Mέσα στην πανδημία οι όροι «πλήρες ωράριο», «διαλείμματα για φαγητό» και «συναντήσεις στην αίθουσα συνεδριάσεων» πήραν μια ριζικά διαφορετική μορφή. Και αν είχαν πολλοί τη δυνατότητα να δουλεύουν με τη φόρμα της γυμναστικής από το σπίτι, οι υποχρεώσεις τους σε επίπεδο εργασιακής εγρήγορσης μάλλον αυξήθηκαν. Και αν οι εταιρείες στέλνουν στο σπίτι δωρεάν ποτά και φαγητά ως ανταμοιβή των σκληρά τηλεργαζόμενων υπαλλήλων τους, τα ζητούμενα έχουν αλλάξει. Εν μέσω δραστικών περικοπών και διάχυτης ανασφάλειας, οι εργαζόμενοι ζητούν ιδιωτική ασφάλεια και περίθαλψη, καθώς και πρόσβαση σε ψηφιακές θεραπείες.
Από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Τελ Αβίβ η τηλεργασία ισοδυναμεί με πολύ περισσότερη δουλειά, όπως διαπιστώνει έρευνα των Πανεπιστημίων Χάρβαρντ και Νέας Υόρκης (μεταξύ άλλων) με τη συμμετοχή 3,1 εκατομμυρίων ανθρώπων από 21.000 και πλέον εταιρείες σε 16 μεγαλουπόλεις στην Ευρώπη, στη Β. Αμερική και στη Μ. Ανατολή. Εξετάζοντας την ηλεκτρονική αλληλογραφία και τα πρακτικά των συσκέψεων προ και μετά της πανδημίας, διαπίστωσαν τα εξής: η εργάσιμη ημέρα διαρκούσε σχεδόν 49 λεπτά περισσότερο, ο αριθμός των συσκέψεων αυξήθηκε σχεδόν 13% και αποστέλλονταν 1,4 ηλεκτρονικά μηνύματα περισσότερο. Κάτι όμως καλυτέρευσε. Η διάρκεια των ψηφιακών συσκέψεων μειώθηκε. Ειδικά στις ΗΠΑ φάνηκε ότι οι άνθρωποι εργάζονταν 3 ώρες περισσότερο από πριν, αλλά και τους ζητούνταν να εκπληρώσουν καθήκοντα σε παράδοξες ώρες.
Όσο ήταν διασκορπισμένοι στα σπίτια τους οι εργαζόμενοι, η διά ζώσης επαφή μεταξύ τους αλλά και το ομαδικό πνεύμα κλονίζονταν. Στη βρετανική διαφημιστική εταιρεία Mellor & Smith, κάθε Παρασκευή την ώρα του μεσημεριανού οι εργαζόμενοι, ενώ τελείωναν τη δουλειά της εβδομάδας, πήγαιναν παρέα για μια μπίρα. Στην καραντίνα, στο τέλος της σύσκεψης στο Zoom, έπιναν τις μπίρες στο σπίτι τους – και γι’ αυτό είχε φροντίσει ο γενικός διευθυντής Πολ Μέλορ, οποίος, όπως τόνισε στους Financial Times, δεν περιέκοψε αυτήν την παροχή, διότι ήθελε να κρατήσει ακμαίο το ηθικό των υπαλλήλων. Το φαγητό και το ποτό ανέκαθεν εθεωρείτο απαραίτητο εργαλείο κοινωνικοποίησης και συνηθισμένη παροχή της εργοδοσίας.
Ωστόσο, τέτοιες παροχές (π.χ. κουπόνια φαγητού ή καλλωπισμού, δωρεάν μαθήματα μαγειρικής κ.ά.) μέσα στην πανδημία έμοιαζαν άχρηστες πολυτέλειες, ιδίως όταν συνολικά στον κόσμο γίνονταν απολύσεις. Η Glassdoor, που κάνει αξιολογήσεις εργοδοτών, διαπίστωσε πως οι μισοί εργαζόμενοι κατ’ οίκον στη Βρετανία θεωρούσαν τις παροχές μικρής σημασίας, ενώ προτιμούσαν υπηρεσίες που θα τους βελτίωναν τη ζωή.
Από: Athanase Papandropoulos
