του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Διότι δεν είναι η πρώτη φορά που η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει αντίστοιχο πρόβλημα κινητοποιήσεων του αγροτικού τομέα. Κάποιες φορές, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, το θέμα λύθηκε με την δυναμική παρέμβαση του κράτους και το ξεφούσκωμα των ελαστικών των αγροτικών τρακτέρ. Αλλες πάλι, και συνηθέστερα επί κυβερνήσεων της ΝΔ, η ένταση εκτονώνεται με νέες αυξημένες παροχές (η μνήμη φέρνει τις εκταμιεύσεις Χατζιγάκη, επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, που η χώρα κληθηκε να πληρώσει μετά σαν ποινή στα ταμεία της ΕΕ).
Τώρα έχουμε και πάλι μία από τα ίδια. Κλεισμένοι δρόμοι, απειλές αποκλεισμών αεροδρομίων και λιμανιών, χιλιάδες τρακτέρ σε δημόσια θέα στους αυτοκινητόδρομους και τα αιτήματα περίπου αμετάβλητα. Μόνο αναφορά στο πραγματικό αίτιο του προβλήματος δεν γίνεται. Πως δηλαδή η ακρίβεια, που προκαλεί τα περισσοτερα αδιέξοδα, οφείλεται στα αποδεκτά απο σχεδόν όλους μέτρα για την λεγόμενη κλιματική αλλαγή!
Υπάρχουν όμως πραγματικά ζητήματα που δεν πρέπει ποτε να λησμονούμε. Ο αγροτικός τομέας έχει εισπράξει συνολικα από την Ευρώπη περίπου 190 δισ ευρώ. Που πήγαν τα χρήματα αυτά; Εγιναν ιδιωτικές επενδύσεις για εκσυγχρονισμό των καλλιεργειών; Χρησμοποιήθηκαν για εισαγωγη ηλεκτρονικών συστημάτων για εξοικονόμηση νερού, ανάλυση αγορών και κενοτομίες στην παραγωγή; Εγινε καμμία προσπάθεια αυτο-εκπαίδευσης των αγροτών;
Μηπως όλα δαπανήθηκαν σε αγορές τρακτέρ, πολυτελων ιδιωτικών αυτοκινήτων και ειδών ατομικής πολυτελους διαβίωσης; Δεν θα λημονήσω που σε επίσκεψή μου στη Λάρισσα μου έδειξαν ενα γιγαντιαίο μπουζουξίδικο με το όνομα "Μοκάμπο". Σε ερώτησή μου για το ασυνήθιστο όνομα, εισέπραξα την απάντηση" "Προς τιμήν του Μάκη απο τον Κάμπο"!
Όπως σημείωσε σε άρθρο του ο Κώστας Στούπας: "ο ελληνικός αγροτικός τομέας έχει μείνει μισό αιώνα πίσω και δεν πρόκειται να ανακάμψει με το σημερινό μοντέλο. Μετατράπηκε σε μαύρη τρύπα της οικονομίας. Όσα δισεκατομμύρια κι αν πέσουν, η παραγωγικότητα θα συνεχίσει να υποχωρεί...
Τα μπλόκα δεν διεκδικούν μετάβαση στο μέλλον - διεκδικούν παράταση ζωής στο χθες". Δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον στηριγμένο στις κοινοτικές επιδοτήσεις και στην παραγωγή προιόντων που στηρίζονται απλά στην συνήθεια και που ελάχιστοι ενδιαφέρονται να αγοράσουν. Ούτε και είναι δυνατόν σχεδόν κάθε Δεκέμβριο, που οι αγρότες εχουν ολοκληρώσει τις εργασίες τους, να ανατρέπεται η κοινωνική ζωή όλων των ελλήνων ώστε κάποιοι, με ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής, να φροντίζουν να αυξήσουν, σε βάρος όλων των άλλων, το εισόδημα τους.
