Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Είναι απίστευτος ο τρόπος με τον όποιον τα σοβαρά προβλήματα της χώρας συσκοτίζονται, διαστρεβλώνονται και τελικά παραμερίζονται από τον δημόσιο διάλογο. Και αυτό συμβαίνει γιατί η συζήτηση πάνω σε καυτά θέματα οδηγεί σε λύσεις που η αδρανής συντεχνιακή και διαπλεκόμενη κοινωνία μας δεν θέλει.
Κατά συνέπεια εννιά χρόνια μετά το 2010,η Ελλάδα τελεί υπό επιτήρηση και ακόμα χειρότερα βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης. Στο πλαίσιο αυτό, προσφάτως, μιλώντας για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, αλλά και της χώρας γενικότερα, σε εκδήλωση της «Κίνησης Πολιτών», ο πρώην υπουργός και τέως πρόεδρος της «Δράσης» κ. Στέφανος Μάνος, τόνισε με αρκετή δόση πικρού προβληματισμού ότι σύμφωνα με σοβαρές διεθνείς μελέτες, η ελληνική οικονομία θα χρειαστεί περιττά 20 χρόνια για να φθάσει στο επίπεδο που βρισκόταν στο 2007!!
Δηλαδή, το 2039, θα έχει το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) που είχε πριν 12 χρόνια. Ένα μέρος του οποίου όμως, πρέπει να πούμε, ότι προέκυπτε από υπερβολικό δανεισμό και όχι από εγχώρια παραγωγή πλούτου! Έτσι, ο πρώην υπουργός πρότεινε μια σειρά μέτρων μείωσης της φορολογικής επιβάρυνσης, τα οποία θα επέτρεπαν ενδεχομένως η εικοσαετία να μειωθεί κατά οκτώ χρόνια περίπου.
Αν τα μέτρα αυτά δεν υιοθετηθούν μέσα στις 30 πρώτες ημέρες μιας πιθανής κυβέρνησης της Ν.Δ., τότε, κατά τον κ. Στέφανο Μάνο, η χώρα θα μπει στο δρόμο μιας νέας περιπέτειας, δεδομένης επίσης και της υψηλής αβεβαιότητας που χαρακτηρίζει και τη διεθνή οικονομική δραστηριότητα. Από την άλλη πλευρά όμως πέρα από τις δημοσιονομικής θεωρήσεις η Ελλάδα σήμερα έχει ανάγκη μεγάλων επενδύσεων, σε όλους τους τομείς της πραγματικής οικονομίας.
Διότι κακά τα ψέματα, αν η χώρα δεν πιάσει ρυθμούς ανάπτυξης του 3% έως 4%, δεν πρόκειται ποτέ να βγει από την σημερινή κατάστασή της, τονίζουν έγκυροι παρατηρητές της ελληνικής οικονομίας, που υπογραμμίζουν τις υπέρογκες φορολογικές επιβαρύνσεις και τον αντιπαραγωγικό τους πλέον χαρακτήρα. Πέρα όμως από τους ρυθμούς ανάπτυξης, στο χρηματοδοτικό επίπεδο, ανησυχία υπάρχει και με την πιθανή άρση των κεφαλαιακών ελέγχων, που οι τράπεζες κυριολεκτικά την απεύχονται.
Σε πρόσφατο δημοσίευμα της έτσι, η γερμανική εφημερίδα «Χαντελσμπλατ», επισημαίνει τον κίνδυνο από μια πλήρη άρση των capital controls, η οποία θα μπορούσε να καταλήξει σε νέα φυγή κεφαλαίων από τη χώρα.
Από αυτά που προηγούνται, λοιπόν, το γενικότερο συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η ελληνική οικονομία έχει μακρύ και δύσκολο δρόμο μπροστά της, ο οποίος απαιτεί μεγάλες αντοχές από τη μια μεριά, αλλά και πραγματικές σε βάθος μεταρρυθμίσεις από την άλλη. Δυστυχώς δε, αυτές οι τελευταίες δεν έχουμε την αίσθηση ότι είναι παρούσες στον σημερινό κυβερνητικό ορίζοντα. Αποτελούν δε μέγα ζητούμενο και για όσους θα κληθούν αρκετά σύντομα να αναλάβουν καθήκοντα οικονομικής διαχείρισης.
Δεν έχουν πλέον περιθώρια για κρυφτούλι και αυτή η διάσταση είναι μια σοβαρή παράμετρος και των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας. Είναι προφανές ότι πάνω στο θέμα των μεταρρυθμίσεων θα παιχτούν αρκετά πολιτικά παιχνίδια ,που ενέχουν όμως και σοβαρούς κινδύνους. Ιδιαίτερα δε αυτούς μιας βίαιης αναρχίας και ο νοών νοείτο.
Για την ιστορία υπενθυμίζεται ότι, κατά τη διάρκεια των ετών της κρίσης, οι τράπεζες έχασαν σχεδόν το ήμισυ των καταθέσεών τους. Από το 2009 έως τα μέσα του 2015, οι καταθέσεις μειώθηκαν από 237,5 δισ. ευρώ σε μόλις 122,2 δισ. ευρώ. Σήμερα έχουν αυξηθεί και πάλι σε 134,5 δισ. ευρώ, αλλά τραπεζικοί κύκλοι εκτιμούν ότι οι Έλληνες εξακολουθούν να έχουν περίπου 28 δισ. ευρώ σε μετρητά σε θυρίδες, λόγω του φόβου για το μέλλον των τραπεζών.
Ας μη ξεχνάμε επίσης ότι δημόσιο και ιδιωτικό χρέος αθροίζουν συνολικά πάνω από 600 δις. ευρώ, τα οποία σίγουρα δεν αποπληρώνονται σε μια εικοσαετία. Όλα αυτά όμως δεν είναι και τόσο σοβαρά θέματα προς συζήτηση. Αλλά ούτε και προς επίλυση.
Γι’ αυτό η Ελλάδα εμμέσως τελεί υπό επιτήρηση όταν άλλες χώρες που είχαν παρεμφερή με εμάς προβλήματα σήμερα μας βλέπουν εκ του μακρόθεν!
