του Γιάννη Μαρίνου
Είναι γενικότερη η αίσθηση ότι ένα νέο κλίμα ανοχής και προσδοκίας έχει κυριαρχήσει μετά την εκλογική επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας. Οπως επισημάνθηκε, για πρώτη φορά ύστερα από σχεδόν 10 χρόνια το 50% περίπου των ερωτηθέντων συμφωνεί με την κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής που δρομολογήθηκε και αναμένει βελτίωση ακόμα και των προσωπικών οικονομικών. Θα πρόσθετα μάλιστα ότι παρά το πολυάνθρωπο του Υπουργικού Συμβουλίου (σε αντίθεση με τις προεκλογικές επαγγελίες) η επιλογή των υπουργών και υφυπουργών με κύριο κατά κανόνα κριτήριο την επιστημονική συγκρότηση και τις ειδικές γνώσεις για το αντικείμενο του χαρτοφυλακίου τους και ο ζήλος που επέδειξαν για την άμεση αντιμετώπιση θεμάτων της αρμοδιότητάς τους υπήρξαν μία ακόμα ευχάριστη έκπληξη, που απέδειξε σοβαρή προεκλογική προετοιμασία.
Ωστόσο όλα αυτά απειλούνται δυστυχώς από σειρά αντιξοοτήτων στο διεθνές μέτωπο, η αντιμετώπιση των οποίων είναι εξαιρετικά δυσχερής και εν πολλοίς εκτός δυνατότητας αντιμετώπισής τους.
Η απειλή παγκόσμιας ύφεσης, η οποία ήδη έχει επηρεάσει ακόμα και την οικονομικά πανίσχυρη Γερμανία, επιτεινόμενη και από τον οικονομικό πόλεμο ΗΠΑ – Κίνας, δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστη την ελληνική οικονομία.
Πολύ περισσότερο όταν απειλούνται και οι αρνητικές επιπτώσεις του Brexit. Ενώ ήδη από καιρό προκαλεί έντονες ανησυχίες η απόκλιση από τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε μια περίοδο που η αλλαγή φρουράς στους θεσμούς της επιτείνει τη στασιμότητα και τους προβληματισμούς. Αν μάλιστα η χρεοκοπία της Thomas Cook έχει, όπως υποστηρίχθηκε, ανάλογες αρνητικές παρενέργειες προς τη χρεοκοπία της Lehman Brothers, οι επιπτώσεις στον ευαίσθητο τουριστικό τομέα μπορεί να αποδειχθούν ακόμα οδυνηρότερες, αφού πρόκειται για τον κυριότερο παραγωγικό κλάδο της οικονομίας μας.
Επίσης δεν θα πρέπει πια να υποτιμούμε τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Το κόστος από τα επίμονα και ισχυρά καιρικά φαινόμενα (ανεμοθύελλες, πλημμύρες, πυρκαγιές) απειλεί τη μόλις ανακτηθείσα με τόσες θυσίες δημοσιονομική ισορροπία, όταν έντονη είναι η προσδοκία για ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων. Η απογοήτευση από συρρίκνωση ή αναβολή της εύκολα θα θολώσει τη σήμερα επικρατούσα αισιοδοξία και ανεκτικότητα.
Το πεζοδρόμιο καραδοκεί, με την ευγενή χορηγία του πληγωμένου ΣΥΡΙΖΑ, του αδιάλλακτου ΚΚΕ, των επανενεργοποιηθέντων συνδικαλιστών και των αποχαλινωμένων αναρχοαυτόνομων.
Η θλιβερή διαφοροποίηση των ευρωβουλευτών της ΝΔ από τη συμπαγή ψήφο όλων των δημοκρατικών κομμάτων του Ευρωκοινοβουλίου στο ψήφισμα που ταυτίζει τους δύο ολοκληρωτισμούς (ναζισμού και σταλινισμού) δείχνει πόσο αμήχανη έως φοβική παρέμεινε η δημοκρατική Δεξιά απέναντι στον προκλητικό φασισμό της πάντα ακμάζουσας στην Ελλάδα λενινιστικής Αριστεράς.
Τα προαναφερθέντα πάντως θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με αυξημένη κυβερνητική προσπάθεια και ευελιξία, αν δεν υφίσταντο δύο δυσκολότατα διαχειρίσιμες απειλές που είναι σε εξέλιξη:
Oι τουρκικές απειλές στο Αιγαίο και στην οικονομική μας ζώνη, με ταυτόχρονη παραβίαση της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, και η επανάληψη αθρόων κυμάτων προσφύγων και μεταναστών, που μόνες αυτές, αν συνεχιστούν και επιταθούν, μπορεί να θέσουν σε μέγα κίνδυνο όχι μόνο την ανακάμπτουσα οικονομία μας, αλλά και την κοινωνική γαλήνη και συνοχή, καθώς τείνουν να λάβουν τη μορφή μαζικής εισβολής ατάκτων με εθελοτυφλούσα την ΕΕ.
*πρώτη δημοσίευση: www.tovima.gr
