του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Έχει πάνω από 120 χρόνια ζωής και είναι σήμερα τόσο ο πιο ζωτικός όσο και ο δυναμικότερος κλάδος της ελληνικής οικονομίας. Πρόκειται για τη βιομηχανία ειδών διατροφής, η οποία τα δέκα χρόνια της κρίσης, όχι μόνον στάθηκε όρθια, αλλά ενίσχυσε και την παρουσία της στις διεθνείς αγορές, διατηρώντας στο εσωτερικό της χώρας υψηλά επίπεδα απασχόλησης.
Σήμερα δε, την ώρα που η κρίση του κορωνοϊού απειλεί σοβαρότατα τη δημόσια υγεία αλλά και την οικονομία της χώρας, η βιομηχανία ειδών διατροφής είναι για μίαν ακόμη φορά παρούσα. Ο κλάδος ανταποκρίνεται έτσι γρήγορα και αποτελεσματικά στην αυξημένη ζήτηση των τελευταίων ημερών και όπως τονίζουν και οι εκπρόσωποί του δεν τίθεται θέμα ελλείψεων σε είδη διατροφής. Επίσης, η εγχώρια βιομηχανία δίνει ιδιαίτερο βάρος στην ασφάλεια των εργαζόμενων στους κόλπους της και στους καταναλωτές. Ακόμα, με δεδομένη την νέα κατάσταση που ισχύει στο επίπεδο της κυκλοφορίας και των …επισκέψεων του κοινού στα σούπερ μάρκετ, η βιομηχανία ρυθμίζει τις συνθήκες λειτουργίας των μονάδων παραγωγής και τις συνθήκες εργασίας σε αυτές.
Πολύτιμη από την άποψη αυτή είναι η βοήθεια της προηγμένης τεχνολογίας και του βαθμού προσαρμογής του κλάδου στην ψηφιακή εποχή.
Ωστόσο, στις σημερινές συνθήκες, που λειτουργούν η οικονομία και η ζήτηση, η βιομηχανία τροφίμων αντιμετωπίζει προβλήματα που δεν έχουν καμία σχέση με τις δομές και τις παραγωγικές της ικανότητες. Πρόκειται για προβλήματα που προκύπτουν από την αναγκαστική λήψη μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας. Και αυτά τα τελευταία, αν και απόλυτα δικαιολογημένα, ως γνωστόν, δημιουργούν σοβαρές δυσλειτουργίες στις μεταφορές, στη ρευστότητα επιχειρήσεων και καταναλωτών, στις εξαγωγές και στις προμήθειες πρώτων υλών.
Είναι, συνεπώς, απαραίτητο στο πλαίσιο μιας τέτοιας δραματικής για τη χώρα και για τον κόσμο ολόκληρο συγκυρίας, η πολιτεία να αντιλαμβάνεται με την απαραίτητη διαύγεια και κατανόηση τα επείγοντα προβλήματα του κλάδου. Κατά κύριο δε λόγο στα επίπεδα αυτών που απαιτούν άμεσες αποφάσεις.
Θα πρέπει ακόμα να συνειδητοποιηθεί ότι μετά την υγειονομική κρίση, η βιομηχανία τροφίμων θα αποτελέσει εφαλτήριο σωτηρίας της εγχώριας μεταποίησης. Όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, θα είναι ο μοναδικός κλάδος που θα διατηρεί επαρκείς δυνάμεις για να δώσει μια γενικότερη ώθηση στην ελληνική οικονομία αφενός και αφετέρου να στηρίξει τις εξαγωγές μας και την αγροτική μας παραγωγή, που και αυτή θα παίξει σημαντικό ρόλο.
Και παρόμοια στήριξη, μετά την κρίση, θα είναι πραγματικό «φιλί ζωής» για τον μεταποιητικό κλάδο που θα χρειαστεί ισχυρές δόσεις επενδύσεων για να ξαναβρεί τον βηματισμό του.
