του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Γνωριζόμασταν σαράντα χρόνια. Ο Δημήτρης Αλαμπάνος, γνωστός ως Τζίμμης, ήταν συνιδρυτής μαζί με τον αδελφό του Γιάννη, του Galaxy –ένα από τα γνωστότερα αθηναϊκά μπαρ, με μεγάλη ιστορία.
Ο Τζίμμης ήταν ένας πραγματικός επαγγελματίας και αυτό με είχε εντυπωσιάσει από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε. Εξυπηρετικός, σεμνός, διακριτικός και με ταχύτατη αντίληψη της νοοτροπίας του πελάτη του, ο Τζίμμης είχε δημιουργήσει ένα ολόκληρο αφήγημα σχετικά με τον ρόλο που παίζει ένα μπαρ στην κοινωνική ζωή μίας χώρας.
Ήξερε δε καλύτερα από τον καθένα ότι στο μπαρ ο πελάτης πάει για να αδειάσει από προβλήματά του και όχι για να φορτωθεί καινούργια. Τί θέλει, λοιπόν; Εξυπηρέτηση, κατανόηση, διακριτικότητα και τέτοια φιλική ατμόσφαιρα που να μεγαλώνει την ανάγκη του να επιστρέφει ξανά και ξανά.
Από την άποψη αυτή μπορώ να πω ότι το Galaxy ήταν κάποτε η απαραίτητη ημερήσια στάση. Τότε που ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη βρισκόταν στην Χρήστου Λαδά, στο Galaxy στην στοά Σταδίου 10 όλο και κάποιον φίλο συνάδελφο θα έβρισκες εκεί. Και θυμάμαι ότι πέρασαν πολλοί. Για όλους ο Τζίμμης είχε μία καλή κουβέντα. Ήταν πρόθυμος να ακούσει όλων τα προβλήματα και, αν μπορούσε, να τούς βοηθήσει. Πάντα με ένα γνήσιο χαμόγελο.
Τα τελευταία χρόνια, κάτι η κρίση, κάτι η μετακόμιση του ΔΟΛ, κάτι τα προβλήματα του κέντρου, είχα αραιώσει τις επισκέψεις μου στο Galaxy. Μιλούσαμε όμως στο τηλέφωνο και μού έλεγε κάποια προβλήματα υγείας που είχε. Όταν έμαθα ξαφνικά ότι «έφυγε», έπαθα πραγματικό σοκ. Είδα στο κινητό μου ότι με είχε αναζητήσει δύο-τρεις μέρες πριν και δεν τού είχα τηλεφωνήσει. Αυτό θα με κυνηγάει.
Ο Τζίμμης ήταν φίλος, μέρος της ζωής πολλών από εμάς του δημοσιογραφικού συναφιού, και γι’ αυτό δεν θα ξεχαστεί εύκολα. Τουλάχιστον, ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται. Κάποια στιγμή θα τον συναντήσουμε πάλι.
