του Νίκου Αναγνωστάτου
Ως απλός πολίτης, έχω δυσαρεστηθεί με την περίεργη, για να μην χρησιμοποιήσω βαρύτερη λέξη, αντίδραση ολόκληρης της αντιπολίτευσης, στην δήλωση Τριαντόπουλου να κριθεί απ’ ευθείας από τον φυσικό του Δικαστή.
Μια ζωή, από όσο θυμάμαι, η αντιπολίτευση κυρίως, κατακεραυνώνουν το άρθρο 86 του Συντάγματος, το οποίο υποτίθεται ότι προστατεύει τους Υπουργούς από τυχόν ποινικά αδικήματα και άπαντες ζητούν την κατάργησή του. Ακόμη και όταν ο κ. Πρωθυπουργός ανήγγειλε στη Βουλή ότι, εν όψει της δυνατότητας τροποποίησης του Συντάγματος, θα καταργήσει το επίμαχο άρθρο 86 του Συντάγματος, κάτι που κάνει ο κ. Τριαντόπουλος στην πράξη με το αίτημά του, η αντιπολίτευση αντιδρά και επιμένει στην εφαρμογή του.
Είναι φαεινότερο ηλίου ότι, μέσα στην απελπισία της ανυπαρξίας τους, είχαν στηρίξει μίαν εντυπωσιακή παράσταση κατά την διάρκεια λειτουργίας της Επιτροπής, κατά την διάρκεια εξετάσεως μαρτύρων που οι ίδιοι θα καλούσαν, μόνο και μόνο για εντυπώσεις, στηριζόμενοι ότι ο απλός λαός, μη γνωρίζοντας νομικές και πολιτικές διαδικασίες και σχετικές έννοιες, θα κέρδιζαν πόντους δημοτικότητας, ο κ. Τριαντόπουλος, ασχέτως αν και πόσο υπήρξε συνεννόηση με τον κ. Πρωθυπουργό, τους χάλασε τη σούπα!
Με τα λίγα νομικά μου, διότι δεν χρειάζονται πολλά και σε βάθος νομικά, παρά απλή λογική και ενδεχομένως μεγαλύτερη, θα αποτολμήσω να αναπτύξω τις δικές μου απόψεις.
Δεδομένου ότι, με το άρθρο 86 του Συντάγματος, προστατεύονται οι υπουργοί από κακόβουλες μηνύσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να αχρηστεύουν όποιον υπουργό ήθελαν με απανωτές προσχηματικές μηνύσεις, χωρίς ουσιαστικό ποινικό αδίκημα. Αυτός είναι ο σκοπός που δημιουργήθηκε. Επομένως με αυτό το πνεύμα οφείλουν όλοι οι υπεύθυνοι πολιτικοί και όχι μόνο, να εξετάζουν την συνταγματικότητα εφαρμογής αυτού του επίμαχου άρθρου.
Το δικαίωμα παραίτησης της «ασυλίας» του, έχει κάθε ενοχοποιούμενος υπουργός, όπως επί παραδείγματι ο Ανδρέας Λοβέρδος στην περίπτωση Novartis, με τόλμη και εντιμότητα.
Πιστεύω ότι το δικαίωμα τούτο ενός υπουργού, μπορεί να υποβληθεί σε οποιοδήποτε στάδιο της όποιας διαδικασίας, όπως τώρα μετά την συγκρότηση της Προανακριτικής Επιτροπής. Επομένως η δήλωση του κ. Τριαντόπουλου ότι επιθυμεί να δικαστεί από τον φυσικό του Δικαστή, εύλογα θεωρείται ότι παραιτείται της τυχόν ασυλίας του και το θέμα λήγει εδώ.
Σε περίπτωση κατά την οποία η αντιπολίτευση, σε ύψιστη τυπολατρίας επίκληση, «άπαξ και ορίστηκε η Προανακριτική Επιτροπή, πρέπει να τελειώσει το έργο της», κατά τον κ.Κουτσούμπα του ΚΚΕ, τούτο μπορεί άνετα να γίνει, έτσι ώστε να αφοπλίσει κάθε αντιρρησία.
Η Προανακριτική Επιτροπή να καλέσει τον κ.Τριαντόπουλο ως ενδεχόμενον ένοχο, ο οποίος να δηλώσει αθώος και η Επιτροπή, να στείλει στη βουλή την απόφασή της ότι ενδέχεται να είναι ένοχος, οπότε η Βουλή να αποφασίσει να ασκήσει δίωξη κατά το άρθρο 86 του Συντάγματος, να ικανοποιηθεί και ο κ.Βενιζελος, κατά την προσπάθειά του να μη στεναχωρήσει το κόμμα του και τον αρχηγό του.
Ταιριάζει γάντι, η αρχαία φράση «περί όνου σκιάς» που μας θυμίζει την διένεξη του Αβδηρίτη με τον αγωγιάτη, για συμπληρωματικό ενοίκιο, επειδή ο Αβδηρίτης, μετά από κούραση στον καυτερό ήλιο, κάθισε να ξεκουραστεί στη σκιά του όνου, αλλά και η λαϊκή ρήση ότι «ήρθαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι».
Όμως είναι και ένα καλό μάθημα για να είναι προσεκτικοί στο μέλλον και να φροντίσουν να ασκούν ουσιαστική αντιπολίτευση την οποία έχει μεγάλη ανάγκη η χώρα αλλά και η κυβέρνηση!
