Οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί ενισχύουν τον κρατισμό

του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Όσοι παλεύουν να πολεμήσουν τη γραφειοκρατία μέσα στην Ευρώπη, έχουν έναν θανάσιμο αντίπαλο. Την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Που έχει μεταβληθεί σε μια βιομηχανία παραγωγής κανονισμών (regulations). Λέγεται πως αν συγκεντρωθούν όλοι σε ένα βιβλίο, θα έχει 17.000 σελίδες περίπου!

Οταν είχα αποχωρήσει από την πολιτική το 1994 οι γραφειοκρατικές διαδικασίες για το ξεκίνημα μιας επιχείρησης αρμοδιότητας υπουργείων Βιομηχανίας και Εμπορίου είχαν περικοπεί από 17 σε 8. Οταν επανήλθα στη Βουλή, δέκα περίπου χρόνια αργότερα, είχαν περάσει τους 35! Λόγω ενσωμάτωσης στην ελληνική νομοθεσία ευρωπαϊκών κανονισμών, μου εξηγήθηκε.

Είναι παράλογο, λοιπόν, η Ευρώπη να απαιτεί περιορισμό γραφειοκρατικών διαδικασιών όταν η ίδια δημιουργεί τους περισσότερους. Μόλις πριν από λίγα 24ωρα πληροφορηθήκαμε αλλαγές στον τρόπο χρήσης πιστωτικών καρτών. Λόγω απαιτήσεων μιας νέας ευρωπαϊκής κανονιστικής οδηγίας που ενσωματώθηκε στην ελληνική νομολογία.

Σε όλους σχεδόν τους τομείς το φαινόμενο πολλαπλασιάζεται, πνίγοντας κάθε σχεδόν ανεξάρτητη δραστηριότητα. Η ναυτιλία στην Ελλάδα αναπτύχθηκε διότι ήταν ο μόνος τομέας οικονομικής δραστηριότητας, ιδιαίτερα η υπερπόντιος, που δεν τον στραγγάλιζαν κρατικοί κανονισμοί. Τα τελευταία χρόνια η ναυτιλία διεθνώς υφίσταται ασφυκτικούς κανονιστικούς / διοικητικούς ελέγχους (over-regulation). Με αφορμή ιδιαίτερα την αποφυγή επιβάρυνσης του περιβάλλοντος επιβάλλονται απίθανοι κανονιστικοί έλεγχοι (από όρια ταχύτητας, είδη καυσίμων και μορφολογία σκαφών) που τελικά συνιστά μεγαλύτερο άγχος και κόστος η συμμόρφωση με τους κανόνες παρά η ουσία της επιχειρηματικής βάσης – δηλαδή η ναυσιπλοΐα.

Κι όλα αυτά στη λογική ανθρώπινης επιβάρυνσης του περιβάλλοντος, που επιστημονικά πλέον αμφισβητείται αλλά και μπορεί να προκαλέσει σοβαρότατες οικονομικές κρίσεις.

Ολα αυτά δείχνουν πως η ανάμειξη του δημόσιου τομέα στη λειτουργία των αγορών δεν έχει σχεδόν ποτέ ωφέλιμα αποτελέσματα. Η παρατήρηση που είχε διατυπώσει κάποιος, πως δηλαδή η ιδιωτική επιχείρηση στηρίζεται στον ανταγωνισμό και χρηματοδοτείται από τον ιδιώτη επιχειρηματία, ενώ η δημόσια αντλεί δύναμη από τη μονοπωλιακή της φύση και πόρους από τον προϋπολογισμό, είναι απόλυτα αληθινή.

Δίχως δημόσιους κανονισμούς και παρεμβάσεις η αγορά είναι ικανή να λύνει τα προβλήματα μόνη της…

*πρώτη δημοσίευση: www.in.gr