του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη*
Στον έναν χρόνο διακυβέρνησης η διαχείριση κρίσεων κυριάρχησε απρόσμενα. Για αυτό εστιάζω σε αυτό το έργο διακυβέρνησης. Κρίνω ιδιαίτερα θετικά τις αντιδράσεις και την κυβερνητική διαχείριση των κρίσεων. Χωρίς αιφνιδιασμό, χωρίς αυτοσχεδιασμούς. Κυριάρχησαν ο συστηματικός τρόπος της ψυχραιμίας, η προσπάθεια κατανόησης του αγνώστου, ο σχεδιασμός και η προβλεπτικότητα. Έγιναν κατάλληλες και τολμηρές επιλογές προσώπων και το κυριότερο υπήρχε συστηματική, μεθοδική παρακολούθηση στην εφαρμογή, ώστε οι αστοχίες και τα αναπόφευκτα λάθη να αναγνωρίζονται θαρρετά και να διορθώνονται έγκαιρα.
Δεν ήταν καθόλου αυτονόητα ότι οι κρίσεις, ο Έβρος, η πανδημία θα λειτουργούσαν ενοποιητικά για την κοινωνία. Είχαμε το προηγούμενο, των κρίσεων μιας δεκαετίας που μας δίχασαν επικίνδυνα. Η σημερινή επιτυχία ήταν απότοκο της πολιτικής που εφαρμόσθηκε. Ενισχύθηκε η θεσμική λειτουργία, αποφεύχθηκαν καταχρήσεις εξουσίας. Δόθηκε έτσι η δυνατότητα στο πολιτικό σύστημα να συγκλίνει και η Ελλάδα να έχει το εθνικό όφελος σταθερότητας σε μια διεθνή σκηνή γεωπολιτικών αναταράξεων.
Αυτές οι πολιτικές ως περιεχόμενο αλλά και ως μέθοδοι διακυβέρνησης, έχουν δημιουργήσει κεφάλαιο εμπιστοσύνης στις σχέσεις πολιτών- κυβερνώντων αλλά και το κεφάλαιο διεθνούς αναγνώρισης για τη χώρα. Για πρώτη φορά, ύστερα από πολλά χρόνια, η Ελλάδα αποκομίζει εθνικά οφέλη ασκώντας πολιτικές συναίνεσης συνθέτοντας το εθνικό και το υπερεθνικό, το ατομικό και το συλλογικό συμφέρον.
Οι κρίσεις χρειάζονται ηγέτες. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναδεικνύεται ως ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση σε αυτές τις ιδιάζουσες συνθήκες. Ακούει, αποφασίζει, επιλέγει, διευθύνει, τολμά. Δεν τον τρέφει η σύγκρουση, δεν τον συντηρεί πολιτικά η εχθροπάθεια. Αναγνωρίζεται τόσο στην Ελλάδα όσο και στη διεθνή σκηνή.
Ούτε και η πανδημία ούτε ο Έβρος, ούτε το Μεταναστευτικό ούτε τα Ελληνοτουρκικά τελείωσαν. Χρειάζεται να συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο. Ώστε το τέλος αυτών των κρίσεων να μας βρει εθνικά ωφελημένους, με μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή, ασφάλεια και πολιτική σταθερότητα.
Οι κρίσεις έχουν συνέπειες. Η πανδημία θα γεννήσει ύφεση στην οικονομία και νέες αγωνίες για τους πιο αδύναμους. Για την αντιμετώπιση των κοινωνικών συνεπειών δεν χρειάζεται πλειοδοσία επιδομάτων και ανώφελες αναχρονιστικών ιδεολογημάτων. Θέλει την ψυχραιμία και την ικανότητα να οραματιστείς ένα εθνικό μέλλον και να σχεδιάσεις ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα εθνικής ανασυγκρότησης. Θέλει φαντασία για να επινοήσουμε βελτιώσεις ουσίας, με τη βοήθεια του ψηφιακού μετασχηματισμού, κυρίως στις υπηρεσίες του κοινωνικού κράτους. Στην Υγεία, στην Παιδεία και στην κοινωνική αρωγή. Θέλει σχεδιασμό για να επενδυθούν οι ευρωπαϊκοί πόροι εκεί που η αξία τους θα αλλάξει το παραγωγικό μας μοντέλο.
Στην επέτειο της δεύτερης χρονιάς διακυβέρνησης αυτά θα μας κρίνουν. Η ασφάλεια στην καθημερινότητα, η βάσιμη αισιοδοξία για το μέλλον, η περηφάνεια ότι κάτι συνεχίζουμε κι εμείς μετά από 200 χρόνια.
*υπουργός Προστασίας του Πολίτη
