Παραγραφή “ξεπλύματος”

Με αφορμή την αίτηση των 62 πολτών για την αποφυλάκιση του Γ. Παπαντωνίου και την απόλυση του δημοσιογράφου και αρθρογράφου της Εστίας Αθ. Παπανδρόπουλο επειδή υπέγραψε το σχετικό κείμενο, ο έγκριτος νομικός και συγγραφέας Γιώργος Στεφανάκης, μας έστειλε τις πιο κάτω θέσεις του επί του θέματος

Ι. Κάθε απόκτημα και δη "εις χρήμα", πρέπει να έχει (και) φορολογική δικαίωση. Άλλως η διάθεση του στην αγορά -κατανάλωση, αποτελεί νομιμοποίηση εσόδων εξ αθέμιτων πράξεων (κλεπταποδοχή).
ΙΙ. Για την πάταξη του οικονομικού εγκλήματος η παραγραφή της "νομιμοποίησης" έχει αυτοτέλεια. Δηλαδή και αν έχει παραγραφεί η κλοπή (ή η φοροδιαφυγή) η νομιμοποίηση του εσόδου από την κλοπή (ή την φοροδιαφυγή) εξακολουθεί να τιμωρείται.
ΙΙΙ. Η αυτοτέλεια αυτή άγει σε κραυγαλέα αντισυνταγματικότητα. Για όλους ισχύει το "τεκμήριο αθωότητος". Δηλαδή κάθε πολίτης είναι αθώος μέχρι να καταδικασθεί αμετακλήτως. Δικονομική όψη του τεκμηρίου αθωότητος είναι η παραγραφή. Αυτό διότι, ακριβώς, η παραγραφή εμποδίζει την δίκη, έτσι, και την ανατροπή του τεκμηρίου. Και αφού το τεκμήριο ισχύει ο φερόμενος ως κλέφτης ή φοροφυγάς είναι, κατά το τεκμήριο και τον νόμο, αθώος. Και αφού είναι αθώος κλοπής ή φοροδιαφυγής είναι τεχνικώς αδύνατο να έχει τελέσει πράξη νομιμοποίησης αθεμίτων εσόδων.

Το όμοιο ισχύει και στην εξής περίπτωση: Δεν έχει διαπιστωθεί κεντρικό αδίκημα παραγωγής αθεμίτου πλούτου. Δηλαδή, δεν έχει διαπιστωθεί κλοπή ή φοροδιαφυγή κλπ. Όμως – παρά την έλλειψη αυτή – διώκεται κάποιος για νομιμοποίηση (ξέπλυμα) παρανόμου εσόδου (!!!). IV. Ο Γ. Παπαντωνίου κρατείται από μήνες. Φαίνεται δε ότι είναι θύμα της πιο πάνω αντισυνταγματικότητας. Υπάρχει όμως και ουσιαστική αδικία. Τούτο, δε, διότι η Βουλή μας έχει, σε άλλες περιπτώσεις, αναστείλει διώξεις. Όσοι, δε, έτυχαν αναστολής απέφυγαν την κρίση της Δικαιοσύνης. Έναντι αυτών ο Παπαντωνίου και όσοι πήγαν φυλακή είναι αδικημένος.»

Από το κείμενο του Γ.Κ. Στεφανάκη, προκύπτει ξεκάθαρα ότι η προφυλάκιση Παπαντωνίου είναι πρωτίστως πολιτική και άρα η απόλυση Παπανδρόπουλου για δήθεν «παρέμβαση του στο έργο της δικαιοσύνης» μόνον θυμηδία προκαλεί. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για την αήθη επίθεση της εφημερίδας στο Στέφανο Μανό, ο οποίος «τόλμησε» να ασκήσει κριτική στην απόφαση για απόλυση του γνωστού δημοσιογράφου.