του Τάσου Παπαδόπουλου
Να τους στείλουμε σε ξερονήσια τους εισβολείς; Είπε από την Βουλή ο Κ. Βελόπουλος την περασμένη Πέμπτη, ενώ ο έτερος της άλλης πλευράς του λόφου, ο Γ. Βαρουφάκης είπε κάτι καλύτερο. Όλοι οι εισερχόμενοι μετανάστες και πρόσφυγές πάρουν άσυλο για να ξεμπερδεύουμε από περιττές διαδικασίες.
Δύο εκ διαμέτρου αντίθετες προτάσεις, που συνιστούν το παζλ των απόψεων, που ακούστηκαν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Αυτό θα πει ελευθερία. Να λες ότι σου κατέβει και κάποιοι να σε … χειροκροτούν.
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι οι δύο αυτοί νέοι σχηματισμοί αρχηγικού τύπου, που εισήλθαν στη Βουλή στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, μια και πέτυχαν να ξεπεράσουν τον πήχη του 3%, με αποτέλεσμα το πανελλήνιο να ακούει τις σπουδαίες αυτές απόψεις τους, από το κανάλι της Βουλής.
Κατά τα άλλα ο νέος νόμος, που πέρασε με ευρεία πλειοψηφία από την Βουλή, για την διαδικασία παροχής ασύλου στους εισερχόμενους από ξηράς και θαλάσσης στη χώρα μας, περιορίζει τον χρόνο έκδοσης της οριστικής απόφασης και θέτει όρους και προϋποθέσεις στους αιτούντες άσυλο.
Το αυτονόητο λοιπόν έγινε για μια ακόμη φορά θέμα συζήτησης των πολιτικών αρχηγών και αφορμή για να πει ο καθένας από αυτούς το κοντό του και το μακρύ του. Από την πλευρά του ο Κ. Μητσοτάκης στάθηκε στην ουσία και το περιεχόμενο του νομοσχεδίου.
Αντίθετα ο μέχρι πρόσφατα ένοικος του Μαξίμου για τέσσερα και πλέον χρόνια, ο Α. Τσίπρας κατανάλωσε τον χρόνο της ομιλίας του με γενικές αναφορές περί προσφυγικού-μεταναστευτικού και ελάχιστα ασχολήθηκε με το επίμαχο ν/σ που ήταν και το θέμα της όλης κοινοβουλευτικής συζήτησης.
Οι δύο πλευρές δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν ούτε στους αριθμούς. Δηλ. το ποσοστό των προσφύγων και των μεταναστών. Κατά την Κυβέρνηση το 80% είναι μετανάστες, ενώ κατά την Αξιωματική Αντιπολίτευση το 80% είναι πρόσφυγες.
Οι μεν υπολογίζουν ως πρόσφυγες μόνο τους προερχόμενους από την Συρία, οι δε βάζουν στο καλάθι Αφγανούς, Κογκολέζους κλπ. Έτσι δια της δημιουργικής αριθμητικής, που γνωρίζουν πολύ καλά οι πολιτικοί μας, ισχύουν και τα μεν και τα δε. Ανάλογα με το πως θα τα δει κανείς και από πια οπτική γωνία. Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε, που μας είπε ο Λ. Πιραντέλλο στο ομώνυμο θεατρικό του έργο.
Οι αυξημένες ροές των τελευταίων μηνών, ούτε τυχαίες είναι ούτε αθώες. Κι αυτό είναι ένα γεγονός που οφείλουν να δουν κατάματα οι πολιτικοί μας και να πάψουν να τσακώνονται, όπως στις γειτονιές τον παλιό καλό καιρό.
Γιατί μια οργανωμένη κοινωνία οφείλει να ενσκήψει στο πρόβλημα και να το προσεγγίσει με την δέουσα σοβαρότητα. Να κατανοήσει ότι ο εξ ανατολών γείτονάς μας λειτουργεί βάσει σχεδίου, που υλοποιεί ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στην εξουσία. Κάνει με απλά λόγια το εντελώς αντίθετο με αυτό που γίνεται στη χώρα μας, που εξαντλείται στις άνευ περιεχομένου κοκορομαχίες.
Το μακροπρόθεσμο σχέδιο της Τουρκίας με αφορμή τους πολέμους και τις επεμβάσεις της Δύσης στη Μέση Ανατολή, είναι να διοχετεύσει μεγάλο αριθμό μουσουλμάνων στην Ελλάδα σε πρώτη φάση και εν συνεχεία στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό σημαίνει ότι πολύ σύντομα θα εγκατασταθούν στη χώρα μας εκατοντάδες άνθρωποι με διαφορετική πολιτισμική προέλευση, που δεν θέλουν, λόγω θρησκείας, να ενταχθούν στον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής.
Γιατί η θρησκεία τους δεν έχει σχέση ή συνάφια με τα χριστιανικά δόγματα, μια και ασκεί μέσω της σαρία ακόμη δικαστικά καθήκοντα. Ήδη οι 67.000 εισελθόντες μέχρι μηνών, έχουν γίνει εκατό και πλέον χιλιάδες.
Έχουν άραγε αναρωτηθεί κάποιοι εκ των εκπροσώπων μας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, που περί άλλα τυρβάζουν, αν μπορούν να απορροφηθούν αυτοί οι άνθρωποι στην αγορά εργασίας; Μια αγορά που δεν μπορεί να εξασφαλίσει δουλειές στον γηγενή πληθυσμό και που η οικονομία παίρνει τώρα ανάσα, μετά από μια δεκαετή οικονομική κρίση.
Το γεγονός ότι έχουν βολευτεί οι Ευρωπαίοι, κλείνοντας τα σύνορα και αφήνοντας την Ελλάδα στο έλεος των ορέξεων του Ερντογάν, αντί να προβληματίσουν τους εκπροσώπους μας στο Κοινοβούλιο, τους βλέπουμε να αναλώνονται σε κοκορομαχίες να επιστρατεύουν τον λαϊκισμό τους, που στη χώρα μας περισσεύει, και να κάνουν ρηχές τοποθετήσεις.
Αντί προτάσεων, ακούσαμε αφορισμούς και πράσιν’ άλογα. Αντί να αναζητήσουν τις βέλτιστες λύσεις, χαϊδεύουν τις τοπικές τους κοινωνίες οι βουλευτές, λέγοντας από το βήμα της Βουλής ότι δεν θέλουν πρόσφυγες και μετανάστες στην περιοχή τους.
Πέρα από την αυστηροποίηση των μέτρων που αφορούν τους κάθε λογής εισερχόμενους, η Κυβέρνηση αλλά και η Αντιπολίτευση οφείλουν, όπου σταθούν και όπου βρεθούν στην Ευρώπη, να επισημαίνουν το πρόβλημα και να ζητούν φορτικά και επίμονα, να δοθούν όχι απλά χρήματα, αλλά και λύσεις.
Αλήθεια οι της Frontex μπορούμε να μάθουμε τι κάνουν; Ο ρόλος τους είναι απλώς να βλέπουν τις διελεύσεις; Δηλ. να κάνουν τους τροχονόμους στο Ανατολικό Αιγαίο; Θα μπορούσε να επιδιωχθεί για παράδειγμα η τροποποίηση της συμφωνίας με την Τουρκία και να αναλάβουν να τους περισυλλέγουν τα Ευρωπαϊκά πλοία και να τους επιστρέφουν με ασφάλεια στον σημείο που ξεκίνησαν.
Έτσι οι κάθε λογής διακινητές θα χάσουν την δουλειά τους. Υπάρχουν λύσεις, αρκεί σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος να δει το πρόβλημα στην ουσία του και όχι να αρκείται στην μάχη των εντυπώσεων…
