του Άρη Ραβανού
Η οικονομία μετασχηματίζεται με ταχύτατους ρυθμούς και πολλές φορές στην Ελλάδα υπάρχει η αίσθηση πως βρισκόμαστε πίσω από τις εξελίξεις την εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.
Υπάρχει πολύ μεγάλη συζήτηση για το εάν δύναται η χώρα να έχει βιομηχανία, να ξαναστήσει τις βιοτεχνίες της και βασικά να επιτύχει την αποβιομηχανοποίηση της. Είναι προφανές ότι χρειάζεται και ξένες επενδύσεις να προσελκύσουμε, αλλά ταυτόχρονα να γίνουν κινήσεις να τονωθεί συνολικά η εγχώρια επενδυτική προσπάθεια.
Το μείζον όμως είναι να καταφέρει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της αποβιομηχάνισης της Ελλάδας, καθώς και να αυξήσει την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Πως θα γίνει αυτό; Εστιάζοντας σε τομείς καινοτομίας και υψηλής προστιθέμενης αξίας, αναπτύσσοντας μία ισχυρή κουλτούρα κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνης επιχειρηματικότητας αλλά και μέσω της δικτύωσης δυναμικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Παράλληλα, πρέπει να ενισχυθεί η ανάπτυξη ομάδων παραγωγών, βοηθώντας τις επιχειρήσεις να αναπτυχθούν και να καινοτομήσουν, επιτρέποντας στην οικονομία να επεκτείνει την εγχώρια αγορά της και να εξασφαλίσει μεγαλύτερα μερίδια στις διεθνείς αγορές, προσελκύοντας παράλληλα σημαντικές ξένες επενδύσεις.
Κομβικό ρόλο σε αυτό το σχέδιο της επανεκκίνησης δύναται να διαδραματίσει ο συνεταιριστικός και κοινωνικός τομέα της οικονομίας ώστε να υποστηριχθεί ο αναγκαίος μετασχηματισμός του παραγωγικού μοντέλου της χώρας προς βιώσιμα πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης.
Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να αποτελεί σημαντική προτεραιότητα η αύξηση του μεγέθους των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αλλά παράλληλα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στον εγχώριο μεταποιητικό τομέα, αλλά και στον αγροτικό.
Η χώρα έχει πάρα πολλές δυνατότητες, ενώ διαθέτει αφθονία σε ανθρώπινο δυναμικό υψηλής ειδίκευσης το οποίο δεν αξιοποιείται επαρκώς για να επιτευχθεί η πολυπόθητη μακρόπνοη βιώσιμη αναπτυξιακή πορεία.
Οι όποιες αναγεννητικές λύσεις περνάνε μέσα από τη δημιουργία ενός υγιούς παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης της χώρας, προσαρμοσμένο στην εποχή της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης ώστε να ανακτηθεί η απωλεσθείσα ανταγωνιστικότητα και να ενισχυθεί η παραγωγικότητα.
Πεδία δράσης και παρεμβάσεων υπάρχουν πολλά με γνώμονα και την κλιματική αλλαγή, τη μείωση των ανισοτήτων και των αρνητικών δημογραφικών τάσεων, την ανάπτυξη μιας ισχυρής κουλτούρας κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνης επιχειρηματικότητας αλλά και τη δικτύωση δυναμικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Ο οδικός χάρτης της Νέας Ενδογενούς Ανάπτυξης πρέπει να έχει συντεταγμένες τον πρωτογενή τομέα, τις υπηρεσίες, τον τουρισμό σε όλες του τις μορφές, τη βιομηχανία (σ.σ. άμεσα να αντιστραφεί η τάση της αποβιομηχάνισης) και τη βιοτεχνία, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους τομείς καινοτομίας και υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Λύσεις και ιδέες υπάρχουν, αλλά χρειάζεται ξεκάθαρη πολιτική απόφαση για να στηριχθεί η βιομηχανία, η μεταποίηση, ο αγροτικός τομέας, κ.α. ώστε να μην κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα και να μην επηρεαζόμαστε από αποφάσεις όπως το λουκέτο της PITSOS μετά από 155 χρόνια.
Θα πρέπει η ελληνική οικονομία να μπορεί να αντέξει τέτοιους κραδασμούς με ενίσχυση της εγχώριας βιομηχανίας που θα αξιοποιήσει και το εργατικό δυναμικό που χάνει την εργασία του με τα διάφορα λουκέτα.
*πρώτη δημοσίευση: www.tovima.gr
