Διεξοδική Έρευνα για το φαινόμενο των «περιστρεφόμενων θυρών» στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή

του N. Peter Kramer

Η Emily O’Reilly, Ευρωπαία Διαμεσολαβήτρια, ξεκίνησε μια διεξοδική έρευνα σχετικά με το πώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χειρίζεται το φαινόμενο των «revolving doors» («περιστρεφόμενων θυρών») μεταξύ του προσωπικού της. Οι δημόσιοι υπάλληλοι με ρυθμιστική εμπειρογνωμοσύνη μετακινούνται στον ιδιωτικό τομέα όπου οι γνώσεις και τα δίκτυά τους έχουν σημαντική εμπορική και άλλη αξία. Η έρευνα αποτελεί μέρος μιας προσπάθειας ενισχυμένης παρακολούθησης του τρόπου με τον οποίο η διοίκηση της Ε.Ε. εφαρμόζει τη δεοντολογία των υποχρεώσεων προσωπικού της Ε.Ε. για όσους μετακινούνται στον ιδιωτικό τομέα.

Η Διαμεσολαβήτρια έχει ήδη πραγματοποιήσει πολλές έρευνες σχετικά με το φαινόμενο των περιστρεφόμενων θυρών, συμπεριλαμβανομένων μίας σχετικής με την Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών και μία σχετική με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Άμυνας. Η κα O’Reilly ζήτησε επίσης από την Επιτροπή να διασφαλίσει την τήρηση των όρων που έθεσε όταν ενέκρινε το νέο ρόλο του πρώην Επιτρόπου Oettinger σε μια εταιρία συμβούλων επικοινωνίας, η οποία έχει ως έναν από τους πελάτες της μια μεγάλη καπνοβιομηχανία.

Η έρευνα θα προβεί σε επιθεώρηση 100 αρχείων προσωπικού που σχετίζονται με αποφάσεις της Επιτροπής σχετικά με αιτήματα ανώτερων και μεσαίων στελεχών για έγκριση είτε νέας απασχόλησης είτε άδειας άνευ αποδοχών προκειμένου να αναλάβουν άλλη δραστηριότητα. Οι φάκελοι καλύπτουν συνολικά 14 Γενικές Διευθύνσεις, εκτός από όλα τα γραφεία επιτρόπων (!), τη Νομική Υπηρεσία της Επιτροπής, τη Γενική Γραμματεία και το Ρυθμιστικό Συμβούλιο Ελέγχου.

«Η διαχείριση του φαινομένου των περιστρεφόμενων θυρών είναι σημαντική για τη διατήρηση της εμπιστοσύνης προς θεσμικά όργανα της ΕΕ. Το διαβρωτικό αντίκτυπο σε περίπτωση μη ελέγχου του φαινομένου είναι υποτιμημένο», γράφει η κ. O’Reilly. «Θα πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση από μέρους της διοίκησης της Ε.Ε. για την εντύπωση που δημιουργεί στο κοινό. Αυτό δεν έχει ακόμα γίνει αντιληπτό».

Τέλος, οι πολίτες γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι ευρωκράτες πληρώνονται πολύ περισσότερο σε σχέση με τους συναδέλφους τους σε εθνικό επίπεδο και ότι, μάλιστα, δεν χρειάζεται να πληρώνουν φόρο εισοδήματος.