του N. Peter Kramer
Μια ομάδα κρατών- μελών θέτει εμπόδια στην προεδρεία του Guy Verhofstadt για τη διάσκεψη του μέλλοντος της Ευρώπης. Βλέπουν ως σημαντικό κίνδυνο την ένθερμη προσήλωσή του σε μια «ομοσπονδιακή Ευρώπη». Την Τρίτη, οι 27 υπουργοί Εξωτερικών της Ε.Ε. έθεσαν υπό συζήτηση το ζήτημα στη συνάντησή τους στο Λουξεμβούργο, αλλά δεν κατέληξαν σε κάποια απόφαση. Είναι ξεκάθαρο ότι η υποψηφιότητα του πρώην Βέλγου πρωθυπουργού και πρώην προέδρου του φιλελεύθερου κόμματος (ALDE) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξακολουθεί να μην είναι αποδεκτή για μια σημαντική ομάδα κρατών- μελών.
Μετά τις ευρωπαϊκές εκλογές του προηγούμενου έτους, υπήρξε μια ανεπίσημη συμφωνία μεταξύ της Γερμανίδας Καγκελαρίου, Angela Merkel, και του Γάλλου Προέδρου, Emmanuel Macron, ότι θα έπρεπε να δοθεί στον Verhofstadt η δυνατότητα να προεδρεύσει στη διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης. Ο Macron έκανε ξεκάθαρη την άποψή του: έψαχνε μια νέα θέση για τον Verhofstadt καθώς ο ίδιος τον ανέτρεψε ως πρόεδρο του «ALDE» και άλλαξε την ονομασία του Φιλελεύθερου κόμματος σε «Renew», αντί για «ALDE». Ως σύνηθες, η Merkel υπέκυψε στον Γάλλο Πρόεδρο. Η ιδέα ήταν να διοριστεί μια τριμελής προεδρία για το συνέδριο, με τον Verhofstadt στο ρόλο του πρώτου μεταξύ ίσων. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οι τρεις μεγαλύτερες ομάδες, οι Χριστιανοδημοκράτες (EPP), οι Σοσιαλιστές (S&D) και οι Φιλελεύθεροι (Renew), στήριξαν την ιδέα και τον Verhofstadt.
Παρόλα αυτά, τον περασμένο Ιούνιο, τα κράτη- μέλη ψήφισαν υπέρ μιας «διακεκριμένης ευρωπαϊκής προσωπικότητας- ως ανεξάρτητου προέδρου, ο οποίος πρέπει να έχει την ικανότητα να εκπροσωπεί το κοινό συμφέρον και των τριών θεσμικών οργάνων της Ε.Ε.»- περιγραφή που είχε ήδη μειώσει τις πιθανότητες για υποψηφιότητα του Verhofstadt. Είναι σίγουρα διακεκριμένος, αλλά ανεξάρτητος; Η φιλοδοξία του να υποβιβάσει τα κράτη- μέλη της Ε.Ε. σε ένα είδος «επαρχιών της Ε.Ε.» υπό την αυστηρή ηγεσία της πρωτεύουσας της Ε.Ε., των Βρυξελλών, είναι- ευτυχώς- μια άποψη υπερβολική για οποιοδήποτε λογικό κράτος- μέλος.
