του Κώστα Αγοραστού*
Η ελληνική οικονομία αυτή τη στιγμή χρειάζεται μια επενδυτική έκρηξη και γρήγορες κινήσεις σε όλα τα μέτωπα με στόχο τη δημιουργία ενός σταθερού και ελκυστικού πλαισίου για την προσέλκυση επενδύσεων. Ως καθηγητής Οικονομικών και ως περιφερειάρχης για μένα ανάπτυξη σημαίνει δύο λέξεις μόνο: <<παραγωγική επανάσταση>>.
Η ανανέωση του παραγωγικού μοντέλου της χώρας μας, που αποτελεί κοινωνική επιταγή. Η πατρίδα μας χρειάζεται να παράξει, να αυξήσει τον εθνικό πλούτο, ώστε να μπορεί στη συνέχεια να διανείμει κοινωνικό μέρισμα, να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Η παραγωγή είναι συνώνυμο της κοινωνικής ευημερίας και προϋπόθεση για να αποκτήσει η χώρα οικονομική ανεξαρτησία και να επανέλθει ισορροπία και κανονικότητα στην κοινωνία. Τώρα, όχι στο αόριστο μέλλον. Γιατί κινδυνεύουν να απαξιωθούν μια- δυο γενιές. Αυτός είναι εθνικός στόχος και πρέπει να είναι η βασική προτεραιότητα όλων μας, καθημερινά.
Και φυσικά πρέπει να προχωρήσουμε τολμηρά, ριζοσπαστικά, ανατρεπτικά, με άλματα, σε 12 βασικές προτεραιότητες για τη δημιουργία προϋποθέσεων ανάπτυξης. Ελπίζω να μην έχουν κάποιοι την αυταπάτη ότι ο πλανήτης θα κόψει ταχύτητα και θα περιμένει πότε η Ελλάδα θα γίνει τόπος ελκυστικός στις επενδύσεις.
1. Μείωση των φορολογικών συντελεστών.
2. Αναμόρφωση και μείωση του ασφαλιστικού κόστους.
3. Σταθερότητα πολιτική, οικονομική, φορολογική και κοινωνική.
4. Αναπτυξιακό νόμο στοχευμένο με χρονοδιαγράμματα και ταχύτητα υλοποίησης.
5. Ταχύτητα στην απονομή δικαιοσύνης.
6. Πάταξη της γραφειοκρατίας.
7. Χρηματοδότηση διαθέσιμη για όλες τις επιχειρήσεις και τραπεζική χρηματοδότηση.
8. Παραγωγή καινοτομίας.
9. Μείωση των τιμών των παραγωγικών συντελεστών.
10. Βελτίωση της κοινωνικής προστασίας και των ευάλωτων οικονομικά ομάδων.
11. Βελτίωση ποιότητας θεσμών.
12. Στρατηγική προστασίας των κρίσιμων υποδομών (δίκτυα ενέργειας, υδροδότησης, συστήματα αεροδρομίων) για διατήρηση των ζωτικών λειτουργιών της κοινωνίας, την υγεία, τη δασική προστασία, την ασφάλεια και την ευημερία των πολιτών.
Και ακόμη πρέπει να δοθεί επειγόντως ανάσα στις επιχειρήσεις που βρίσκονται σε οικονομική δυσπραγία, με ευκαιρίες ανασυγκρότησης, κάτι που ισχύει ήδη στην Ευρώπη και έχει αποδειχθεί αποτελεσματικό και δημιουργικό.
Όλα αυτά και πολλά περισσότερα, έπρεπε να γίνουν χθες…
Σήμερα τι μπορεί να γίνει; Οι Περιφέρειες τι μπορούν να κάνουν; Η Περιφέρεια Θεσσαλίας;
Ένα άλμα μεγαλύτερο από τη φθορά, για να θυμηθώ τον Οδυσσέα Ελύτη. Οι Περιφέρειες είναι ο κατ’ εξοχήν ανθρωποκεντρικός θεσμός, έχοντας στο DNA τους την ανάπτυξη και την παραγωγή. Ως πρόεδρος της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος, έχουμε καταθέσει πλήρως τεκμηριωμένη πρόταση στο κεντρικό κράτος για να αναλάβουν οι περιφέρειες το σύνολο των αρμοδιοτήτων που αφορούν τις επενδύσεις και τις επιχειρήσεις. Διότι έχουμε την έξωθεν καλή μαρτυρία, εν αντιθέσει με το δουλοκτητικό, το δυσκίνητο και συνήθως αναποτελεσματικό κεντρικό κράτος. Ξέρουμε να συνεργαζόμαστε και να εργαζόμαστε μαζί με την τοπική κοινωνία και τους παραγωγικούς φορείς. Έχουμε τη διοικητική ικανότητα και τη διαχειριστική επάρκεια για την αποτελεσματική αξιοποίηση των κοινοτικών και εθνικών πόρων.
Υπολογίστε πόσο αποτελεσματικότεροι θα είμαστε αν το κεντρικό κράτος μεταβίβαζε στις περιφέρειες τις 939 εκτελεστικές αρμοδιότητες που σήμερα διακρατούνται από τα υπουργεία και αφορούν την αδειοδότηση, την πιστοποίηση των διαδικασιών και την παρακολούθηση της καλής λειτουργίας των επιχειρήσεων στους βασικούς αναπτυξιακούς τομείς της χώρας.
Πρέπει να αλλάξουμε χθες αυτό το δουλοκτητικό κράτος που κυοφορεί την καταστροφή μας. Το δουλοκτητικό κράτος εκεί που απαγορεύει, εκεί και επιτρέπει. Εκεί που ζητάει αποφάσεις, εκεί και αδρανοποιεί. Εκεί που απειλεί, εκεί και προστατεύει. Εκεί που βιάζεται, εκεί και ανακόπτει. Εκεί που τιμωρεί, εκεί και αθωώνει.
Επειδή την πεισματάρα πραγματικότητα δεν τη συγκροτούν μόνο τα ποσοστά της στατιστικής αλλά και τα αισθήματα του κοινωνικού σώματος, πρέπει να διαψεύσουμε την απογοητευτική κοινωνική εμπειρία όπως γεννιέται στην αγορά, στην Εφορία, στις τράπεζες, στα δημόσια νοσοκομεία, στη ΔΕΗ, σε μια αλυσίδα παραγωγής αρνητικών συναισθημάτων.
Ακόμη, ζητούμε την Περιφερειακή Διακυβέρνηση ώστε να μπορεί να πάρει η Περιφέρεια, η τοπική Αρχή, το μέλλον στα χέρια της, νομοθετώντας για τις τοπικές υποθέσεις. Η Περιφερειακή Διακυβέρνηση είναι ένας υγιής κρίκος στην παραγωγική αλυσίδα. Αυτό είναι άλλωστε η περιφερειακή διακυβέρνηση, το γεγονός ότι εξασφαλίζεις στον επενδυτή ένα σταθερό περιβάλλον, έναν σταθερό συνομιλητή, συγκεντρωμένες υπηρεσίες και ξεκάθαρη νομοθεσία, αντί να τον παραπέμπεις ανάμεσα σε υπουργεία και υπηρεσίες. Μόνο τότε και μόνο έτσι θα επέλθει η μεγάλη αλλαγή στη χώρα. Προς όφελος της εθνικής οικονομίας και της κοινωνίας.
*περιφερειάρχης Θεσσαλίας, πρόεδρος ΕΝΠΕ ( Ένωση Περιφερειών Ελλάδος), αν. καθηγητής ΠΑΜΑΚ.
