του Νίκου Ερρ. Ιωάννου*
Παρά την υπέρμετρη προβολή της οικονομικογαστριμαργικής προσεγγίσεως των Χριστουγέννων, υπάρχει ευτυχώς ακόμα η Παράδοση της Ελληνικής Οικογένειας που τα βλέπει σαν μία ευκαιρία συνάξεώς της γύρω από το γιορτινό τραπέζι, σαν έκφραση συνοχής, αγάπης, συνεργασίας ανεξαρτήτως του πλούτου ή των ελλείψεων.
Πολύ παραστατικά εκφράζει αυτήν την εικόνα της οικογένειας σαν φορτωμένη με καρπούς κληματαριά, ο ψαλμός «Κύκλω της τραπέζης ευφράνθητι καθορών σου ποιμενάρχα τα έκγονα φέροντα κλάδους αγαθοεργίας».
Βεβαίως, το αγαθόν της οικογενειακής αθροίσεως γίνεται παραδοσιακά και τις Κυριακές. Εκεί δίδεται η ευκαιρία να ανταλλαγούν απόψεις για τα προβλήματα, να χαρούν με τις επιτυχίες, να ενώσουν τις δυνάμεις για πρόοδο.
Εξυπακούεται πως, ειδικά οι νέοι, έχουν ανάγκη και από άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες. Εκδρομές, ταβέρνες, θέατρα, κινηματογράφους, απλούς περιπάτους, συναυλίες....
Λόγω της υπερπροσφοράς είναι θεμιτό να επιστρατεύεται και η διαφήμιση.
Όταν όμως μετατρέπεται σε αντιδιαφήμιση με στόχο να απομακρύνει τους νέους από την οικογένεια με τη φράση: «Εγώ που δεν θέλω να πάω ακόμα σ’ ένα Κυριακάτικο μεσημεριανό με μακρινούς και κοντινούς, συγγενείς» τότε αρχίζει ο προβληματισμός.
Η τέχνη είναι αντίδοτο ή υποκατάστατο της Κυριακάτικης οικογενειακής συνάξεως; Υπάρχουν στοιχεία πως η οικογένεια είναι εμπόδιο για την ανάπτυξη της Τέχνης;
Δεν νομίζω, γιατί έχω δει ολόκληρες οικογένειες να μεταφέρουν και εκτός σπιτιού τις συναντήσεις τους σε θέατρα, σε συναυλίες κλπ κλπ.
Σας παρακαλώ μην πυροβολείτε την οικογένεια που περνά κρίση και την έχει ανάγκη η Ελλάδα!
Καλά Χριστούγεννα!
*Καρδιολόγος
