του N. Peter Kramer
Η απόφαση του Προέδρου Trump να αποσύρει 10.000 αμερικανικά στρατεύματα από τη Γερμανία, προβλημάτισε τους Ευρωπαίους συμμάχους του ΝΑΤΟ. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Το θέμα είναι ότι η σημερινή Ευρώπη δεν είναι η Ευρώπη του 1965, όταν εκατοντάδες χιλιάδες αμερικανικά στρατεύματα τοποθετήθηκαν στη Γερμανία ώστε να προστατεύσουν το δυτικό τμήμα της ηπείρου από την σοβιετική καταπάτηση.
Η τρέχουσα αμερικανική στρατιωτική παρουσία βασίζεται σε μια περασμένη πραγματικότητα. Η κάποτε αδύναμη και ευάλωτη Ευρώπη του πενήντα και των αρχών της δεκαετίας του εξήντα του προηγούμενου αιώνα, σήμερα είναι μια από τις πιο πλούσιες και προηγμένες περιοχές στον κόσμο. Και αυτό ασχέτως από την πανδημία του COVID-19, που έχει πλήξει χώρες όλου του κόσμου το ίδιο σκληρά με την Ευρώπη.
Τα στρατιωτικά έξοδα των ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ είναι σχεδόν πέντε φορές περισσότερα από της Ρωσίας. Και το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Ε.Ε. (ΑΕΠ) είναι σχεδόν δεκαπλάσιο από της Μόσχας. Δεν είναι όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. σύμμαχοι του ΝΑΤΟ (η Φινλανδία, η Σουηδία, η Ιρλανδία και η Αυστρία δεν είναι, για παράδειγμα), αλλά είναι και χώρες εκτός Ε.Ε., όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Νορβηγία και η Ισλανδία. Επομένως, τα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ έχουν επαρκείς πόρους και μέσα ώστε να αναλάβουν την ευθύνη της άμυνας της ηπείρου τους.
Δεν είναι όμως πρόθυμοι για να το κάνουν! Ίσως ένα γεγονός, όπως η απόσυρση των ΗΠΑ από τη Γερμανία, να κινητοποιήσει την Ευρώπη, ώστε να βρει τη δύναμη της θέλησης. Για να γίνει αυτό, πρέπει να γίνει αντιληπτή η σημασία της ανακατανομής των επιβαρύνσεων για την ευρωπαϊκή ασφάλεια: δεν υπάρχει πλέον το περιθώριο της επιβάρυνσης των Αμερικανών φορολογούμενων να αναλαμβάνουν το μεγαλύτερο μερίδιο του λογαριασμού του ΝΑΤΟ.
Από: Athanase Papandropoulos
