Διερευνητικές με το Τσεσμέ στο Αιγαίο;

του Τάσου Παπαδόπουλου

Κατά τους Τούρκους δύστροπους και επιθετικούς γείτονές μας, είναι προκλητικές ενέργειες οι επισκέψεις της ΠτΔ στο Καστελόριζο και του Πρωθυπουργού στην Ικαρία. Είναι προκλητικές οι δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη στην Κύπρο για την παρουσία κατοχικής δύναμης στο βόρειο τμήμα της Μεγαλονήσου. Είναι προκλητική η συνάντηση στην Αθήνα Δένδια και ΥΠΕΞ από τις χώρες της Α. Μεσογείου και του Κόλπου.

Μας λένε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι πρέπει να τους ζητάνε την άδεια οι πολιτικοί της χώρας για τις διακρατικές επαφές τους και ότι θα πρέπει να υιοθετήσει η Ελλάδα τον όρο «ειρηνευτική δύναμη» για τα 40.000 κατοχικά στρατεύματα, που βρίσκονται στη Μεγαλόνησο από το 1974.

Αγνοούν ότι επανειλημμένες αποφάσεις του ΟΗΕ από το 1974 που έχουν καλέσει την Τουρκία να αποσύρει τον στρατό κατοχής από την Κύπρο.

Κι επειδή θύμωσαν με τους απείθαρχους κατ’ αυτούς Έλληνες, στέλνουν ένα παμπάλαιο πολεμικό το Τσεσμέ, στο κεντρικό Αιγαίο για ωκεανογραφικές έρευνες.

Για να θυμηθούμε τι έλεγε η πρώτη συμφωνία που έκαναν Καραμανλής και Ντεμιρέλ.

Πρακτικό Βέρνης που υπεγράφη στις 11 Νοεμβρίου 1976.

Άρθρο 6. Τα δύο Μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν όπως απόσχουν πάσης πρωτοβουλίας ή πράξεως σχετικής προς την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, η οποία θα ηδύνατο να παρενοχλήση την διαπραγμάτευσιν.

Άρθρο 7. Τα δύο Μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν όπως, καθ’ όσον αφορά εις τας διμερείς των σχέσεις απόσχουν πάσης πρωτοβουλίας ή πράξεως, η οποία θα έτεινε να μειώση το κύρος ενός εκ των δύο.

Το ερώτημα που τίθεται, είναι κατά πόσο ισχύουν τα συμφωνηθέντα.

Βεβαίως ακολούθησε μια δεύτερη συμφωνία των Ανδρέα Παπανδρέου – Τουργκούτ Οζάλ στο Νταβός το 1988, με την οποία επιβεβαιώνεται το Πρακτικό τη Βέρνης με αρνητικό στοιχείο άφησαν πίσω κάθε συζήτηση για το Κυπριακό.

Η έξοδος του Τσεσμέ στο κεντρικό Αιγαίο στον 25ο Μεσημβρινό δηλ. στα όρια της λεγόμενης «γαλάζιας πατρίδας» με βάση τη NOTAM που δεσμεύει μια θαλάσσια περιοχή από τα 6,5 μίλια ανατολικά του Αγίου Όρους, μέχρι τη Λήμνο και κατεβαίνει ως την Σκύρο, δεν αποτελούν πρωτοβουλία που παρενοχλεί τις υπό εξέλιξη διερευνητικές και δεν έχουν στόχο να προβάλλουν με εκκωφαντικό τρόπο την επιθετική τους διάθεση οι Τούρκοι;

Οι επιθετικές αυτές κινήσεις συνοδεύονται από εξ ίσου προκλητικές δηλώσεις. Πριν από μερικές ημέρες, μετά το τέλος του υπουργικού Συμβουλίου υπό τον Σουλτάνο της Άγκυρας, ο εκπρόσωπος του ΑΚΡ Omar Celik δήλωσε ότι τα μαξιμαλιστικά όνειρα των Ελλήνων θα μετατραπούν σε εφιάλτη.

Από κοντά και ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας, που επανέλαβε με αγέρωχο ύφος, για πολλοστή φορά ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα στο Αιγαίο χωρίς την Τουρκία, ενώ χαρακτήρισε επιθετική ενέργεια της Ελλάδας το Φόρουμ Φιλίας, που έγινε στην Αθήνα.

Την ίδια ώρα και ενώ η Αθήνα έχει δώσει εναλλακτικές ημερομηνίες και την επόμενη συνάντηση των αντιπροσωπειών Ελλάδας – Τουρκίας, η Άγκυρα δεν απαντάει και διοχετεύει το γιαβάς – γιαβάς δηλ. ότι δεν βιάζονται να απαντήσουν.

Κατηγορούν την Ελλάδα για εχθρικές ενέργειες την ώρα που ακόμη και το σύμβολο του παγκόσμιου πολιτισμού επιχειρούν να υποτιμήσουν, βάζοντας μια κρατική εταιρεία καφέ να βγάλει συσκευασίες, με ονομασία και φωτογραφία της Αγιάς Σοφιάς.

Είναι τυχαίο άραγε ότι μετά από μια μικρή ανάπαυλα προκλητικών ενεργειών και επιθετικών δηλώσεων ο νέο Οθωμανός Σουλτάνος επανήλθε δριμύτερος, μετά από μια πολύωρη συζήτηση με την Α. Μέρκελ;

Απάντηση φυσικά μπορεί να δώσει μόνο η συνομιλήτρια του Ερντογάν. Αν κρίνουμε όμως από τις κατά καιρούς δηλώσεις της, που επιμένει να υποστηρίζει την σπουδαιότητα της Τουρκίας μπορούμε να βγάλουμε τα σχετικά συμπεράσματα. Όμως για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που κόπτεται σε άλλες περιπτώσεις, ούτε λόγος για την Τουρκία.

Βεβαίως και οι Αμερικανοί που τώρα δείχνουν να στριμώχνουν τον Ερντογάν έγερναν στο παρελθόν μονίμως υπέρ της Τουρκίας αδιαφορώντας για το τις πταίει. Από την εποχή του Κίσινγκερ και την συναίνεση του στον διαμελισμό της Κύπρου, μέχρι την εποχή του Κλίντον.

Όπως αποκάλυψε ο Γιούνκερ σε πρόσφατη συνέντευξή του, όταν είδε για πρώτη φορά τον Κλίντον το 2005 και του μιλούσε με ενθουσιασμό για την οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης και το ευρώ, ο τότε πλανητάρχης του απάντησε. Δεν με ενδιαφέρουν όλα αυτά. Πες μου πότε θα βάλετε την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση!!!

Αυτά για να μην έχουμε αυταπάτες…