του Aθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Ο εθνικοσοσιαλισμός (ναζισμός) και ο σταλινο-λενινισμός-κομμουνισμός είναι πάντα ξαδέλφια και παρά κάποιες συγκρούσεις τους στο παρελθόν για θέματα κατοχής και αρπαγής εξουσίας σήμερα με σημαία τον αντισημιτισμό, παρελαύνουν παγκοσμίως. Εξυπηρετούν δε τα σχέδια των συνεταίρων του Χίτλερ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή των Αδελφών Μουσουλμάνων.
Σημαία τους δε είναι ο ταλαίπωρος επί δεκαετίες παλαιστινιακός λαός, τον οποίον και χρησιμοποιούν σαν άχρηστο σκουπίδι. Όσοι πιστεύουν ότι το θεοκρατικό Ιράν και οι τρομοκράτες μισθοφόροι του της Χαμάς θέλουν μια ελεύθερη και δημοκρατική Παλαιστίνη, πρέπει να επισκεφθούν κάποιον ειδικό ψυχολόγο.
Εκτός και αν πολιτικά είναι νοσταλγοί του Πολ Ποτ και των «Κόκκινων Χμερ». Διότι τα εγκλήματα της Χαμάς στη Γάζα εις βάρος των αντιφρονούντων Παλαιστινίων που αντιστέκονται στον φασισμό της, είναι χειρότερα από τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Πλήν όμως οι «ομορφες ψυχές» αυτό δεν το λένε γιατί τους χαλάει τη σούπα,
Τούτων λεχθέντων, το άρθρο του Πέτρου Παπασαραντόπουλου που ακολουθεί είναι πλήρες πληροφοριών και εκτιμήσεων που θα τις έχουμε μπροστά μας για αρκετό καιρό.
Άρθρο Π. Παπασαραντόπουλου
«.....Στα μέσα ενημέρωσης και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παρατηρούνται θερμές αντιπαραθέσεις για το αν υπάρχει αντισημιτισμός στην Ελλάδα. Πολλοί υποστηρίζουν ότι παρατηρείται αλλά σε μικρότερη δοσολογία από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Οι συνήθεις, ποδοσφαιρικού χαρακτήρα, αντιπαραθέσεις έχουν συσκοτίσει ένα ζήτημα που αξίζει να ερευνηθεί με μεγαλύτερη ψυχραιμία.
Ας αρχίσουμε με τους αριθμούς. Σε ανύποπτο χρόνο, το 2014, η Anti-Defamation League (ADL) δημοσιοποίησε τα αποτελέσματα της έρευνας Global 100, όπου η Ελλάδα εμφανίζεται να είναι η πλέον αντισημιτική χώρα της Ευρίίπης, με ποσοστό 69%, όταν οι ΗΠΑ έχουν 9% και η Σουηδία 4%.
Σύμφωνα με την ειδησεογραφία της εποχής, τα αποτελέσματα θορύβησαν τον τότε πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά που επικοινώνησε με το ADL προκειμένου να συζητήσουν μορφές αντιμετώπισης του φαινομένου.
Τρία χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 2017, δημοσιοποιήθηκε έρευνα του γερμανικού Ινστιτούτου Χάινριχ-Μπελ, που κατέληξε σε παρόμοια συμπε-ράσματα αφού εντόπισε σαφείς αντισημιτικές τάσεις στην Ελλάδα, ειδικά δε στη γλώσσα και τη ρητορική πολιτικών, δημοσιογράφων αλλά και εκπροσώπων της Εκκλησίας.
Παράλληλα, σε επιστημονικό επίπεδο η κρατούσα αντίληψη είναι ότι αυτός ο αντισημιτισμός είναι υπαρκτός και έχει βαθιές ιστορικές ρίζες. Τόσο βαθιές, που ανιχνεύεται στα χρόνια συγκρότησης του νεοελληνικού κράτους, με τη σφαγή των Εβραίων στην Τριπολιτσά, τον Σεπτέμβριο του 1821, την αντίστοιχη και λιγότερο γνωστή δολοφονία Εβραίων στην Οδησσό αϊτό Ελληνες το 1821, που θεωρείται ως το πρώτο αντιεβραϊκό πογκρόμ της σύγχρονης Ρωσίας, το πογκρόμ του Κάμπελ στη Θεσσαλονίκη το 1931 και
πολλά άλλα. Τα τελευταία χρόνια έχουν κυκλοφορήσει σημαντικά άρθρα και βιβλία για το θέμα αυτό. Ενδεικτικά αναφέρουμε συλλογικούς τόμους που επιμελήθηκαν η Βάνα Νικολαΐδου-Κυριανίδου, ο Γιώργος Αντωνίου και ο Ευάγγελος Χεκίμογλου.
Ο ελληνικός αντισημιτισμός έχει και δύο άλλες σημαντικές ιδιομορφίες. Πρώτον, δεν είναι βίαιος (τουλάχιστον μέχρι τώρα) σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δεύτερον, υπάγεται στην κατηγορία του «αντισημιτισμού χωρίς Εβραίους», δεδομένου ότι ο Εβραίοι της Ελλάδας, ιδίως της Θεσσαλονίκης, εξοντώθηκαν με το Ολοκαύτωμα. Ο Εβραίας είναι η φαντασιακή ενσάρκωση του Κακού.
Έως πρόσφατα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη ο αντισημιτισμός ήταν το προνομιακό πεδίο της Ακροδεξιάς. Εδώ και περίπου 30 χρόνια έχει αναδυθεί ένας νέος αντισημιτισμός, ακροαριστερής πρσέλευσης. Εδράζεται στη σταλινική παράδοση του αντισημιτισμού και αρδεύει από τις αντικαπιταλιστικές δοξασίες αυτού του χώρου.
Αυτός ο αριστερός αντισημιτισμός ταυτίζει όλους, συλλήβδην, τους Ισραηλινούς ως υπεύθυνους για τον πόλεμο στη Γάζα και υιοθετεί τη ρατσιστική και ναζιστική θεωρία της συλλογικής ευθύνης.
Αναζητά, επί ματαίω, το νέο επαναστατικό υποκείμενο που θα υποκαταστήσει το προλεταριάτο, στην επαγγελία της ουτοπικής Επανάστασης. Φαντασιώνεται ότι η Χαμάς και οι Παλαιστίνιοι θα θελήσουν να παίξουν αυτόν τον ρόλο. Πλανάται πλάνην οικτρά. Ακριβώς όπως η ιρανική Αριστερά προσέβλεπε στον Χομεϊνί ως εκσυγχρονιστή και όταν ανέλαβε την εξουσία τους απαγόρευσε να υπάρχουν και στη συνέχεια τους εκτέλεσε.
Υπάρχει κάτι που είναι προφανές, σε όλες τις πρακτικές του αριστερού αντισημιτισμού. Πρόκειται για την απέχθεια προς τη φιλελεύθερη δημοκρατία.
Εδώ συναντάει τον αντισημιτισμό της Άκρας Δεξιάς και τις αντιδημοκρατικές ρίζες της. Η σύγκλιση των δύο άκρων είναι ιδεολογικά πολύ σοβαρότερη απ’ ό,τι κάποιοι θα νόμιζαν, προσπαθώντας να την εξορκίσουν.....».
Σ.Σ. Ας μη ξεχνάμε ότι χωρίς τη Συμφωνία Ρεμπεντροπ-Μολότοφ (Στάλιν - Χίτλερ) ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ίσως δεν θα είχε γίνει.
