του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Κάτι περίεργο συμβαίνει με το ΚΚΕ Ελλάδας. Σαν να βρισκόμαστε στον περασμένο αιώνα, δίνει ακόμα τις τότε πολιτικές μάχες αγνοώντας την πορεία που έχει έκτοτε ακολουθήσει ο κόσμος. Η βασική του αντιπάθεια προς τις ΗΠΑ και τον εκεί καπιταλισμό παραμένει εύγλωττα αναλλοίωτη. Αφού δεν έχει αλλάξει ούτε κατά ένα γιώτα τις πολιτικές και οικονομικές του θέσεις, αυτό είναι μάλλον αναμενόμενο. Εκεί που το πράγμα χαλάει και μπερδεύει τον όποιο παρατηρητή είναι η στάση που ακολουθεί απέναντι στη Ρωσική Ομοσπονδία. Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε και να υπάρχει ακόμη η Σοβιετική Ένωση, το ΚΚΕ δείχνει να είναι υποχρεωμένο να υποστηρίζει κάθε άποψη ή ρωσική πολιτική πρωτοβουλία.
Θυμάμαι όταν πέρασα κάποια χρόνια εκεί, που είχα μείνει κατάπληκτος από τις αλλαγές που παρατηρούσα. Στη Μόσχα, κατά περιοχές, τα καταστήματα άνοιγαν στις 9 το πρωί και παρέμεναν ανοιχτά μέχρι τις 11 το βράδυ! Ακόμα και το Σαββατοκύριακο. Υπήρχαν κινηματογράφοι που προέβαλαν αγγλόφωνες ταινίες στη γνήσιά τους γλώσσα- ακόμη και δίχως υπότιτλους. Σε ένα ταξίδι μου στο κέντρο περίπου της Σιβηρίας, στο Νοβοσιμπίρσκ, είδα ένα κινηματοθέατρο, με το όνομα «Οκτωβριανή Επανάσταση», να φιλοξενεί ένα φαγάδικο με τον τίτλο «American Grill» (Αμερικανική Ψησταριά)! Σε συζήτησή μου με δικαστές στο Καμπαρόφσκ (πάνω στον ποταμό Ουσούρι, δίπλα στην Κίνα), δέχθηκα μια απίστευτη ερώτηση από στέλεχος της παλιάς σοβιετικής εποχής: «Μπορείτε να μου εξηγήσετε τι ακριβώς σημαίνει ο όρος "πτώχευση";». Το ίδιο μου εξηγήθηκε να ζητήσω και σε σεμινάριο δημοσίων στελεχών στο Αστραχάν, πάνω στις εκβολές του Βόλγα στην Κασπία!
Κι όταν βρέθηκα στη μικρή πόλη Κιάχτα, στα σύνορα ακριβώς της Ρωσικής Ομοσπονδίας της Μπουριάτια με τη Μογγολία, με εντυπωσίασε η ομολογία ενός μπουριάτη φοιτητή, πως το όνειρό του είναι να πάει να τελειώσει τις σπουδές του και να δουλέψει στις ΗΠΑ!
Ο κόσμος λοιπόν έχει ριζικά αλλάξει. Αυτό δεν σημαίνει πως τα κράτη δεν συνεχίζουν να έχουν διαφορές, ανταγωνισμούς και αντιπαλότητες. Όχι όμως στη βάση ιδεολογικών επιλογών και ταυτοτήτων που πηγάζουν από ακατάλυτες κοσμοθεωρίες. Οι διαφορές τους στηρίζονται σε εθνικά συμφέροντα, γεωπολιτικές στρατηγικές και σχεδιασμούς πολιτικών επιδιώξεων. Πολλές φορές κι εγώ έχω εξηγήσει πως είναι υπερβολές κάποια από όσα καταλογίζονται στη Ρωσία. Ιδίως για την Κριμαία. Και η ίδια η αμερικανική κυβέρνηση συνειδητοποίησε πως η Γερμανία λ.χ. έχει κάθε δικαίωμα να προωθεί τον North Stream για τη μεταφορά ρωσικού φυσικού αερίου μέσω της περιοχής της Αγ. Πετρούπολης προς τα εδάφη της. Αυτό όμως είναι διαφορετικό από τη δικαιολόγηση, όπως κάνει το ΚΚΕ, της κρατικής αεροπειρατείας όπως έκανε η Λευκορωσία. Απλώς και μόνο επειδή τη δικαιολόγησε η Ρωσία, που προφανώς έχει κάποιες συμβατικές υποχρεώσεις απέναντι του Μινσκ.
Στον σύγχρονο κόσμο είμαστε υποχρεωμένοι να ξεπεράσουμε τις όποιες αγκυλώσεις. Είτε αυτές είναι ιδεολογικές είτε γεωστρατηγικές. Σε τελευταία ανάλυση αυτή η μονόπατη στάση του ΚΚΕ, και γενικότερα της κομμουνιστικής Αριστεράς, δεν πείθει κανέναν. Γιατί είναι εμπαθής και δεν αντέχει αντικειμενική αξιολόγηση από τον όποιο τρίτο. Καλό είναι οι πολιτικές θέσεις να στηρίζονται στη λογική και σε στέρεα επιχειρήματα. Και όχι στην όποια πολιτική θεολογία.
