Του Νίκου Ερρ. Ιωάννου*
Αποτελεί κοινόν τόπον ότι τα δυσάρεστα, τα κακά και τα καταστροφικά, ελκύουν το ενδιαφέρον και αποτελούν προσφιλή ύλη των εφημερίδων, των ΜΜΕ και εσχάτως των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Εξ’ ου και κατακλύζουν, τον ολοένα συρρικνούμενο αποθηκευτικό χώρο του εγκεφάλου μας, άχρηστες, νοσηρές αν όχι και βλαπτικές πληροφορίες.
Πρόσωπα τα οποία κινούνται στη σφαίρα της παρανομίας, της εγκληματικότητας, της ανηθικότητας και της φαυλότητας, μονοπωλούν το ενδιαφέρον των συζητήσεων και του διαθέσιμου χρόνου.
Προσωπικότητες που ελάμπρυναν το ανθρώπινο γένος με το πνεύμα, τη δημιουργικότητα, τα έργα τέχνης, την εργασία, την επαγγελματική συνέπεια και προκοπή, αναγνωρίζονται και κοσμούν τη ζωή ολίγων.
Αυτοί όμως σε τελική ανάλυση είναι τυχεροί και προνομιούχοι.
Η Αξιοπρέπεια, είναι μία ιδιότητα-αρετή, η οποία επιστρατεύεται κυρίως όταν κάποιος δοκιμάζεται ή πλήττεται από δεινά. Τότε είναι που αποδεικνύεται η ύπαρξη ή η απουσία της. Είναι τρόπον τινά, συνώνυμη της γενναιότητος... και όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα, όπως στο «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον».
Η Ευπρέπεια, αναδεικνύεται όταν κάποιος ευρίσκεται και απευθύνεται από θέσιν ισχύος και σέβεται έμπρακτα κανόνες που ισχύουν σε τόπους και χρόνους που παρίσταται, με την αμφίεση, την συμπεριφορά και το ύφος του (τελετές, λατρευτικοί ή επαγγελματικοί χώροι).
Αποτελεί τύχη και ευτυχία να συναντούμε, να αναγνωρίζουμε και να παραδειγματιζόμαστε από ανθρώπους που έχουν τις δύο αυτές ιδιότητες.
Μετά βεβαιότητος δεν γίνονται πρωτοσέλιδα ή μεγάλης εμβέλειας θέματα συζητήσεως αλλά η συμβολή τους στη διατήρηση του Πολιτισμού είναι ανεκτίμητη.
*Καρδιολόγος
Από: Athanase Papandropoulos
