του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Σημαντικές προσωπικότητες βρέθηκαν στις 28 Φεβρουαρίου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για να συζητήσουν θέματα της Ελλάδας και της Ευρώπης σε μία εποχή όπου ο ευρωσκεπτικισμός δείχνει να κερδίζει έδαφος στην καθημερινή ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Στο πλαίσιο αυτό, η Ελληνίδα πρέσβειρα για τον Αθλητισμό, την Ανοχή και το Ευ Αγωνίζεσθαι στο Συμβούλιο της Ευρώπης, κυρία Κατερίνα Παναγοπούλου, μιλώντας για την δημιουργία κοινωνικού κεφαλαίου στη εποχή της κρίσης, αναφέρθηκε στην πρωτοβουλία των «πατέρων της Ευρώπης» να ιδρύσουν την σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση και τόνισε: «Οι Ρομπέρ Σουμάν και Ζαν Μονέ θεμελίωσαν την ειρήνη στην Ευρώπη με την αφαίρεση της δυνατότητας κήρυξης πολέμου με πυρομαχικά και όπλα, αλλά ήταν δικό μας χρέος, των απογόνων τους, να καθίσουμε γύρω από ένα τραπέζι και με την ίδια αξιακή δέσμευση να θεμελιώσουμε την κοινωνική ειρήνη, μέσω της αφαίρεσης της δυνατότητας κατάχρησης οικονομικής ισχύος».
Αντ’ αυτής της προοπτικής, η κυρία Κατερίνα Παναγοπούλου είπε: «Γεμίσαμε τα πανεπιστήμια της ηπείρου μας από νέους παθιασμένους για χρήμα, χωρίς όρια και κόκκινες γραμμές, και αναμένουμε να γεννηθεί η Ευρώπη της αλληλεγγύης; Μοιάζει το ίδιο αφελές με το να καταργήσουμε τους ελέγχους ντόπινγκ και να περιμένουμε να αφανιστούν τα αναβολικά. Γεμίσαμε τις ώρες των μαθητών με εκπαίδευση, αλλά αφαιρέσαμε την Ολυμπιακή Παιδεία και αναμέναμε να γεννηθεί μια γενιά της διάκρισης και όχι της επικράτησης; Μοιάζει με αστείο.
»Έτσι σήμερα η Ευρώπη κινδυνεύει να χάσει τον πόλεμο του παγκόσμιου ισοζυγίου ισχύος, γιατί ακύρωσε τα δικά της προνόμια και σύρεται σε αναμέτρηση με τον αμερικανικό, ασιατικό και πλανητικό φεντεραλισμό με όρους αγορών και όχι κοινωνίας. Επέτρεψε να καθίσει στο κάθισμα του Ολυμπιακού Ανθρώπου ο πολίτης-καταναλωτής και στην έδρα του δασκάλου ο τραπεζίτης. Στην πραγματικότητα, η ευρωπαϊκή ιδέα απειλήθηκε πολύ πριν την οικονομική κρίση της Ιρλανδίας, της Ισπανίας ή της Ελλάδας. Απειλήθηκε από την στιγμή που έπαψε να έχει πολιτικά, παιδαγωγικά πρότυπα, σαν τον Τσώρτσιλ, τον Αντενάουερ, τον Σπινέλι, τον Σπάακ, και υιοθέτησε ως πρότυπο τον Αμερικανό Χρηματιστή και τον Ασιάτη Μεγιστάνα».
Μπροστά στην κατάσταση αυτή, η ομιλήτρια πρότεινε μια νέα νοηματοδότηση της Ευρώπης –η οποία, κατά την άποψή της, θα πρέπει να ξαναβρεί τους ήρωές της, να επανεπενδύσει στον ανθρωπισμό και να πιστέψει εκ νέου στην αξία της αλληλεγγύης και να διδαχθεί από τα λάθη της.
«Πρέπει η Ευρώπη να μάς ξανακερδίσει. Να μάς αφηγηθεί από την αρχή μια ιστορία που να θέλουμε να ακούσουμε. Καθένας χωριστά, είμαστε απλά θεατές της αλλαγής του κόσμου. Όλοι μαζί, μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και να τον κάνουμε καλύτερο. Να γίνουμε Ολυμπιονίκες της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνίας, της οικολογίας, του πολιτισμού, της παιδείας, της τεχνολογίας, σε όλα τα Στάδια όπου δίνεται ο αγώνας της παγκόσμιας ενοποίησης», πρόσθεσε η κυρία Κατερίνα Παναγοπούλου στην όντως εμπνευσμένη για την εποχή μας ομιλία της.
