του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Ενώ κλείνουν δώδεκα μήνες από τότε που η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ασκεί την εξουσία , η απήχησή της στο ευρύ κοινό, βρίσκεται σε μάλλον υψηλότερο ποσοστό από το αντίστοιχο που έπιασε στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019. Με δεδομένα δε γεγονότα που σημειώθηκαν από τότε έως σήμερα, η διαχείριση της πραγματικότητας από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του υπήρξε θετική. Γρήγορα όμως η κατάσταση αυτή μπορεί να αλλάξει. Διότι η επιτυχία στη διαχείριση μιας κρίσης που δεν λέει να τελειώσει ,δημιουργεί ψυχολογία με επικίνδυνες επιπτώσεις εύκολα αξιοποιήσιμες από τις δυνάμεις του ανεύθυνου λαϊκισμού. Ως εκ τούτου, πρόσθετα σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα ήδη κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Έτσι, δεν χωρεί αμφιβολία ότι η κυβέρνηση θα κλονιστεί σε αυτή τη φάση υψηλών απαιτήσεων και ισχυρών αναγκών.
Ωστόσο αν έχει λίγη τύχη και το επιχειρούμενο άνοιγμα δεν φέρει νέο ισχυρό πανδημικό κύμα, τότε οι συνέπειες θα αμβλυνθούν και η κρίση θα καταστεί εν πολλοίς διαχειρίσιμη. Και αυτό αποτελεί ευκαιρία για τη χώρα.
Διότι, παρά τις αντιδράσεις των αποκαλούμενων «τσιγκούνηδων» Βοειοευρωπαίων, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι πρίν τελειώσει το καλοκαίρι, σε θεσμικό επίπεδο, το περίφημο Ταμείο Ανάκαμψης θα αποτελέσει πραγματικότητα για την Ευρώπη. Θα είναι ως εκ τούτου και μια σοβαρή ,ιστορικού χαρακτήρα, πηγή επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας. Είναι δε σημαντικό να τονιστεί ότι το μεγαλύτερο μέρος των πόρων του νέου Ταμείου, θα διατεθεί με τη μορφή επιχορηγήσεων για την ανάκτηση της παραγωγής που μετανάστευσε τις προηγούμενες δεκαετίας στις χαμηλού εργατικού κόστους ζώνες της Ασίας.
Και αυτό γιατί στους μήνες της πανδημίας φάνηκαν με οδυνηρό τρόπο το ευρωπαϊκό παραγωγικό κενό, αλλά και η πλημμελής οργάνωση της διακίνησης της παραγωγής.
Η άλλοτε παραγωγική και εν πολλοίς αυτάρκης Γηραιά Ήπειρος είδε πως δεν είχε ούτε τα απλούστερα των υγειονομικών υλικών για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κρίση της πανδημίας. Επιπλέον, όλοι αντιλαμβάνονται πια και στην Ευρώπη ότι η παγκοσμιοποίηση υποχωρεί υπό το βάρος του πλήθους των μέτρων προστατευτισμού που λαμβάνονται παντού στον κόσμο και ιδιαιτέρως στις ΗΠΑ, γεγονός που καθιστά επιβεβλημένη την παραγωγική στροφή.
Τούτων δοθέντων, στο βαθμό που η Ελλάδα θα έχει προσεχώς στη διάθεσή της σημαντικούς πόρους για την παραγωγική της ανασυγκρότηση, θα μπορούσε να προσανατολιστεί αναλόγως και την επιθυμητή επανεκκίνηση της οικονομικής της μηχανής. Συνεπώς, είναι δεδομένο ότι η κυβέρνηση θα έχει κατά τα φαινόμενα την ευκαιρία να κατευθύνει σημαντικό μέρος των διαθέσιμων ευρωπαϊκών πόρων σε παραγωγικές επενδύσεις. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι τελευταίες δεν θα έχουν και κοινωνικό περιεχόμενο.
Επιβάλλεται έτσι να επιλέξει τους πιο ενδιαφέροντες κλάδους και τομείς και μαζί να διαμορφώσει το καλύτερο δυνατό σχήμα επενδυτικών κινήτρων και προϋποθέσεων για την οικονομικά και κοινωνικά ορθολογικότερη και αποτελεσματικότερη διανομή των επιχορηγήσεων.
Με άλλα λόγια, οι γενικότερες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες επιτρέπουν στην κυβέρνηση και προσωπικά στον Πρωθυπουργό να συγκροτήσουν ένα μακρόπνοο σχήμα παραγωγικών επενδύσεων και να θέσουν ως βασική προϋπόθεση πετυχημένης αξιοποίησης των επιχορηγήσεων, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ει δυνατόν όμως σε καινοτόμους τομείς, ικανούς να παράγουν αξίες, προσαρμοσμένες στις απαιτήσεις της ζήτησης του 21ου αιώνα.
Με άλλα λόγια, παραγωγή και εργασία στην Ελλάδα, θα χρειαστεί ταχύτατα να αφήσουν πίσω τους το πελατειακό σύστημα και τις διαστροφές του. Η πρόκληση είναι τεράστια για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όπως και η ευκαιρία όμως να δράσει με μόνο γνώμονα το εθνικό συμφέρον, αφιερώνοντας το σύνολο των ευρωπαϊκών πόρων στην ανασυγκρότηση και ανασύνταξη της χώρας. Στην περίπτωση αυτή, η εμπιστοσύνη των πολιτών θα ενισχυθεί έτι περαιτέρω και η πολιτική ηγεμονία του θα καταστεί αδιαμφισβήτητη. Παράλληλα όμως θα συνδέσει την διακυβέρνησή του και με μεταρρυθμίσεις που θα εντάξουν την Ελλάδα στον αιώνα της γνώσης, της καινοτομίας και της ανάδειξης νέων πολιτιστικών προτύπων. Με άλλα λόγια, ο σημερινός πρωθυπουργός, ως γόνος μιας ιστορικής κρητικής οικογένειας, στην οποίαν ήταν έντονη και η παρουσία του Ελευθερίου Βενιζέλου, θα έχει την ευκαιρία να συνδέσει το όνομά του και με μια ιστορική ανατροπή. Δεν είναι λίγο αν το καλοσκεφτεί κανείς!
