του
Αντώνη Ζαΐρη*
Οι γενικότερες αλλαγές στο κοινωνικοοικονομικό πεδίο, η συνεχιζόμενη διεύρυνση, παρά τις κατά καιρούς έντονες αμφισβητήσεις της έννοιας της παγκοσμιοποίησης, οι ραγδαίες εξελίξεις στην τεχνολογία, η αναγκαιότητα διαρκούς και ενισχυμένης πελατοκεντρικής προσέγγισης και επιπρόσθετα η ανάδειξη νέων ή κατευθυνόμενων αγοραστικών κοινών καθώς και η διεθνής τάση για μεγαλύτερη επένδυση στην εταιρική μάρκα (corporate brand), επιβάλλουν αναγκαστικές αλλαγές και προσαρμογές των εταιρικών πολιτικών με υιοθέτηση νέων έξυπνων εργαλείων αντιμετώπισης της πολύπλοκης πραγματικότητας και της αυξημένης δυσκολίας καθημερινών προβλημάτων στον κλάδο του «επιχειρείν».
Η αναδίπλωση παραδοσιακών εταιρικών στρατηγικών είναι πλέον επιβεβλημένη, αλλά και η ταυτοποίηση των παραγόντων εκείνων που διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο στη χάραξη στρατηγικής και στη διαμόρφωση της μορφής και του περιεχομένου της Νέας Εταιρικής ταυτότητας. Οι παράγοντες αυτοί αφορούν την οργανωτική δομή και διάρθρωση της νέου τύπου επιχείρησης, την ιστορική της διαδρομή, την εταιρική φιλοσοφία, το μέγεθός της, τις δυνατότητες και τις μελλοντικές της προοπτικές.
Με σεβασμό στην ιστορία και το παρελθόν, η νέα έξυπνη οργανωτική δομή είναι λιτή και ευέλικτη στον βαθμό που επιτρέπει την άμεση ανταπόκρισή της σε εξωτερικές προκλήσεις με σαφή και ευδιάκριτα όρια ευθύνης, εξουσίας και ελέγχου αλλά και απαρέγκλιτη τήρηση της αρχής της ενότητας διεύθυνσης και κατεύθυνσης. Ο συνδυασμός με την επίτευξη συγκεκριμένης στοχοθεσίας, έπειτα από δημιουργική μόχλευση του συστήματος αξιών και των πρότυπων συστημάτων και διαδικασιών, προσφέρει την ικανοποίηση του αποτελέσματος και τροχοδρομεί τη νέα επιχειρηματική στρατηγική σε νέες κατευθύνσεις και προσανατολισμούς.
Το επιχειρηματικό παιχνίδι της νέας εποχής είναι γνωστό και είναι αυτό της νέας ψηφιακής οικονομίας στο πλαίσιο της τετάρτης βιομηχανικής επανάστασης που εγείρει διαθέσεις και νέες προκλήσεις. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα τοποθετηθούν και οι επιχειρήσεις απέναντι στο μέλλον την επόμενη μέρα. Το αν η τοποθέτηση αυτή επιβάλλει την απεμπόληση παλαιών κεκτημένων και δικαιωμάτων είναι και αυτό μια πρόκληση. Οι κινήσεις ωστόσο πρέπει να είναι συγκεκριμένες και στοχοθετημένες με το μόνιμο οπλοστάσιο μνήμης που πρέπει να χαρακτηρίζει τη στρατηγική μας και το οποίο περιλαμβάνει την κατανόηση των λόγων σημαντικότητας, διαφορετικότητας και καινοτομίας, που στην ουσία συνιστούν και τον λόγο ύπαρξης μιας επιχείρησης.
Οσον αφορά το θέμα της εμπλοκής των εταιρικών πολιτικών στο νέο επιχειρηματικό παιχνίδι, η ανάλυση εδώ εμπεριέχει δυναμικές μεταβλητές που χρήζουν επανεξέτασης και αναθεώρησης και σχετίζονται, πρώτον, με τους «παίκτες» γενικότερα στην αγορά, δηλαδή τους προμηθευτές, τους πελάτες, τους συνεργάτες που είναι καιρός να αξιολογηθούν ορθολογικά στη βάση κόστους - ωφέλειας σε σχέση με τον χρόνο ανάλυσης σε συνεχείς δημιουργικές συναντήσεις ή άκαρπες επαφές. Επίσης, τους ανταγωνιστές σε μια διαδικασία σοβαρής μελέτης και ανάλυσης των χαρακτηριστικών του παρόντος ανταγωνισμού αλλά και των εν δυνάμει ανταγωνιστών.
Δεύτερον, με το αξιακό σύστημα στη λογική της εταιρικής, κοινωνικής υπευθυνότητας ή της αδιαπραγμάτευτης τελειότητας σε προϊόντα, υπηρεσίες και συμπεριφορές όπως προκύπτει από τη βαθιά ενσωμάτωσή της σε μία εταιρική κουλτούρα που είναι ορατά διακριτή.
Τρίτον, με τους κανόνες και τις πρακτικές που υιοθετούν νέα πρότυπα διοικητικών χειρισμών και συμπεριφοράς, ενώ αναδεικνύουν μία προστιθέμενη αξία μοναδικότητας σε όλο το φάσμα των παρεχομένων υπηρεσιών στον πελάτη που ξεκινά από την πράξη της εμπορικής συναλλαγής και δεν τελειώνει ποτέ σε μια αδειάλειπτη σχέση προοπτικής συνεργασίας.
Και τέταρτον, η ευρύτητα και το μέγεθος των στρατηγικών κινήσεων που αναπτύσσει η έξυπνη επιχείρηση, όπως αυτές εντάσσονται σε ένα πλανόγραμμα με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα υλοποίησης και αυστηρές στοχεύσεις που δεσμεύουν όλα τα στελέχη της επιχείρησης.
Τέλος, ιδιαίτερη έμφαση και προσοχή χρειάζεται στη διατήρηση υψηλού ηθικού και ακάματης δυναμικής από πλευράς στελεχιακού δυναμικού, στην απαραίτητη ενθάρρυνση και ψυχολογική στήριξη σε δύσκολες περιπτώσεις, στη διαχείριση της απόδοσης με επιστράτευση του οράματος όταν προκύπτει απογοήτευση και στον επανακαθορισμό νέων στόχων πριν ολοκληρωθεί ακόμα η γεύση της ικανοποίησης από την επίτευξη των προηγούμενων στόχων.
*Ο δρ. Αντώνης Ζαΐρης είναι μέλος της Ενωσης Αμερικανών Οικονομολόγων (ΑΕΑ) και αντιπρόεδρος του ΣΕΛΠΕ
