Δημοκρατία και πελατειακό σύστημα

του Θεόδωρου Βλασσόπουλου*

Δημοκρατία και πελατειακό σύστημα δεν πάνε μαζί. Το πελατειακό σύστημα χρειάζεται κατεδάφιση για να απελευθερωθεί χώρος εφαρμογής των δημοκρατικών θεσμών. Η εμβάθυνση της δημοκρατίας είναι αναγκαία και προϋποθέτει τουλάχιστον αποκατάσταση της ανεξαρτησίας στη λειτουργία της νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας. Για την επίτευξη της ανεξαρτησίας όμως απαιτείται είτε απώλεια της βουλευτικής ιδιότητας του Υπουργού, είτε δημιουργία ξεχωριστού νομοθετικού σώματος.

Η κατεδάφιση της πελατειακής κουλτούρας πρέπει ν’ αρχίσει με την κατάργηση του σταυρού προτίμησης που αποτελεί την καρδιά των πελατειακών σχέσεων. Στο σταυρό οφείλονται τουλάχιστον: Κακοδιαχείριση, μαζικοί διορισμοί, μετακλητοί, διαπλοκή, διαφθορά, γραφειοκρατία, φοροδιαφυγή, αναξιοκρατία, αναποτελεσματικός κρατικός μηχανισμός, φροντίδα μόνο για «τα δικά μας παιδιά».

Επιπλέον ο σταυρός αποτελεί: αντιδημοκρατικό τρόπο εκλογής αφού φροντίζει μόνο τους πολίτες-πελάτες του. Μέσον συναλλαγής με τον πολίτη-πελάτη. Ως εκ τούτου πηγή διαπλοκής και διαφθοράς. Μετατρέπει τον πολίτη σε τυφλό οπαδό. Εμποδίζει την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού γιατί οι παλαιότεροι διαθέτουν συγκριτικά πλεονεκτήματα. Μετακινεί το βουλευτή από κόμμα σε κόμμα προδίδοντας έτσι Αρχές, Αξίες και ψηφοφόρους.

Η χώρα βρίσκεται μπροστά σε πολλά και σύνθετα προβλήματα. Οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά, πολιτικά, θεσμικά, εθνικά, ακόμη και υπαρξιακά. Η διαχείριση όμως των προβλημάτων αποκλειστικά με τη λογιστική λογική των επιδομάτων απλής επιβίωσης, ανακυκλώνει τη μιζέρια και μετατρέπει την κοινωνία σε επαίτη. Η χώρα έχει ανάγκη από πραγματική Δημοκρατία ισονομίας και ισοπολιτείας Έχει ανάγκη από οραματικό Σχέδιο Θεσμικής Ανασυγκρότησης και Πνευματικής, Ψυχικής, Εθνικής και Πολιτιστικής Ανάτασης.

Ένα τέτοιο σχέδιο όμως απαιτεί: Ρήξεις και ανατροπές τόσο στο πολιτικό σύστημα, όσο και στην κρατική δομή και λειτουργία. Υπερβατική γενναιότητα για παραμερισμό του ατομικού και κομματικού συμφέροντος. Πολιτικό προσωπικό εντιμότητας, ήθους, ανιδιοτέλειας και προσφοράς στην κοινωνία, η οποία βέβαια δεν ευθύνεται για την οδυνηρή εμπειρία που βιώνει. Δραστική μείωση του, αδικαιολόγητα, μεγάλου αριθμού βουλευτών για χώρα μικρή και χρεοκοπημένη. Απαλλαγή από τις ατέλειες της Δημοκρατίας, από τα γενεσιουργά αίτια της κακοδαιμονίας μας και από τις στρεβλώσεις και παθογένειες του συστήματος διακυβέρνησης, γιατί καινούργιες κρίσεις και επιτηρήσεις καραδοκούν σε κάθε μας βήμα.

Οι προαναφερθείσες επισημάνσεις και απαιτούμενες παρεμβάσεις, αποτελούν το υλικό για την ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας της χώρας, των πολιτικών και της πολιτικής. Είναι το υλικό με το οποίο θα μπορέσουμε να αλλάξουμε σελίδα, να κάνουμε καινούργιο ξεκίνημα και με συναινετικές και ποιοτικές Κυβερνήσεις να χτίσουμε το αύριο. Να κάνουμε τη χώρα Ελβετία της ευρύτερης περιοχής και όχι μόνο.

* Οικονομολόγος / Συγγραφέας