του Νίκου Ερρ. Ιωάννου*
Οι μέρες που διανύουμε, είναι έντονα φορτισμένες με τις μνήμες του 1974, γι’ αυτό επαναπροβάλλονται με άλλοτε άλλη ένταση ιστορικές αλήθειες αλλά και ανακρίβειες, με σκοτεινότερο στοιχείο την εμμονή κάποιων στην προσπάθεια αναθερμάνσεωq ανύπαρκτων πλέον διαφορών μεταξύ των Ελληνοκυπρίων.
Η πρόσφατη γενναία και ριψοκίνδυνη κίνηση Τουρκοκυπρίων νομίμων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας να καταγγείλουν τεκμηριωμένα στον Πρόεδρο την εγκληματική επιβολή της βουλήσεως των παράνομων εποίκων στη διαμόρφωση του αποτελέσματος των λεγομένων «εκλογών» στο κατεχόμενο τμήμα της Πατρίδος μας, ας λειτουργήσει σαν αφύπνιση.
Ο δε Πρόεδρος, έχει στα χέρια του ισχυρότατο επιχείρημα για να επαναφέρει το πρόβλημά μας στην πραγματική διάσταση της εισβολής κατοχής από την Τουρκία και να αρνηθεί να δέχεται σαν ισότιμο συνομιλητή το ανδρείκελο της Άγκυρας.
Στην Ουκρανία μαίνεται ο πόλεμος, οι βομβαρδισμοί, η ισοπέδωση πόλεων, εργοστασίων, γεφυρών αλλά κυρίως φονεύονται χιλιάδες άνθρωποι.
Οι υποκριτές σύμμαχοί μας (με τη συμμετοχή μας δυστυχώς) συσκέπτονται για την συγκέντρωση των κονδυλίων της ανοικοδόμησης, με άγνωστο ακόμα το μέγεθος των αναγκών, την έκβαση της συγκρούσεως και την τύχη των εδαφών.
Στη μικρή μας Πατρίδα είναι ξεκάθαρο το καθεστώς της εισβολής, είναι γνωστός ο κατακτητής, έχει συντελεστεί αυταπόδεικτα το έγκλημα του εποικισμού και για δεκαετίες παρέχονται κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ενώσεως για στήριξη του κράτους των εποίκων (με τη σύμφωνο γνώμη μας και πάλιν..)
Η αντινομία στη συμπεριφορά και αντιμετώπιση είναι εξόφθαλμη. Προς μελέτη παραμένει ο καταμερισμός των ποσοστών στην υποκρισία, το ψεύδος και τα άνομα οικονομικά συμφέροντα.
Στις ηγεσίες μας Ελλάδος και Κύπρου ως εκλεγμένων εκπροσώπων μας αιωρείται το ερώτημα «Γιατί μένετε εγκλωβισμένοι σ’ αυτή τη διαδικασία;»
*Καρδιολόγος
