Η συμβατότητα των επιχειρησιακών δεξιοτήτων μεταξύ του αγοραστή και της εταιρείας - στόχου αποτελεί “κλειδί” για την επίτευξη μιας συναλλαγής με υψηλές αποδόσεις. Για την ακρίβεια, οι συναλλαγές που γίνονται με γνώμονα τη συμβατότητα επιχειρησιακών δεξιοτήτων οδηγούν σε καλύτερες αποδόσεις της τάξης του 14,2% (συνολική απόδοση μετόχων - TSR) σε σύγκριση με συναλλαγές, όπου δεν υπήρχε συμβατότητα δεξιοτήτων.
Αυτό διαπιστώνει η νέα έρευνα “Doing the right deals” της PwC σε δείγμα 800 εταιρικών εξαγορών, η οποία εξετάζει τις 50 μεγαλύτερες συναλλαγές εισηγμένων αγοραστών σε 16 κλάδους και εντοπίζει τους παράγοντες που είχαν θετική επίδραση στα οικονομικά τους αποτελέσματα.
Ο όρος “επιχειρησιακές δεξιότητες” περιλαμβάνει/αναφέρεται στον συνδυασμό των διαδικασιών, των εργαλείων, των τεχνολογιών, των δυνατοτήτων και των συμπεριφορών, που συνθέτουν τη μοναδική αξία που παράγει μια εταιρεία για τους πελάτες της. Στο πλαίσιο της έρευνας, εντοπίστηκαν δύο είδη συναλλαγών, που κατέγραψαν καλύτερες αποδόσεις από το μέσο όρο της αγοράς.
Συναλλαγές ενίσχυσης των επιχειρησιακών δεξιοτήτων - κατά τις οποίες ο αγοραστής αποκτά μια εταιρεία για να αποκομίσει μια δεξιότητα που χρειάζεται. Συναλλαγές αξιοποίησης δεξιοτήτων - κατά τις οποίες ο αγοραστής χρησιμοποιεί τις δικές του δεξιότητες για να παράξει αξία από την εταιρεία - στόχο.
Τέτοιου είδους συναλλαγές αποτελούν πραγματικές “μηχανές” δημιουργίας αξίας, επιτυγχάνοντας μέσο ετήσιο TSR 3,3% υψηλότερο από τους δείκτες της τοπικής αγοράς. Στον αντίποδα, οι συναλλαγές περιορισμένης συμβατότητας κατέγραψαν μέσο ετήσιο TSR -10,9% χαμηλότερο σε σύγκριση με τους δείκτες της τοπικής αγοράς.
Με γνώμονα τις δεξιότητες
Η μελέτη έδειξε ότι το 73% των 800 μεγαλύτερων συναλλαγών, που πραγματοποιήθηκαν στο διάστημα 2010 - 2018, έγιναν με γνώμονα τη συμβατότητα των επιχειρησιακών δεξιοτήτων ενώ το 27% ήταν συναλλαγές περιορισμένης συμβατότητας. Σύμφωνα με την ίδια μελέτη, για κάθε δολάριο που δαπανήθηκε σε Εξαγορές & Συγχωνεύσεις, περίπου το 25% κατευθύνθηκε σε συναλλαγές περιορισμένης συμβατότητας, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις κατέστρεψαν μετοχική αξία.
Το πλεονέκτημα της συμβατότητας επιβεβαιώθηκε και στους 16 κλάδους, που μελετήθηκαν. Το μερίδιο των συναλλαγών με χαρακτηριστικά συμβατότητας ήταν υψηλότερο σε κλάδους, όπως η φαρμακοβιομηχανία και οι βιοεπιστήμες (92%), όπου συχνά συνδυάζονται η δυνατότητα μιας εταιρείας να καινοτομεί με το πλεονέκτημα μιας άλλης στη διανομή. Άλλοι κλάδοι πρωταθλητές ήταν οι υπηρεσίες υγείας και οι τηλεπικοινωνίες (και οι δύο με ποσοστό 90%) και η αυτοκινητοβιομηχανία (86%).
Οι συναλλαγές περιορισμένης συμβατότητας παρατηρήθηκαν στον κλάδο πετρελαίου και φυσικού αερίου (62%), όπου κυρίαρχο ρόλο παίζει η εξαγορά περιουσιακών στοιχείων, πέρα από την συμβατότητα των δεξιοτήτων.
Σύμφωνα με την ανάλυση, η στρατηγική πρόθεση μιας συναλλαγής, όπως συνήθως ορίζεται στις εταιρικές ανακοινώσεις και στις ρυθμιστικές καταχωρίσεις, έχει ελάχιστο ή και καθόλου αντίκτυπο στη δημιουργία αξίας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των συναλλαγών, που πραγματοποιήθηκαν με στόχο τη γεωγραφική εξάπλωση, οι οποίες σημείωσαν τις χαμηλότερες αποδόσεις, κυρίως επειδή σε ποσοστό 34% ήταν συναλλαγές περιορισμένης συμβατότητας.
*πρώτη δημοσίευση:www.sepe.gr
Από: Athanase Papandropoulos
