του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Θα ενθυμούνται κάποιοι αναγνώστες μας ότι, για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, για να δείξει άφθονη «εθνική υπερηφάνεια», υπέγραψε –μέσω του κ. Γιώργου Τσίπρα, ξαδέλφου του τ. πρωθυπουργού– μέσα στον Ιούλιο μία συμφωνία με την Βενεζουέλα για οικονομική συνεργασία της με την Ελλάδα. Με άλλα λόγια, η χρεοκοπημένη χώρα μας υπέγραφε συμφωνία με την επίσης χρεοκοπημένη Βενεζουέλα του Μαδούρο για προμήθειες πετρελαίου και για συνεργασία στην αξιοποίηση ελληνικών λιμανιών.
Με την ενέργεια αυτή ο κ. Αλέξης Τσίπρας και οι περί αυτόν «προοδευτικοί» εγκέφαλοι ήθελαν να δείξουν ότι συνεργάζονται με επίσης «προοδευτικές» κυβερνήσεις και ότι ακολουθούν «εθνικά υπερήφανη» εξωτερική οικονομική πολιτική. Είναι όμως έτσι; Ασφαλώς και όχι.
Κατ’ αρχήν, θα πρέπει να σημειωθεί ότι κανείς δεν αγοράζει το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επειδή είναι της χειρότερης ποιότητας που κυκλοφορεί σήμερα στην αγορά. Έτσι, η χώρα του προέδρου Μαδούρο, παραβιάζοντας τις συμφωνίες της με το καρτέλ πετρελαίου στο οποίο ανήκει, δηλαδή τον ΟΠΕΚ, το πουλάει κοψοχρονιά και με ευνοϊκούς όρους πληρωμής.
Όμως, οι χώρες που αγοράζουν το φθηνό αυτό πετρέλαιο έχουν πολύ υψηλό κόστος επεξεργασίας του, με αποτέλεσμα η χαμηλή τιμή στην ουσία να είναι δώρον άδωρον. Άρα, η όποια συμφωνία για την προμήθεια πετρελαίου από την Βενεζουέλα δεν έχει κανένα ουσιαστικό όφελος για την χώρα μας.
Αν όμως πάει κανείς πίσω από την συμφωνία, θα διαπιστώσει ότι από αυτήν εξυπηρετούνται συγκεκριμένα ναυτιλιακά συμφέροντα, τα οποία, όπως λένε οι «κακές γλώσσες» στην Βενεζουέλα, εξυπηρετούν και αυτά με την σειρά τους τον… ΣΥΡΙΖΑ του κ. Αλέξη Τσίπρα.
Οι ίδιες «κακές γλώσσες» λένε επίσης ότι, επειδή κάποιοι Έλληνες, λόγω της συνεργασίας τους με το καθεστώς διαπλοκής του Τσάβες (η Βενεζουέλα είναι μέσα στην πρώτη εικοσάδα των πιο διεφθαρμένων χωρών στον κόσμο) έχουν βγάλει μπόλικο χρήμα, το οποίο όμως δεν μπορούν εύκολα να διακινήσουν, ανέλαβε να τους εξυπηρετήσει ο εξάδελφος Τσίπρας!
Με την υπόσχεση ότι οι ομογενείς αυτοί θα πραγματοποιήσουν επενδύσεις στην Ελλάδα. Τώρα, τι είδους επενδύσεις θα πραγματοποιήσουν σε μία χώρα με capital controls και απερίγραπτη γραφειοκρατία, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Το ίδιο ισχύει και με τις υποσχέσεις του κ. Γιώργου Τσίπρα ότι θα βοηθήσει την δικτατορία του Μαδούρο να αποκτήσει καλές σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι προφανές ότι πίσω από όλα αυτά τα φούμαρα κρύβονται άλλες σκοπιμότητες –οι οποίες, αν μη τι άλλο, σε καμία περίπτωση δεν συμβάλλουν στο διεθνές κύρος της Ελλάδας.
Κατά τα άλλα, ο εξάδελφος του τέως πρωθυπουργού σίγουρα δεν βρέθηκε τυχαία στην θέση που –ακόμη– κατέχει στο ΥΠΕΞ.
