του Αντώνη Κρούστη*
Ερώτηση πρώτη. Υπάρχουν εργοδότες που εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους τους με αδήλωτες υπερωρίες και ανασφάλιστη εργασία; Η απάντηση είναι, προφανώς ναι.
Ερώτηση δεύτερη. Υπάρχουν επιχειρήσεις που από την φύση της δραστηριότητας τους επιβάλλεται να διευθετήσουν το χρόνο εργασίας των υπαλλήλων τους; Η απάντηση είναι πάλι ναι.
Ερώτηση τρίτη. Υπάρχουν εργαζόμενοι που θέλουν να διευθετήσουν οι ίδιοι τους το χρόνο της εργασίας τους και υπερωριακά να κερδίσουν περισσότερα χρήματα μέσω της εργασίας τους; Φυσικά και υπάρχουν.
Ερώτηση τέταρτη. Το Εργασιακό νομοσχέδιο πρέπει να είναι προσαρμοσμένο στις νέες τεχνολογικές εξελίξεις (5G, ρομποτική, τεχνική νοημοσύνη κ.α.); Φυσικά και ναι.
Ερώτηση πέμπτη. Πρέπει το εργασιακό νομοσχέδιο να κατοχυρώνει τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και ταυτόχρονα να αποτρέπει τις συνδικαλιστικές αυθαιρεσίες; Υπερθεματίζω με κεφαλαίο ΝΑΙ.
Για όλες αυτές τις ερωτήσεις έρχεται να απαντήσει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη ,που καμιά κυβέρνηση δεν θα αλλάξει στο μέλλον για πολλά πολλά χρόνια.
Θεσμοθετείται η ΨΗΦΙΑΚΗ ΚΑΡΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ όπου κάθε εργαζόμενος θα δηλώνει από το κινητό του ηλεκτρονικά, με online σύνδεση με το ΕΡΓΑΝΗ II, την ώρα προσέλευσης και αποχώρησης του από την εργασία, διασφαλίζοντας τους εργαζόμενους και αποκαθιστώντας τους κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων από εργοδότες που χρησιμοποιούν αθέμιτες πρακτικές. Κατά τον ίδιο τρόπο διασφαλίζεται η απλήρωτη υπερωρία στην τηλεργασία αποσυνδέοντας τον server της εταιρείας μετά από τη συμπλήρωση του ημερήσιου ωραρίου.
Στο άρθρο 42 του νόμου 3986 του 2011(που δεν άγγιξε η Πρώτη φορά Αριστερά) που προβλέπει 10 ώρες απασχόληση για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και «αποζημίωση» του εργαζόμενου όχι με υπερωριακή αμοιβή αλλά με ρεπό ή άδειες ή μειωμένο ωράριο απασχόλησης, καταργείται η μονομερής διευθέτηση και προστίθεται το δικαίωμα στον εργαζόμενο να ζητά ο ίδιος την προσαρμογή των ωρών της εργασίας του, χωρίς να αλλάξει ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας που είναι 40 ώρες.
Η θεσμοθέτηση των 150 ωρών το έτος υπερωριακής εργασίας απο120, δίνοντας τη δυνατότητα σε εργαζόμενους, αφού το επιθυμούν να αυξήσουν τα εισοδήματα τους.
Το νομοσχέδιο θεσμοθετεί την Ελάχιστη εγγυημένη λειτουργία (33%) των κρίσιμων υπηρεσιών του κράτους, κατά την διάρκεια απεργιακών κινητοποιήσεων. Το νομοσχέδιο, σκοπό έχει να αποκαταστήσει την δημοκρατία από την απεργιοκρατία που επέβαλαν οι κομματάρχες του συνδικαλιστικού κατεστημένου για χρόνια και την πλήρη νέκρωση της οικονομικής δραστηριότητας, σε κάθε προβολή οποιουδήποτε δίκαιου (;) αιτήματος.
Τέλος, στο κοινωνικό τομέα του νομοσχεδίου εξισορροπούνται τα δικαιώματα των ανδρών και των γυναικών ,θεσμοθετώντας την άδεια πατρότητας στις 14 εργάσιμες, επιδοτούμενη δίμηνη γονική άδεια στον πατέρα από τον ΟΑΕΔ και όχι μόνο στην μητέρα, προστασία από απόλυση 6 μήνες από τη γέννηση του παιδιού και στον πατέρα, γονική άδεια διάρκειας τεσσάρων μηνών και για τους δύο γονείς, άδεια φροντιστή για εργαζόμενους με συγγενείς που έχουν ανάγκη σημαντικής φροντίδας, δικαίωμα απουσίας λόγω ανωτέρας βίας, δικαίωμα ευέλικτων ρυθμίσεων εργασίας για γονείς παιδιών έως 12 ετών (τηλεργασία, ευέλικτο ωράριο εργασίας ή μερική απασχόληση) , συμβάλλοντας στην ιση μεταχείριση των δυο φύλων και δημιουργώντας έτσι αντικίνητρο στην πρόσληψη των γυναικών.
Ο κόσμος αλλάζει ταχύτατα και θα αλλάξει ακόμα πιο γρήγορα. Είναι αδύνατον αυτές οι αλλαγές να μην επηρεάσουν την αγορά εργασίας. Για το λόγο αυτό το νέο νομοσχέδιο προσανατολίζεται στην ευελιξία και την προστασία των εργασιακών σχέσεων, που επιβάλλουν οι νέοι καιροί. Οι άκαμπτες νομοθετικές διατάξεις αφυδατώνουν τις εργασιακές σχέσεις που με την πρώτη πίεση θα γίνουν θρύψαλα, εις βάρος προφανώς αυτών που επιθυμούν να προστατέψουν.
Τώρα γιατί η Αριστερά ανθίσταται και προθερμαίνει τις μηχανές σύγκρουσης, είναι ένα ζήτημα που προφανώς απαντάται στο ότι η ίδια της δυστυχώς αποτελεί το πιο συντηρητικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.
*Συγγραφέας- πολιτικός αναλυτής
Από: Athanase Papandropoulos
