του N. Peter Kramer
Η Κούβα, η Κίνα, το Πακιστάν, η Ρωσία και το Ουζμπεκιστάν- χώρες γνωστές για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι μεταξύ των 14 χωρών που αναδείχθηκαν από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών στις 13 Οκτωβρίου, αυξάνοντας το ποσοστό σε 60 % των μη δημοκρατικών κρατών του οργανισμού που πρωταγωνιστεί παγκοσμίως στην προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων . Η Κούβα έλαβε 170 ψήφους, δηλαδή 88%, στη μυστική ψηφοφορία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών. Ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος της Κίνας δήλωσε, ότι τα αποτελέσματα των εκλογών αντικατοπτρίζουν «την επιθυμία της παγκόσμιας κοινότητας». Γιατί να μην αναμένεται από τα ανελεύθερα κράτη και ομοιόμορφα καθεστώτα να εργάζονται από κοινού, ώστε να αυτοκαθορίζονται στα πλαίσια ενός φορέα που ορίζει τη νομιμότητά τους ως προς τους πολίτες και τον κόσμο;
Οι οργανισμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων τον έχουν καταγγείλει ως έναν αναποτελεσματικό φορέα που συγκαλύπτει τα αυταρχικά κράτη. Παρατηρητές λένε ότι ένα βασικό λάθος έγκειται σε κανονισμούς του συμβουλίου, σύμφωνα με τους οποίους τα μέλη κατανέμονται βάσει περιφερειακών ομάδων. Επικριτές παραπονιούνται ότι μέλη αυτών των ομάδων συνωμοτούν ώστε να ορίσουν όσους περισσότερους υποψηφίους μπορούν να εκλεγούν. Για παράδειγμα, στις πρόσφατες εκλογές, υπήρχαν 16 υποψήφιοι για 15 έδρες. Αυτή η πρακτική καθιστά τις εκλογές μη ανταγωνιστικές και «υπονομεύει» την «αξιοπιστία» και την «αποτελεσματικότητα» του συμβουλίου, όπως αναφέρει το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Όταν εξετάστηκαν πρόσφατα αρχεία σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα της Κίνας, η επιτροπή ανέφερε την οικονομική ανάπτυξη ως απόδειξη της συμμόρφωσης ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα, και περιέγραψε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου έως και τρία εκατομμύρια μουσουλμάνοι φυλακίζονται, ως «ιδρύματα επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης». Στο τέλος της σύσκεψης, το Πεκίνο καταχειροκροτήθηκε, ενώ Κινέζοι διπλωμάτες χαιρέτισαν τη σύσκεψη ως θεμελιώδη για μια νέα προσέγγιση συνεργασίας, χωρίς διακρίσεις και συγκρούσεις.
Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λειτουργεί σύμφωνα με τους κανονισμούς της πολυμέρειας: αλληλεγγύη, ελεγχόμενη πολυμορφία, και ισότητα μεταξύ των εθνών. Αυτοί οι κανονισμοί ίσως είναι κατάλληλοι για τον έλεγχο της διεθνούς συνεργασίας, με στόχο την αντιμετώπιση συγκεκριμένων προβλημάτων όπως της περιβαλλοντικής προστασίας, της δημόσιας υγείας και της εξάλειψης της φτώχειας. Αλλά όταν εφαρμόζονται στην προστασία των θεμελιωδών πολιτικών ελευθεριών, αποτελεί δείγμα της υποκρισίας που παρατηρείται στις εκλογές του συμβουλίου και, γενικότερα, της ανευθυνότητας, της γραφειοκρατικής παράλυσης, της παράβασης αρχών και της τεχνοκρατικής προσέγγισης αυταρχικών ηγετών. Έτσι, τα καθεστώτα που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν αντιληφθεί ότι τα πολυμερή θεσμικά όργανα για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι υπέρ τους.
Οι δημοκρατίες που υπερασπίζονται την ελευθερία πρέπει να ανακτήσουν τη μονομερή τους κυριαρχία, σε πολιτική και φιλοσοφική βάση, εάν θέλουν να προωθήσουν την καθολικότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να υπερασπιστούν τα θύματα όσων τα απαρνήθηκαν.
