευνας και της καινοτομίας, της εμπνευσμένης ηγεσίας και διακυβέρνησης.
Με αυτή την παραδοχή, θα ζητηθεί η ανταπόκριση και συμβολή των εκλεγμένων στα μεγάλα ζητήματα και στις προσδοκίες της σύγχρονης εποχής. Με προτάσεις διεξοδικών λύσεων στις κρίσεις ή προκλήσεις - όπως χαρακτηρίζονται επί το ηπιότερο. Από το κλίμα και το δημογραφικό μέχρι τη συμπερίληψη και την ισονομία, τη μόρφωση και την εκπαίδευση, την υγεία και την εργασία ως μέθεξη χωρίς εργαλειοποίηση-εκμετάλλευση και εξαθλίωση των εργαζομένων, την αλληλεγγύη των γενεών και την πρόνοια προστασίας των ευάλωτων στην κοινωνική διαστρωμάτωση. Οι έμπρακτες αποκρίσεις σε αυτά τα ζητήματα προϋποθέτουν ανθρωπιστική προσέγγιση και συνιστούν απολύτως αξιώσεις Πολιτισμού. Πολύ περισσότερο για την Ελλάδα, καθώς έχουμε να προβάλουμε στα πεδία συνεισφοράς το πιο ευγενές ανταγωνιστικό προϊόν: μια πολιτιστική παράδοση τριών χιλιετιών.
Ποιά πρόσωπα είναι ικανά από την ερχόμενη Κυριακή 9 Ιουνίου να σταθούν σε αυτή την αφετηρία ως Ενεργοί Πολίτες; Επαναλαμβάνω, σε μόλις 21 θέσεις ευθύνης που αναλογούν στην Ελλάδα, σε σύνολο 720 ευρωβουλευτών. Δηλαδή για τους πιο εκλεκτούς των εκλεκτών, όπου δεν χωρεί καμμιά εύνοια στην αναγνωρίσιμη “γοητεία” προσώπων και “διασημοτήτων” από την ελαφρότητα των πομφολύγων της δημοσιότητας που διασκεδάζουν την ατμόσφαιρα της καθημερινότητάς μας.
Ας διαβάσουμε προσεκτικά και αρκετές φορές τα ονοματεπώνυμα στα ψηφοδέλτια των ευρωεκλογών πριν την κάλπη. Και βέβαια, χωρίς να επιλέξουμε αποχή. Στη σύγχρονη πολιτική διακυβέρνηση, η εκπροσώπηση στην Ευρώπη είναι πρακτικά αν όχι μεγαλύτερης, τουλάχιστον ίσης σημαντικότητας με τις βουλευτικές εκλογές στον τόπο μας για την ευθύνη του εκλέγειν.
*Στέλεχος διοικητικής ευθύνης στον ιδιωτικό τομέα για τις Εταιρικές Υποθέσεις και Σχέσεις, την Επικοινωνία και Δημόσια Εικόνα, την Υπευθυνότητα και Βιώσιμη Ανάπτυξη
