Του Aθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Όσοι αφελώς νομίζουν ότι ο εθνικο-σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός διαφέρουν αισθητά, κάνουν σοβαρό λάθος. Πρόκειται για δύο κυνικά, αδίστακτα και βίαια πολιτικά συστήματα, που δεν δίνουν μια για την ανθρώπινη ύπαρξη και το μόνο που επιδιώκουν είναι η βίαιη άσκηση της εξουσίας. Στο όνομα της …υπερούσιας φυλής για τους ναζί και των προλεταρίων για τους μαρξιστές – λενινιστές.
Από τη συμμαχία εξάλλου του Χίτλερ και του Στάλιν το 1939 ξεκίνησε και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, με τον τότε Ρώσο δικτάτορα να κάνει ένα τραγικό λάθος εκτίμησης.
Παρασυρμένος από λάθος πληροφορίες που ναζί κατάσκοποι διοχέτευαν στη σοβιετική μυστική αστυνομία από το 1933 και μετά, ο Στάλιν είχε πεισθεί ότι για την ΕΣΣΔ κίνδυνος εισβολής υπήρχε από την Ιαπωνία και όχι τη Γερμανία, με την οποίαν τον Αύγουστο 1939 είχε υπογράψει σύμφωνο μη επίθεσης. Αγνόησε έτσι τις πολύτιμες πληροφορίες του κατασκόπου του Ριχαρντ Ζοργκε, ο οποίος στο Τόκυο και όχι μόνον, είχε δημιουργήσει ένα απίθανο δίκτυο πληροφοριοδοτών, εμφανιζόμενος ως πιστός στην ιδεολογία των ναζί δημοσιογράφος.
Όταν λοιπόν τον Μάιο 1941 ο Ζόργκε ενημέρωσε τις σοβιετικές υπηρεσίες για το σχέδιο Μπαρμπαροσα και την ημερομηνία του, ο ρώσος δικτάτορας είπε: «αυτό είναι παραμύθια που μας λέει ένας δημοσιογράφος τρόφιμος οίκων ανοχής». Ωστόσο, Ρώσοι στρατηγοί, είχαν πάρει στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις του ανθρώπου τους στην Ιαπωνία και έτσι όταν ο Χίτλερ επετέθη στη Ρωσία, τον Ιούλιο 1941, η τελευταία είχε μηχανισμούς αντίδρασης. Δεν αιφνιδιάστηκε έτσι από την αθέτηση του Συμφώνου Ρίμπεντροπ- Μολότωφ, το οποίο στο μεταξύ είχε επιτρέψει σε Ρώσους και Γερμανούς να προσαρτήσουν χώρες και περιοχές που ήθελαν.
Έπαιρνε τέλος έτσι το «ειδύλλιο Μόσχας – Βερολίνου» για το οποίο ο Γερανό εβραίος ιστορικός Βίκτορ Κλέμπερερ, έγραψε ότι «θα έκανε τον Μακιαβέλι να φαίνεται αθώα περιστερά».
Σήμερα, όπως γράφει ο Βρετανός Ρόζερ Μουρχάους στο βιβλίο του «Το Σύμφωνο του Διαβόλου», το 1939, οι δυό ολοκληρωτισμοί ήσαν σύμφωνοι να συνεργαστούν για την κατάληψη της εξουσίας σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η συμφωνία Ριμπεντρόπ-Μπολότωφ, ,αμφότεροι υπουργοί Εξωτερικών στις χώρες τους, ήταν έτσι στα σκαριά, αρκετά καιρό πριν οι ναζί αποφασίσουν την έναρξη πολέμου. Αυτή η συμφωνία ήταν ιδέα του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών Γιοακίμ φον Ριμπεντρόπ, ο οποίος είχε πείσει τον Χίτλερ για τα πλεονεκτήματα μιας συμφωνίας με τον Στάλιν, τον οποίου αν άφηναν ήσυχο να «καταβροχθίσει» Βαλτικές χώρες και Φινλανδία, οι Γερμανοί θα μπορούσαν πιο εύκολα να εισβάλλουν σε κεντρική Ευρώπη και Πολωνία, διευρύνοντας τον περίφημο «ζωτικό τους χώρο»...
Ήδη δε, τότε, είχαν προσαρτήσει την Αυστρία και μέρος της σημερινής Τσεχίας.
Επίσης, ο Στάλιν, με τις περίφημες Δίκες της Μόσχας είχε εξοντώσει όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους και τον μόνο που έψαχνε ήταν ο Λέον Τρότσκι. Τελικά αυτό το πέτυχε στις 20 Αυγούστου 1940 στο Κογκακόν του Μεξικού, με τη συμβολή του πράκτορα του Ραμόν Μερκαντερ. Ένα χρόνο πριν, οι φον Ριμπεντροπ και ο Β. Μολότοφ, είχαν υπογράψει το περίφημο Σύμφωνο μη επίθεσης.
Παραβιάζοντας αυτή τη Συμφωνία, τον Ιούλιο του 1941, ο Χίτλερ αποφάσιζε την εφαρμογή της επιχείρησης «Μπαρμπαρόσα» και έτσι ξεκινούσε η ναζιστική εισβολή στην τότε Σοβιετική Ένωση.
Επρόκειτο για ένα κοσμοϊστορικό γεγονός, το οποίο σημάδευε οριστικά τον 20ο αιώνα ανοίγοντας παράλληλα και μια νέα σελίδα στην ανθρώπινη ιστορία, θέμα πάνω στο οποίο θα επανέλθουμε.
