του Γιάννη Καρτάλη
Έχουν περάσει ήδη σχεδόν δύο εβδομάδες από τη διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ και ενώ είναι απόλυτα ξεκάθαρο ότι νικητής είναι ο Τζο Μπάιντεν (χωρίς αυτό να μπορεί να αλλάξει ως την τελική καταμέτρηση των ψήφων), ο απίστευτος Ντόναλντ Τραμπ καθημερινά προσθέτει και νέα εμπόδια στην ομαλή μετάβαση της προεδρίας, θυμίζοντας τη γνωστή συμπεριφορά τριτοκοσμικών δικτατόρων που αρνούνται να παραδώσουν την εξουσία. Και δεν είναι μόνο ότι περιορίζεται στην καταγγελία της νοθείας των επιστολικών ψήφων από τους Δημοκρατικούς, κάτι που είχε ήδη προεκλογικά προβλεφθεί από τους πιο έγκυρους αναλυτές, αλλά προσπαθεί σε αυτό το δίμηνο που θα ασκεί την προεδρική εξουσία, έως την ορκωμοσία του νέου προέδρου στις 20 Ιανουαρίου, να δημιουργήσει τετελεσμένα τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική πολιτική, που δύσκολα θα μπορεί να ανατρέψει ο Μπάιντεν.
Στόχος του είναι να συντηρήσει τη δυναμική τού ανέλπιστα μεγάλου όγκου των ψηφοφόρων του και κυρίως εκείνων που είναι έτοιμοι να προσφύγουν ακόμη και στη βία προκειμένου να τον στηρίξουν στις προσφυγές για τις υποτιθέμενες παρατυπίες στην καταμέτρηση των ψήφων και στις δίκες που θα αντιμετωπίσει μετεκλογικά (έχοντας χάσει την προεδρική ασυλία) για όλες τις σοβαρότατες εκκρεμότητες που έχει με τη Δικαιοσύνη. Ελπίζοντας παράλληλα ότι ο συνεχιζόμενος φανατισμός των οπαδών του θα βοηθήσει στη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για την επανεκλογή των δύο Ρεπουμπλικανών γερουσιαστών της Τζόρτζια, κατά την επαναληπτική εκλογή της 6ης Ιανουαρίου. Γεγονός που θα επιτρέψει τη διατήρηση της πλειοψηφίας των Ρεπουμπλικανών στη Γερουσία, με αποτέλεσμα ο Μπάιντεν να μην μπορεί να περάσει εύκολα τα νομοσχέδια που θέλει. Μια σχεδιαζόμενη δηλαδή τορπίλη στο έργο της νέας κυβέρνησης, ενώ ήδη την επόμενη των εκλογών επικύρωσε την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συμφωνία για το κλίμα, καθιστώντας έτσι δυσχερέστερη την επιστροφή στη συμφωνία αυτή που έχει εξαγγείλει ο Μπάιντεν.
Πολλοί μάλιστα είναι αυτοί που πιστεύουν ότι δεν θα περιοριστεί σε αυτά, αλλά θα υπονομεύσει και τη σχεδιαζόμενη επιστροφή των ΗΠΑ στη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, με μια νέα σειρά αυστηρών κυρώσεων κατά της Τεχεράνης, ενώ δεν αποκλείεται να προχωρήσει στην αναγνώριση της ισραηλινής κατοχής στη Δυτική Όχθη, θέτοντας έτσι ανυπέρβλητα εμπόδια στην προσπάθεια για μια νέα συμφωνία για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Και όλα αυτά, μαζί προφανώς με πολλά άλλα, μέσα στους δύο μήνες που απομένουν. Ενέργειες που επιβεβαιώνουν τον αυταρχικό χαρακτήρα του ηγέτη της ισχυρότερης χώρας του κόσμου, δίνοντας δυστυχώς το παράδειγμα και στους υπόλοιπους, γνωστούς σε όλους μας ομοϊδεάτες του να συνεχίσουν το «θεάρετο» έργο τους.
