Edition: International | Greek
MENU

Αρχική » Γνώμη

Απρόσμενα γεγονότα, μικρές εμπνεύσεις, μεγάλες πολιτικές

Οι μεγάλες πολιτικές συνήθως ξεκινούν από μικρές εμπνεύσεις. Και κυρίως από απρόσμενα γεγονότα, που υποχρεώνουν σε δράση

Από: EBR - Δημοσίευση: Δευτέρα, 16 Δεκεμβρίου 2019

«Το 1999, ζήσαμε από κοντά την εμμονή της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στην ένταξη της Τουρκίας σε αυτήν, ή τουλάχιστον στην εμμονή της στην έναρξη διαπραγματεύσεων με αυτή για την ένταξη.»
«Το 1999, ζήσαμε από κοντά την εμμονή της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στην ένταξη της Τουρκίας σε αυτήν, ή τουλάχιστον στην εμμονή της στην έναρξη διαπραγματεύσεων με αυτή για την ένταξη.»

του Χρήστου Ροζάκη* 

Οι μεγάλες πολιτικές συνήθως ξεκινούν από μικρές εμπνεύσεις. Και κυρίως από απρόσμενα γεγονότα, που υποχρεώνουν σε δράση. Έτσι έγινε και με το Ελσίνκι: Το 1999, ζήσαμε από κοντά την εμμονή της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στην ένταξη της Τουρκίας σε αυτήν, ή τουλάχιστον στην εμμονή της στην έναρξη διαπραγματεύσεων με αυτή για την ένταξη. Από την άλλη μεριά, ήταν μια διαφορετική Τουρκία, από τη σημερινή, που επιδίωξε την ένταξη urbi et orbi. Η ευρωπαϊκή εμμονή ήταν τέτοια ώστε ορισμένα κράτη να χρησιμοποιήσουν το εκβιαστικό επιχείρημα ότι αν η Ελλάδα επέμεινε στην άρνηση να δεχτεί την έναρξη διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, θα έπρεπε να βρεθεί μια διέξοδος, με την παράκαμψη της ομοφωνίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Κατόπιν αυτού η Ελλάδα δεν είχε άλλη διέξοδο παρά να υποκύψει στις ευρωπαϊκές επιλογές. Αλλά, παράλληλα, να εκμεταλλευθεί το ζήλο της Ευρώπης για να αποκομίσει ορισμένα ανταλλάγματα, απέναντι στην εγκατάλειψη μιας πάγιας πολιτικής της, που ήταν σταθερή άρνησή της σε έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της γείτονος, όσο διαρκούσε η γνωστή τουρκική πολιτική της αντιπαράθεσής της με εμάς στο Αιγαίο και η άρνησή της να βρεθούν ειρηνικές λύσεις για την υπέρβαση του αδιέξοδου.

Η κυβέρνηση των Αθηνών, η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, είχε τη φαεινή ιδέα να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, δύο μείζονος σημασίας προϋποθέσεις, προκειμένου να δεχτεί να υποχωρήσει από τις πάγιες θέσεις της: πρώτη προϋπόθεση ήταν η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, ανεξαρτήτως από την προηγούμενη επίλυση του πολιτικού ζητήματος της επανένωσης των δύο κοινοτήτων σε ένα ενιαίο κράτος. Αυτή η προϋπόθεση αποτελούσε και μια μεγάλη υποχώρηση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η οποία, ως τα τότε, δεν έδειχνε διατεθειμένη να δεχτεί την Κύπρο στους κόλπους της, χωρίς προηγούμενη λύση του μεγάλου πολιτικού ζητήματος της επανένωσης του νησιού.

Και ναι μεν είχαν αρχίσει οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με αυτό, και ναι μεν είχε επιτευχθεί η τελωνειακή ένωση, με τις ακάματες προσπάθειες του αείμνηστου Γ. Κρανιδιώτη, αλλά όταν θα έφθανε η κρίσιμη στιγμή της πλήρους ένταξης, αυτή θα προσέκρουε στην άρνηση της Κοινότητας να τη δεχτεί, με το βάρος μιας διχασμένης και προβληματικής χώρας.

Η δεύτερη προϋπόθεση ήταν να δεσμευτεί η Ευρωπαϊκή Κοινότητα ότι θα εξαρτήσει τις εξελίξεις στην ενταξιακή διαπραγμάτευση με την Τουρκία από την πρόοδο της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών με τις γειτονικές της χώρες. Ο όρος περιείχε διαπραγματεύσεις, και, αν αυτές δεν απέδιδαν καρπούς, προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο. Αυτή η «κοινοτικοποίηση» των ελληνοτουρκικών, δηλαδή η παρακολούθηση από την Κοινότητα των προβλημάτων μας με την Τουρκία, κι η εξάρτηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων από την προηγούμενη επιτυχή πρόοδο, ήταν και ο δεύτερος μεγάλος όρος που η ελληνική κυβέρνηση θα έθετε στους εταίρους.

Όταν οριστικοποιήθηκε η διατύπωση των όρων αυτών ακολούθησε ένας αγώνας δρόμου για την έγκαιρη δημοσιοποίησή τους στα κράτη- μέλη της Κοινότητας, και στα όργανά της. Το κλίμα ήταν θετικό, καθώς και η κυβέρνηση του κ. Σημίτη απολάμβανε μεγάλης εμπιστοσύνης από τους εταίρους, ως φιλοευρωπαϊκής κυβέρνησης, όσο κι οι όροι που πρότεινε ήταν εξαιρετικά δυσβάσταχτοι για την Κοινότητα.

Έτσι όταν ήρθε η ώρα της απόφασης, στο Συμβούλιο του Ελσίνκι, τον Δεκέμβριο του 1999, το έδαφος ήταν καλά προετοιμασμένο για την αποδοχή τους. Σε ένα μαραθώνιο που διήρκησε ένα μεγάλο μέρος της νύχτας, διατυπώθηκαν οι όροι, που αφορούσαν τόσο την Κοινότητα, όσο και την Τουρκία. Και την επομένη η γειτονική μας χώρα, εκών άκων, αναγκάστηκε να τις αποδεχτεί. Μια νέα εποχή άνοιγε για την Κύπρο και την Τουρκία.

*ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Γνώμη

Στη μνήμη του Θαλή Κουτούπη

Athanase PapandropoulosΑπό: Athanase Papandropoulos

Ένα από τα βιβλία του Θαλή που είχα προλογίσει, το 1987, ήταν αυτό που είχε τίτλο «Η Διαφήμιση και τα μυστικά της»

Ηλεκτρονική Έκδοση Τρέχοντος Τεύχους: 04/2021 2021

Περιοδικό

Τρέχον Τεύχος

04/2021 2021

Δείτε τα παλαιά τεύχη
Συνδρομή
Διαφημιστείτε
Ηλεκτρονική Έκδοση

Ευρώπη

Οι κρίσιμες Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024

Οι κρίσιμες Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024

Ας ξεκινήσουμε με μια θετική αισιόδοξη θεώρηση για το θεσμικό όργανο της Ένωσης, το μόνο που εκλέγεται από το 1979 με άμεση καθολική ψηφοφορία από τους ευρωπαίους πολίτες

Οικονομία

Πάνω από 1,25 δισ.συνδρομητές σε υπηρεσίες περιαγωγής στο 2024

Πάνω από 1,25 δισ.συνδρομητές σε υπηρεσίες περιαγωγής στο 2024

Μια ευρύχωρη δεξαμενή εσόδων για τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους παραμένουν οι υπηρεσίες περιαγωγής (roaming)

EURACTIV.com - Feeds

All contents © Copyright EMG Strategic Consulting Ltd. 1997-2024. All Rights Reserved   |   Αρχική Σελίδα  |   Disclaimer  |   Website by Theratron