του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015 στο Αγρίνιο. Μαζί με έναν φίλο και συνάδελφο «τσιμπάμε» κάτι περιμένοντας να αρχίσει η εκδήλωση του Ινστιτούτου Ανάπτυξης Δυτικής Ελλάδας στο διπλανό κτίριο. Ο κύριος που μπαίνει στο ταχυφαγείο αμερικανικής εταιρείας, οδηγεί γερμανικό αυτοκίνητο, φοράει αγγλικό κοστούμι, έχει ελβετικό ρολόϊ, γράφει με γαλλικό στυλό, παραγγέλλει κολομβιανό καφέ συσκευασμένο στη Γερμανία.Επισης, εχει φουλάρει το αμάξι του με σαουδαραβική βενζίνη και κρατάει στο χέρι του φιλανδικό κινητό τηλέφωνο από το οποιο σε κάποια φάση στέλνει μήνυμα με λατινικούς χαρακτήρες.
Πιάνοντάς μου κουβέντα, με ρωτάει αν από τη δορυφορική τηλεόραση παρακολουθώ αγώνες ποδοσφαίρου του αγγλικού και του ιταλικού πρωταθλήματος και αν μου αρέσουν οι τουρκικές τηλεοπτικές σειρές. Παρεμπιπτόντως, ο κύριος, επειδή γνωρίζει τη δημοσιογραφική μου ιδιότητα, αρχίζει να μου αναπτύσσει και τη θεωρία του κατά της παγκοσμιοποίησης,θέμα προς συζήτηση στην εκδήλωση του ΙΝΑΔΕ,που με είχε φέρει στο Αγρίνιο. Με αφετηρία όμως αυτά που μου λέει,δειχνει πραγματική απορία όταν τον ρωτώ αν μοιάζω για διανοητικώς ανάπηρος.
- Με τι λέτε κύριε μου, απαντά!Καθε άλλο...
Και όμως του λέω. Μου αναπτύσσετε τις θεωρίες σας, ενώ είστε ο ίδιος η πιο χαρακτηριστική και γνήσια έκφραση της παγκοσμιοποίησης. Και αυτό δεν το λέω αρνητικά, αλλά απολύτως θετικά. Σκεφτείτε προσεκτικά τον τρόπο ζωής σας, τις καταναλωτικές συνήθειές σας και την κατανομή των δαπανών σας κάθε μέρα, κάθε μήνα ή κάθε χρόνο και μετά ας ξανακουβεντιάσουμε για το αν είναι καλή ή κακή ή παγκοσμιοποίηση. Επιπροσθέτως σκεφτείτε λίγο, αν αύριο σταματούσε αυτή η διαδικασία, τη θα σας συνέβαινε; Αρκεί να σας πω ότι στις μέρες μας, χρησιμοποιούμε το smart phone μας κάθε λεπτό σχεδόν, στο μετρό, στο τρένο, στο αυτοκίνητο (κακώς), πριν κοιμηθούμε, μόλις ξυπνάμε. Αγοράζουμε καφέ με ανέπαφη χρήση της κάρτας μας στο POS, διαβάζουμε άρθρα και μηνύματα, παρακολουθούμε τους φίλους μας στην καθημερινότητα τους. Ψωνίζουμε on line, αναρτούμε φωτογραφίες, κάνουμε τζόκινγκ και ένα app καταγράφει τις επιδόσεις μας και την κατάσταση μας, βλέπουμε σειρές στο Netflix βάσει των επιλογών που μας αρέσουν.
Όλα τα παραπάνω λέγονται με μία λέξη «Datafication», ή αλλιώς εφαρμογές συγκέντρωσης, ανάλυσης και ερμηνείας των δεδομένων που παράγουμε κάθε λεπτό. Όλο και περισσότερο η ζωή μας περιλαμβάνει ψηφιακές ψηφίδες.
Καθετί που κάνουμε αφήνει το δικό του ψηφιακό ίχνος.
Κάθε μέρα η ανθρωπότητα παράγει δεδομένα που αν τα βάζαμε σε μία κόλλα Α4 με 12αρια γράμματα θα έφθαναν η μία πάνω στην άλλη από τη Γη έως τη Σελήνη... 4 φορές!
Γιατί όμως, παράγουμε τόσα πολλά δεδομένα; Κυρίως, γιατί έχουμε smart phones, υπολογιστές, ανά πάσα στιγμή πρόσβαση στο διαδίκτυο σένσορες που λαμβάνουν και εκπέμπουν πληροφορίες και τις μετατρέπουν σε δεδομένα.
Αν έχετε λοιπόν πρόβλημα με αυτόν τον κόσμο, μια λύση θα ήταν να τον εγκαταλείψετε. Αν αυτό δεν σας αρέσει μια άλλη λύση είναι να καταλάβετε διά του ορθού λόγου που, πως και γιατί ζείτε. Όλα τ΄άλλα είναι φθηνά ξόρκια που τίποτε απολύτως δεν προσφερουν .Ο συνομιλητής μου με μεγάλη και μάλλον δυσάρεστη έκπληξη με παρατηρεί προσεκτικά και δεν λέει τίποτε. Απ’ ότι κατάλαβα, σιγοψιθύρισε ότι είμαι «ψεκασμένος» και με περισσή αυτάρκεια συνέχισε να πίνει τον εκ Κολομβίας καφέ του.
