του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Σε ένα ρατσιστικό παραλήρημα, ένας διδάκτωρ αρθρογράφος της Αυγής μάς πληροφορεί ότι «αν ψηφίσουν οι απόδημοι η κρίση των δημοκρατικών θεσμών είναι πιθανόν να βαθύνει, δεδομένου ότι η χώρα μας θα ακυρώνεται από πολίτες που ζουν στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, στον Καναδά … Δεύτερον, οι ομογενείς αυτοί είναι κατά μέσον όρο πολύ ευπορότεροι από τους κατοίκους της Ελλάδας και αυτό δεν είναι αντιπροσωπευτικό.
Είναι σαν να καθορίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα τα βόρεια προάστια της Αθήνας. Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι η ταξική σύνθεση του εκλογικού σώματος θα αλλάξει μονόπαντα».
Μία πρώτη διαπίστωση που προκύπτει από τα παραπάνω γραπτά του δόκτορα-αρθρογράφου είναι η πλήρης γνωστική του ανεπάρκεια, αλλά και η προχωρημένη ιδεολογική του τύφλωση. Πρώτον, αγνοεί πλήρως ποια είναι η εισοδηματική κατάσταση των ομογενών και συλλήβδην τούς θεωρεί πλουσιότερους από τους κατοίκους της χώρας μας, πράγμα πολύ σχετικό. Δεύτερον, δεν μάς εξηγεί γιατί οι ομογενείς από την βόρεια Αμερική και την Αυστραλία θα «βαθύνουν την κρίση των εδώ δημοκρατικών θεσμών». Κατ’ αρχήν, τί εννοεί με την λέξη κρίση και πώς θα βαθύνει η τελευταία; Είναι λιγότερο δημοκρατικοί οι πέραν του Ατλαντικού ομογενείς;
Θα ήθελα επίσης να ρωτήσω τον αγέννητο πριν 50 χρόνια δόκτορα, όπως και τον επίσης αγέννητο πρωθυπουργό του: Ήταν καλοί οι ομογενείς τότε με τα λεφτά που έστελναν και τους αγώνες τους κατά της δικτατορίας; Τότε μπορούσαν να συμμετέχουν στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας, αλλά δεν μπορούν σήμερα; Ήταν καλά τα περισσότερα από 200 τρισεκατομμύρια δραχμές που εισέρευσαν στην Ελλάδα σε συνάλλαγμα την περίοδο 1960-1980, αλλά περί ψήφου τουμπεκί; Άραγε, ήσαν πολιτικά ουδέτερα τα 10 δισεκατομμύρια δραχμές που δόθηκαν από ομογενείς στην περίοδο της χούντας στην αντίσταση εναντίον της; Ήσαν «απολιτίκ» οι χιλιάδες διαδηλώσεις κατά των συνταγματαρχών οι οποίες διοργανώθηκαν από ομογενειακές οργανώσεις και άρα οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να ψηφίζουν;
Η απάντηση είναι απλή. Οι ομογενείς, στην Ευρώπη τουλάχιστον, όπως τούς έχω γνωρίσει ζώντας μαζί τους στο Βέλγιο, στην Γαλλία, στην Γερμανία και στις Κάτω Χώρες, είναι οι περισσότεροι άνθρωποι με υψηλό δημοκρατικό φρόνημα, με ηθικές αρχές και αξίες, χαρακτηρίζονται δε για τον σεβασμό τους σε θεσμούς. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός της σχεδόν μηδενικής εγκληματικότητας μεταξύ των Ελλήνων στην Ευρώπη και της πετυχημένης ενσωμάτωσής τους στις δυτικού τύπου κοινωνίες.
Υπό αυτή την έννοια, μπορώ να πω ότι οι ομογενείς συνιστούν μία υψηλού επιπέδου μεσαία τάξη, που ξέρει να σέβεται κανόνες. Η διαφορά έτσι τις ομογενειακής μεσαίας τάξης από την εγχώρια είναι ότι έχει αστική νοοτροπία –είδος εν ανεπαρκεία στην χώρα μας. Κατά συνέπεια, στο επίπεδο αυτό, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει ένας διχασμός προϊόν πολιτισμικού ρήγματος και όχι πολιτικο-κοινωνικού. Ακόμα, σε μεγάλο βαθμό, η ομογένεια έχει δημιουργική σχέση με την πραγματικότητα, άρα και ετοιμότητα για συνθέσεις. Συνεπώς, η ομογένεια με την ψήφο της θα μπορούσε να φέρει στην Ελλάδα ένα νέο πολιτικό ήθος, αντίθετο προς την πελατειακή αθλιότητα και την φαυλοκρατία της χώρας.
Υπό παρόμοιες συνθήκες, ασφαλώς και η ψήφος των ομογενών θα είναι μεταρρυθμιστική. Δεν θα ανέχεται ευτελείς δημαγωγούς και ιδεοληπτικούς αερολόγους, που η μόνη τεχνική στην οποία μπορούν να διαπρέψουν είναι αυτή της εξαπάτησης και της συστηματικής ψευδολογίας.
