του Τάσου Παπαδόπουλου
Κατά την διάρκεια των ολιγοήμερων μου διακοπών στα Κύθηρα, είχα την ευκαιρία να κάνω ορισμένες ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις, οι προεκτάσεις των οποίων σχετίζονται με τα αποτελέσματα των εξετάσεων στις εισαγωγικές των ΑΕΙ, σε 186 σχολές από τις 459, πολύ κάτω από την βάση του δέκα.
Για λόγους ασφαλούς προσέγγισης στον τόπο των διακοπών μου κατέβηκα στο νησί οδικώς ως τη Νεάπολη και πέρασα στα Κύθηρα με ένα πλοίο με μια διαδρομή που διαρκεί λίγο περισσότερο από μία ώρα.
Στο κατάστρωμα που κάθισα με κενό ένα κάθισμα κάθισε ένα νέο παιδί ήταν δεν ήταν είκοσι ετών. Στη διάρκεια της μικρής αυτής διαδρομής πιάσαμε την κουβέντα. Μου είπε ότι ήταν αναρχικός και ότι ήταν ενταγμένος σε κάποια συγκεκριμένη ομάδα.
Ομολογώ ότι είχα πάντα την επιθυμία να μιλήσω με ένα από αυτά τα παιδιά για να καταλάβω τελικά σε τι Θεό πιστεύουν. Ήταν για μένα μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ακούσω από πρώτο χέρι αυτές τις απόψεις.
Την ρώτησα πως οραματίζονται την κοινωνία που θέλουν να ζήσουν. Μου απάντησε ότι πιστεύουν στην αμεσοδημοκρατία. Τον ρώτησα αν έχουν κάποιο πρότυπο μου είπε μια πόλη στην Ισπανία.
Τότε του αντέτεινα ότι η όλη αυτή λειτουργεί μέσα στην κρατική οντότητα της Ισπανίας αλλά δεν πήρα απάντηση προσθέτοντας ότι κάτι τέτοιο μπορεί σε ένα βαθμό να γίνει στους δήμους, δηλ. της άμεσης συμμετοχής των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων.
Όπως είναι γνωστό η άμεση δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας είχε την συμμετοχή μόνο των ανδρών πολιτών. Η οικονομία δούλευε παράλληλα με τους δούλους, η οικιακή οικονομία με τις γυναίκες και το όλα αυτά τα κινούσαν οι έμποροι. Όλοι αυτοί δεν συμμετείχαν στη λήψη αποφάσεων για τα κοινά.
Τον ρώτησα αν έχει διαβάσει τον Μακλούαν που είναι ο θεωρητικός του αναρχισμού και μου είπε ότι τον έχει διαβάσει, αλλά στην ομάδα τους διαμορφώνουν δικές τους απόψεις.
Η κουβέντα προχώρησε και μου μίλησε για επανάσταση και αίμα προκειμένου να αλλάξουν τα πράγματα. Του αντέτεινα ότι η γαλλική επανάσταση έφερε στην εξουσία τον Ναπολέοντα και η ρωσική που είχε σαν ευαγγέλιο τον Μαρξ σε αυταρχικό και συγκεντρωτικό καθεστώς.
Συμφώνησε με την επανάσταση του 1917 και πρόσθεσε ότι είχε σαν αποτέλεσμα τα γκουλαγκ. Δηλ. τις εξορίες και την καταναγκαστική εργασία.
Μου είπε ότι ο πατέρας του ήταν λογιστής παλιός Ρηγάς και ότι ήταν φοιτητής σε οικονομικό τμήμα στην Τρίπολη. Πρόσθεσε ότι δεν τον ενδιαφέρουν αυτές οι σπουδές μια και θα προτιμούσε να σπουδάσει πολιτικές επιστήμες. Προφανώς για ευνόητους λόγους.
Στη σχολές αυτές αν δει κανείς τις μονάδες εισαγωγής θα διαπιστώσει ότι η εισαγωγή γίνεται με 5.000 πάνω κάτω όριο βάσης, που σημαίνει ότι σε αυτές μπαίνουν νέοι, που έχουν γραπτό κατά ΜΟ το πέντε δηλ. πολύ κάτω από το όριο της βάσης του δέκα.
Στη συνέχεια ο νέος αυτός που μου είπε το όνομά του μου εξήγησε ότι κάθισε για διακοπές ένα διάστημα στο … και μέσω Κυθήρων με άλλο καράβι θα κατέβαινε στην Κίσσαμο που πιάνει η τοπική γραμμή.
Μου αποκάλυψε ότι έχει ένα ευρώ στην τσέπη του και ότι θα κοιμόταν σε παγκάκια μέχρι να έρθει σε επαφή με φίλους του αναρχικούς που βρίσκονται ήδη στην Κρήτη.
Το πλοίο της γραμμής έφτασε στο Διακόφτι και τον αποχαιρέτησα μια και ήρθε η ώρα της αποβίβασης.
Στο χωριό των Κυθήρων που πήγα να εγκατασταθώ, οι νέοι εκεί μολονότι σπουδάζουν σε σχολές στις οποίες οι μονάδες εισαγωγής, είναι πολύ πιο πάνω από τη βάση, εργάζονται το καλοκαίρι και μάλιστα σκληρά στη διάρκεια των διακοπών τους σε δραστηριότητες των γονιών τους ή τρίτων.
Το κορίτσι του φούρναρη που εργάζεται στο μαγαζί είναι φοιτήτρια της αγγλικής Φιλολογίας στο ΕΚΠΑ. Τα δυο κορίτσια του μαθηματικού των Κυθήρων που φτιάχνει και υπέροχο μέλι είναι φοιτήτριες η μία στους ηλεκτρολόγους μηχανικούς του Πολυτεχνείου Κρήτης και η δεύτερη σε μεγάλο πανεπιστήμιο της Αγγλίας.
Αυτό δεν εμποδίζει αυτά τα παιδιά να εργάζονται το καλοκαίρι η μία να σερβίρει πρωινό στο μικρό ξενοδοχείο που έμενα και η δεύτερη σε ένα συμπαθητικό μπαρ στο Καψάλι.
Τα παιδιά του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου η κόρη με μεταπτυχιακό στη χημεία ετοίμαζε τα θαυμάσια αυγά του πρωινού βιολογικής παραγωγής τους και στη συνέχεια με την μητέρα της φροντίζουν την καθαριότητα των δωματίων με βάση τα πρωτόκολλα για τον κορονοϊό, οι δύο γιοι του ο ένας κάνει διδακτορικό στην Ολλανδία αμειβόμενος παράλληλα και ο άλλος σπουδάζει γεωπόνος στην Κρήτη έτρεχαν από τα προϊόντα που έβγαζαν από το μποστάνι να τα διοχετεύσουν στην τοπική αγορά μέχρι να διανείμουν τα αυγά σε καταστήματα της περιοχής.
Όσο για το μπάνιο στη θάλασσα αν και όταν έβρισκαν χρόνο αργά το απόγευμα μετά από μια ημέρα κοπιαστικής δουλειάς.
Αντιπαραβάλλοντας την εικόνα του αναρχικού φοιτητή που οφείλω να ομολογήσω ότι στη συζήτησή μας ήταν ευγενέστατος μολονότι του είπα ότι είμαι δημοσιογράφος, και των παιδιών του νησιού μπορεί κανείς να εξάγει αβίαστα αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα.
Ο πρώτος χωρίς πυξίδα και χωρίς προσανατολισμό για την ζωή του κυνηγάει ένα άπιαστο όνειρο, μια ουτοπία πιστεύοντας ότι δίνει νόημα και περιεχόμενο στη ζωή του, ενώ τα παιδιά στο νησί που σπουδάζουν σε σχολές που χρειάζεται να κοπιάσεις για να μπεις και να ιδρώσεις για να βγεις εργάζονται και δεν κάνουν διακοπές στα παγκάκια.
Το πιο σημαντικό όμως συμπέρασμα είναι ότι όσοι μπαίνουν με 3.000 μονάδες στο Μαθηματικό της Σάμου δεν θα γίνουν ποτέ μαθηματικοί έστω κι αν πάρουν το πτυχίο με χίλια ζόρια μια και θα είναι χωρίς επαγγελματικό αντίκρισμα.
Αυτές οι εικόνες μας οδηγούν στο συμπέρασμα εισαγωγών με λευκές κόλλες όπως σε σχολή του Μεσολογγίου με 625 μονάδες, δηλ. με Μ.Ο. βαθμό 0,625.
Γονείς και πολιτεία οφείλουν να πάψουν να καλλιεργούν φρούδες ελπίδες σε αυτά τα παιδιά και να τα κατευθύνουν σε αμιγώς τεχνικά επαγγέλματα προκειμένου να έχουν αντικείμενο εργασίας και να πάψουν να είναι άεργοι μια και η αργία είναι μήτηρ πάσης κακίας…
